Czas na urlop! Nie zgadniecie dokąd... #kurzojady #remigiuszryzinski #dowodynaistnienie #wyspa #wydawnictwoliterackie #książkoweklimaty #vance #elegiadlabidokow #wydawnictwomarginesy #urlop #tylkotydzien

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Mar 3, 2018 o 11:45 PST

Urlop w marcu ale już wiem, co będę czytał. #elegiadlabidokow #kurzojady #jdvance #tomaszsgałązka #marginesy #wydawnictwomarginesy

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lut 19, 2018 o 12:26 PST

„Ptakologię” polubiłem na przekór własnym potrzebom literackim. Zazwyczaj nie lubię książek napisanych przez lekko pretensjonalne, zbyt uduchowione, dość zamożne i zbyt kwiecisto się wysławiające Amerykanki (z Amerykanami jest podobnie). A Sy Montgomery czytało mi się przyjemnie, z lekkim marszczeniem nosa i niewielką dawką narzekania. Może dlatego, że jej świat wydaje się być utopią – oto siedzi sobie w domku, sąsiedzi są mili, z nikim się nie kłóci, pod nogami chodzą kury i inne stworzenia, nad głową latają papużki i nic z tego nie śmierdzi, a idealna pieczeń z idealnego wegańskiego...

Kilka lat temu pracowałem w firmie, w której dyrektora handlowa co jakiś czas przypominała - dosłownie - że najważniejsza jest "kolejność dziobania". Przypomniało mi się to podczas lektury uroczej (choć chwilami naiwnej) książki Sy Montgomery, "Ptakologia". Pisze bowiem autorka (a tłumaczy Adam Pluszka): "Przynależność do stada ma zasadnicze znaczenie dla dobrostanu kur - wynika to ze skomplikowanego systemu społecznego, zwanego porządkiem dziobania. Porządek dziobania nie zawsze wynika po prostu z hierarchii (...) W porządku dziobania bardziej chodzi o porządek niż o dziobanie. Kury...

Zapowiadana jako jedna z najważniejszych popularnonaukowych książek ostatnich lat, megahit w Norwegii, podbijająca kolejne rynki książka Kaji Nordengen w tłumaczeniu Mileny Skoczko to porządny i rzetelny wykład neurobiologii, choć nie ukrywam, że odrobinę rozczarowujący.

Tak się złożyło, że mam sporo pomysłów na własną przyszłość (wciąż niestety) i kilka lat temu zapragnąłem zostać psychologiem społecznym. Mieliśmy tam przez cały pierwszy rok zajęcia zatytułowane “Biologicznepodstawy funkcjonowania człowieka”, w trakcie których największy nacisk kładziony był właśnie na neurobiologię,...

Trochę się napaliłem na ten tytuł. W marcu idziemy na spacer podglądać ze Stanisławem Łubieńskim ptaki (w ramach naszej przyjaźni z Teatrem Ochoty), zatem myślę, że to taka lektura obowiązkowa przedspacerowo. A wy macie swoje ulubione lektury o małych i większych ptaszkach? #kurzojady #symontgomery #marginesy #wydawnictwomarginesy #ptakologia #małeptaszki #dużeptaszki #stanisławłubieński

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sty 22, 2018 o 7:02 PST

Zapraszamy na Głośne Czytanie do Teatru Ochoty. Czytamy Tove Jansson dla dorosłych. Bo to taka Tove może mniej znana a wspaniała. Będzie tłumaczka Justyna Czechowska a spotkanie poprowadzi Olga Wróbel. A na FB może będzie lajf. #kurzojady #tovejansson #marginesy #justynaczechowska #olgawróbel

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sty 13, 2018 o 2:32 PST

To jest bardzo przyzwoita książka popularnonaukowa. Solidna, bez traktowania czytelnika/czytelniczki jak idioty, który bez metafor i setek przykładów nie zrozumie wykładu. Jest czytane. #kurzojady #kajanordengen #mózgrządzi #wydawnictwomarginesy #milenaskoczko

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sty 10, 2018 o 11:47 PST

Widzimy się już w sobotę w Teatrze Ochoty na Głośnym Czytaniu, któremu matropatronujemy (a w tym roku tak jakby kuratorujemy)! Będzie z nami tłumaczka Justyna Czechowska, będzie Olga Wróbel jako prowadząca. A już w marcu kontynuujemy cykl spotkań i jak wszystko się powiedzie - idziemy na spacer podglądać przyrodę i literaturę. Zapraszamy! #kurzojady #głośneczytanie #teatrochoty #tovejansson #justynaczechowska #marginesy

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sty 10, 2018 o 9:45 PST

Podsumowań czas nastał. Najważniejsze książki 2017 roku? Spróbowałem je pozbierać z półek i przypomnieć sobie, dlaczego wydają mi się ważne i istotne.

Nie wierzę w “książki roku”, lektura ukończona przed tygodniem bywa ważniejsza niż ta styczniowa, czasem książka przeczytana kilka lat temu urasta do aktualnie ważnej z powodu jakiegoś zdarzenia w życiu prywatnym, wystawy czy lektury. Książki żyją i reaktualizują swoje znaczenie. Weźmy choćby “Puca, Bursztyna i gości”, lekturę kiedyś dla mnie najważniejszą, najcenniejszą i pamiętaną przez lata. Dziś nieufnie patrzę na siebie zakochanego w...