Bardzo bym chciał, żeby jakiś facet napisał taką książkę o miłości do mnie.

Po wypaleniu z Evą jointa, narrator “Miłości” Petera Nadasa opisuje wizje, które towarzyszą “upaleniu”. Odurzony trawą i miłością bohater wkracza na pole ostatnio bardzo nam bliskie - prozy poetyckiej. Prozy wyjątkowo udanej, wciągającej, poetyzującej i ujmującej. Piękny spacer pomiędzy dosłownością a metaforą. Bardzo dobre.

Kilka dni temu napisałem w jednym z komentarzy, że pewna beznadziejna polska powieść współczesna nie uwzględnia czytelników waginosceptycznych. Nadas również nie, z tym że Nadas jest mistrzem...

Z redaktor Wróbel prowadzimy niezbyt ożywione dyskusje o literaturze. Często pojawiają się w nich takie wątki jak śmierć pod stertą książek, ustawa zakazująca powieści powyżej 250 stron i dylemat moralny - czy nie zacząć czytać po prostu dobrej literatury a tą słabszą skazywać na wieczne nieprzeczytanie?

Jakiś czas temu dość nieopatrznie zgłosiłem swój akces do lektury książki "Święto Trąbek" Marty Masady. Redaktora Wróbel przekazywała mi ją ze stoickim spokojem i kamiennym wyrazem twarzy, co wziąłem za dobrą monetę. Nie spodziewałem się, że chodzi o obol dla Charona.

Mój ostatni komentarz...

Jako ludzie w miarę doświadczeni w lekturach jesteśmy z redaktor Wróbel sceptycznie nastawieni wobec czytania biografii pisarzy (i pisarek), autobiografii pisarzy (i pisarek) oraz wszelkich z nimi wywiadów. Będę z wami szczery - ja się po prostu boję to czytać. I tak na przykład jeden z ambitnych pisarzy “młodego pokolenia”, Kuba Wojtaszczyk, w wywiadzie powiedział, że jego nowa powieść będzie opowiadać o:

“(...) obwoźnym kabarecie/cyrku, który przemierza Polskę. Głównych bohaterów jest kilku, np. Felka, oślepiona wróżbitka, i Ostatni Żyd w Polsce, który prezentowany jest w klatce jako...

"Wszyscy umrzemy i powinniśmy się na to przygotować, powinniśmy powołać stowarzyszenia wspierające umieranie i ufundować szkoły, aby się tego nauczyć, żeby chociaż ten ostatni raz w życiu nie popełnić już błędu. Należałoby to ćwiczyć na lekcjach wuefu, jak umierać, jak osuwać się łagodnie w ciemność, jak tracić przytomność i jak schludnie wyglądać w trumnie, Powinny być lekcje pokazowe, na pewno ktoś zgodziłby się oddać swoją śmierć kamerom, żeby nakręciły szkoleniowy film. I na tym kursie powinien być także przedmiot etnograficzny, wszystko o śmierci, co o niej myślano, jak ją rozumiano,...

Recenzowanie książek to zadanie niewdzięczne - lubimy niektórych ludzi, kibicujemy im, lubimy wydawców i pracujemy dla nich, można recenzować też nasze rzeczy, ale na tej stronie chemy uczciwie zdawać relacje ze swoich lektury. Kilka razy w blogowo-netowej strefie książkowej pojawiały się dyskusje o uwikłaniu recenzentów w kolaborację z wydawcami (Krzysztof Cieślik chyba jest spiritus movens większości tych tekstów) i my oczywiście uwikłani jesteśmy jak jasna cholera. Ten wstęp piszę (Szot) po to by przejść płynnie do napisania, że nie podobała nam się książka, której autor i wydawca są nam...

Książka Michała Traczyka "Komiks na świecie i w Polsce" to wprowadzenie do komiksu napisane z leksykonograficznym zacięciem. Jedyną dobrą rzeczą, którą można o tej pozycji powiedzieć, jest to, że Autor zdobył się na ciekawy i reprezentatywny wybór przykładów i swobodę opowieści o historii komiksu. Poza tym książka ma ohydną okładkę (zwłaszcza 4 strona paraliżuje recenzenta), sporo niekonsekwencji redakcyjnych i korektorskich, format prawie uniemożliwiający lekturę oraz naiwny, banalizujący temat, skład (numery stron w komiksowych dymkach!).

Gdyby 20 lat temu ktoś wydał taką pozycję to bym...

Po tym jak Francuzi reaktywowali "Asteriksa", było pewne, że niedługo podobny los spotka Kajka i Kokosza, bohaterów komiksów Janusza Christy. Egmont do tej decyzji przygotowywał nas dość długo umiejętnie wprowadzając na rynek nowe komiksy dziecięce i budując zaufanie wobec swoich wyborów.

"Kajko i Kokosz. Obłęd Hegemona" to tak naprawdę cztery opowiadania komiksowe, z których dwa niestety współzawodniczą w konkursie na najdziwaczniejszy sposób odczytania i przetworzenia spuścizny Christy.

Najgorsze opowiadanie, "Mali Kajko i Kokosz. Coś na muchy" (Rybarczyk-Janicz) to wykorzystanie...

Nie wiem skąd to się bierze, ale mamy wysyp próz poetyckich. Były na Kurzojadach prezentowane książki Bronki Nowickiej i Igi Zakrzewskiej-Morawek, czas na nowy tom Marcina Świetlickiego. Pisałem tu już, że kocham go miłością pierwszą i to się nie zmieni, żadnej korekty w uczuciach. "Drobna zmiana" wymiata.

"Drobna zmiana" zaczyna się piękną okładką Piotra Młodożeńca, wyróżnia świetną typografią od Frakcji R i zawiera kilkadziesiąt tekstów powstałych na przestrzeni kilku miesięcy i ewidentnie ułożonych w kolejności powstawania.

Świetlicki opowiada nam swój rok w "zgięciu mapy miasta", czyli...

To wbrew pozorom nie jest komiks dla dzieci. To komiks dla dorosłych, którzy przeprowadzą dziecko przez książkę. Niezwykła opowieść o rodzicielskiej miłości, upiorach i... bibliotekarzach. Gdy do Kościska przyjeżdżają nasi bohaterowie - ojciec i syn - miejscowość wydaje się być senną wiochą, w której nie ma żywego ducha. Poza pokracznym bibliotekarzem i zagadkową zjawą z doskonałego "intro" nie dzieje się na pozór nic dziwnego. Pozory mylą, duchy żyją a strzygi strzegą tajemnic. To co później będzie się działo to lekko psychodeliczna jazda, której niestety nie możemy zdradzić co by wam nie psuć przyjemności lektury.