„Na tle morza i zachodzącego słońca stoi skąpo ubrana młoda kobieta. Sposób ułożenia ciała – delikatne nachylenie w stronę widza przy jednoczesnym wygięciu w tył lewego ramienia – podkreśla sportową sylwetkę blondynki, której kręcone (zapewne dzięki trwałej ondulacji) włosy opadają na ramiona. Modelka ubrana jest jedynie w wysoko wykrojone żółte majtki z lycry, będące zapewne raczej częścią kostiumu kąpielowego niż bielizny oraz przewiewną koronkową bawełnianą bluzkę bez rękawów z opadającym lewym ramiączkiem”. Tak opisuje Magda Szcześniak w „Normach widzialności” okładkę pierwszego numeru...

“Zabierasz się do czytania nowej powieści Italo Calvina „Jeśli zimową nocą podróżny”. Tak Anna Wasilewska przełożyła pierwsza słowa legendarnej już powieści Calvina. Kilka dni temu przytoczyłem pierwsze zdanie z “Czarnego potoku” Leopolda Buczkowskiego i spytałem o Wasze ulubione “pierwsze zdania”. Dziękuję za ponad 180 komentarzy, po ich lekturze mam kilka podpowiedzi, jak stworzyć zdanie, które zapamiętacie.

Tołstoj (49 lajków) “Annę Kareninę” (tłum. Kazimiera Iłłakowiczówna) zaczął w ten sposób:

“Wszystkie szczęśliwe rodziny są do siebie podobne, każda nieszczęśliwa rodzina jest...

Dzięki @wydawnictwoczarne mamy przyjemność mieć już w swoich łapkach. Najbardziej wyczekiwana przeze mnie książka marca. W czasach totalnego schamienia mediów publicznych i debaty, antysemickich pomyj w debacie - lektura bardziej niż obowiązkowa. #kurzojady #czarne #mikołajgrynberg

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lut 2, 2018 o 9:04 PST

BUFOROWANIE książki Lipińskiego, "Bierut. Kiedy partia była bogiem":

"Kiedy nazajutrz rano ogłaszano wieść o śmierci Bolesława Bieruta, w krakowskiej Drukarni Narodowej jeden z robotników doznał zawału serca. W knajpie w Proszkowicach trzech robotników zrezygnowało z picia wódki."

Trzech!

Cieszę się z tych wznowień. "Memorbuch" powinno się czytać w tym roku obowiązkowo. Nowe wydania w pięknej szacie graficznej autorstwa Agnieszki Pasierskiej właśnie trafiają do księgarń. #kurzojady #henrykgrynberg #agnieszkapasierska #pracowniapapierówka #bookstagram #trudnetematy #1968_50lat #czarne #wydawnictwoczarne #memorbuch

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sty 11, 2018 o 9:41 PST

Już dzisiaj wieczorem dowiemy się do kogo powędruje Paszport Polityki. Mieliśmy w tej edycji przyjemność zgłosić własne nominacje i bardzo nas cieszy obecność w finale Anny Cieplak, ale nie smucą a również radują książki Pawła Sołtysa i Marcina Wichy. Szykujemy tiule i ekonorki, poprawiamy ostatnie szczegóły naszych kreacji i już wieczorem olśnimy Teatr Narodowy. Mamy co prawda ochotę na odwiedzenie tego przybytku w strojach służbowo-transportowych a więc w ciuchach rowerowych ale aż takimi atrakcjami tej imprezy nie chcemy być. And the winner is... do przeczytania wieczorem! #kurzojady...

Pisała Rita Gombrowicz, "gdy ogień wygasał w kominku, zrobił mi [Witold] wykład o szczęściu". Przeczytajcie, bo to piękny kawałek.

"Marzenie o szczęściu, szukanie wygody, która nie istnieje, której nigdy nie można osiągnąć, jest czymś płytkim i małodusznym. Życie to wieczna walka z trudnościami, które wciąż odradzają się na nowo w najróżniejszej postaci. Jak dzielny żołnierz, powinniśmy je pokonywać najlepiej, jak się da. Człowiek musi bezustannie próbować odnosić zwycięstwo nad rzeczami. Ta codzienna walka wymaga prawdziwej odwagi. W dziedzinie ducha jestem sportowcem. Żyć to znaczy...

Książka Roku 2017 według Kurzojadów?

"Sendlerowa" Anny Bikont, (wyd. Czarne).

Uzasadnienie znajdziecie na filmie.

Zapraszamy!

Książka roku i my. #kurzojady #annabikont #sendlerowa #czarne

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Gru 21, 2017 at 12:37 PST

Podsumowań czas nastał. Najważniejsze książki 2017 roku? Spróbowałem je pozbierać z półek i przypomnieć sobie, dlaczego wydają mi się ważne i istotne.

Nie wierzę w “książki roku”, lektura ukończona przed tygodniem bywa ważniejsza niż ta styczniowa, czasem książka przeczytana kilka lat temu urasta do aktualnie ważnej z powodu jakiegoś zdarzenia w życiu prywatnym, wystawy czy lektury. Książki żyją i reaktualizują swoje znaczenie. Weźmy choćby “Puca, Bursztyna i gości”, lekturę kiedyś dla mnie najważniejszą, najcenniejszą i pamiętaną przez lata. Dziś nieufnie patrzę na siebie zakochanego w...