Czytamy z Nike. Dzisiaj "Fałszerze pieprzu" na FB. Bez rewelacji. #kurzojady #monikasznajderman #czarne #wydawnictwoczarne #nagrodaliterackanike

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Wrz 12, 2017 o 12:31 PDT

“(...) myślę, co jestem w stanie pojąć, z dostępnych mi relacji oraz suchych faktów nieporadnie budując własną opowieść (...).”

Umówmy się na wstępie - ocenianie książki właścicielki jednego z najlepszych polskich wydawnictw z ambicjami jest odrobinę krępujące. Nawet w rozmowach o “Fałszerzach…”, a przeprowadziłem ich kilka, wyczuwałem niepewność w wyrażaniu ocen. To zrozumiałe z dwóch względów - no przyznajmy się, kto by nie chciał mieć wydanej książki w Czarnym? A drugi - już bardziej na serio - trudno się mówi, wiesz Twoje wspomnienia, Twoja pamięć i Twoja rodzina to jednak nie to, no...

Rok temu do listy miast, w których czuję się jak u siebie (a lista to krótka, bo tylko Rzym na niej) dołączył Stambuł. Trochę sobie poczytałem i mam niedosyt. Polecicie jakieś tytuły? #kurzojady #istanbul #charlesking #orhanpamuk #stambul #wydawnictwoliterackie #czarne #wydawnictwoczarne #książkinawycieczkę

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Wrz 10, 2017 o 12:51 PDT

“Włóczę się więc bez końca po niedzielnie opustoszałych radomskich ulicach - jedynie tu i ówdzie kolejki po lody, jedynie tu i ówdzie tłumek wysypujący się z kościoła - i po za domkiem przy ślepym zaułku Prostej widzę tylko, mówiąc słowami Wiesela, pustkę sąsiadującą z “bluźnierstwem odbudowanego miasta”. (...) W moich żyłach płynie krew wielu pokoleń radomskich Żydów: Grunbergów, Blatów, Flamenbaumów, Sznajdermanów, Hubermanów. Zamieszkiwali to miasto, odeszli niezauważalnie, a nikt po nich nie płacze. Dlatego muszę pamiętać. (...) Dlatego właśnie to robię - drążę i mnoże, ściubię, nizam i...

Mówi się, że literatura to nie jest sportowy wyścig, ale nagrody jednak są ważne i z pewnością wskazują co warto przeczytać. Finaliści Nike przed Wami. Komu kibicujecie? (Brakuje jednego tomu wierszy, ale nigdzie nie dało się kupić) #wydawnictwoczarne #czarne #cezaryłazarewicz #marginesy #rafkafranczak #krzysztofśroda #monikasznajderman #stanisławłubieński #jacekpodsiadło #wbpicak #nike #nagrodaliterackanike #nagrodanike2017

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Wrz 8, 2017 o 12:02 PDT

Uważajcie, ta książka naprawdę wciąga. Nie jest to jednak grawitacja a jakby dwa pola magnetyczne, pomiędzy którymi czytelnik może sobie radośnie dryfować. Pierwszym, o sile dominującej, jest planeta Lema, na której obok powieści, niezwykłej wyobraźni i wielkiej mądrości znajdują się też przedmioty, lekkie dziwaczności i niezwykła biografia. Drugie pole to autor tego dzieła, Wojciech Orliński, który obecny jest w nim od pierwszej do ostatniej strony jakby nadmiernie, a jednak to ma sens (choć długo do tej myśli musiałem się przekonywać).

Zacznijmy od samej biografii - miłośnicy i miłośniczki...

BUFOROWANIE biografii Lema pióra Orlińskiego.

"Jeśli spojrzeć na ten apokryf [książka Cezarego Kouski, "De impossibilitate vitae" z "Doskonałej próżni" Lema] jako na utwor fabularny, a nie jako na przewrotny quasi-esej (...) wyjdzie nam coś w gruncie rzeczy przypominającego komedie romantyczne Richarda Curtisa. Na przekór przeważającym okolicznościom Bill Nighy i Emma Thompson jednak w finale wymienią pocałunki.

(...) Ryzykując, że wyjdzie mi teraz teza słodka niczym Ryan Gosling wyrzeźbiony z marcepanu (...)"

#typowyorliński

Ps. Czy nie tylko nam się wydaje, że z Emmą i Billem to autor coś pomylił?

Będzie czytane! #kurzojady #wojciechorliński #stanislawlem #kontrowersje

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sie 6, 2017 o 10:48 PDT

W dzisiejszej Suszarni, mówimy o:

- Agata Michalak, "O dobrym jedzeniu"

- Elżbieta Janicka, Tomasz Żukowski, "Przemoc filosemicka"

- Bogdan Wojdowski, "Maniuś Bany"

- Dzienniki z Powstania Warszawskiego, wyd. LTW

- Andrzej Dybczak, "Pan wszystkich krów"

- praca zbiorowa, "Jakoś to będzie. Szczęście po polsku".

Zapraszamy!