edni czytają książki dopasowane do pory roku, inni - latem szukają w literaturze ochłodzenia, a zimą upału i co najwyżej "Pożegnania z Afryką". Jestem w tej drugiej drużynie, która w skwarze wyprawia się na antarktyczną wędrówkę, oczywiście kursując pomiędzy prysznicem a przegrzanym pokojem, i dlatego wielką przyjemność sprawił mi fakt, że "Cyrk rodzinny" zaczyna się od wspaniałego opisu kasztanów. Kasztan, jak pisze niezwykle piękną frazą Danilo Kiš, "spada bez najmniejszego wiatru, sam z siebie, jak gwiazda - z zawrotną szybkością". I od razu znika upalne lato, ciało zapomina o zmęczeniu,...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)