Nike 2018. Dla kogo? Czekamy na wasze typy. #kurzojady #marcinwicha #annabikont #jerzykronhold #ewalipska #wojciechbonowicz #pawełsołtys #mikołajgrynberg

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Paź 5, 2018 o 4:23 PDT

Znamy już 7 książek-finalistek Nagrody Literackiej Nike. Anna Bikont, Jerzy Kronhold, Ewa Lipska (brak na zdjęciu, bo zgubiłem), Paweł Sołtys, Mikołaj Grynberg, Wojciech Bonowicz i Marcin Wicha mają szansę na główną nagrodę. Gratulujemy, bardzo się cieszymy, bo o wielu z tych książek pisaliśmy naprawdę entuzjastycznie. Smuci brak powieści w finale - to nie był dobry rok dla opasłych fikcji. Za to fantastyczny rok dla form skromniejszych.

Kto waszym zdaniem wygra?

Już dzisiaj wieczorem dowiemy się do kogo powędruje Paszport Polityki. Mieliśmy w tej edycji przyjemność zgłosić własne nominacje i bardzo nas cieszy obecność w finale Anny Cieplak, ale nie smucą a również radują książki Pawła Sołtysa i Marcina Wichy. Szykujemy tiule i ekonorki, poprawiamy ostatnie szczegóły naszych kreacji i już wieczorem olśnimy Teatr Narodowy. Mamy co prawda ochotę na odwiedzenie tego przybytku w strojach służbowo-transportowych a więc w ciuchach rowerowych ale aż takimi atrakcjami tej imprezy nie chcemy być. And the winner is... do przeczytania wieczorem! #kurzojady...

Podsumowań czas nastał. Najważniejsze książki 2017 roku? Spróbowałem je pozbierać z półek i przypomnieć sobie, dlaczego wydają mi się ważne i istotne.

Nie wierzę w “książki roku”, lektura ukończona przed tygodniem bywa ważniejsza niż ta styczniowa, czasem książka przeczytana kilka lat temu urasta do aktualnie ważnej z powodu jakiegoś zdarzenia w życiu prywatnym, wystawy czy lektury. Książki żyją i reaktualizują swoje znaczenie. Weźmy choćby “Puca, Bursztyna i gości”, lekturę kiedyś dla mnie najważniejszą, najcenniejszą i pamiętaną przez lata. Dziś nieufnie patrzę na siebie zakochanego w...

Tacy dzisiaj zadowoleni chodzimy. @pablopivo @cieplakova @marcinwicha - gratulujemy!

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 6 Gru, 2017 o 2:57 PST

Tacy dzisiaj zadowoleni chodzimy. @pablopivo @cieplakova @marcinwicha - gratulujemy!

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 6 Gru, 2017 o 2:57 PST

Dzisiaj tygodnik "Polityka" ogłosił nominacje do Paszportów. Jako Kurzojady mieliśmy tą niezwykłą przyjemność wtrącić swoje trzy grosze do kategorii LITERATURA.

Wszystkim nominowanym gratulujemy i zapraszamy do poznania naszych typów (i typek) wraz z uzasadnieniem.

JACEK ŚWIDZIŃSKI

Twórca działający na niełatwym polu ambitnego komiksu, natychmiast rozpoznawalny ze względu na minimalistyczną grafikę, ilustrującą rozbuchane scenariusze. Jeżeli ktoś potrafi oddać za pomocą kilku kropek i kresek dramatyczną walkę kosynierów z żołdakami zaborcy czy Rasputina galopującego na jednym reniferze z...

Nieufność. Cholerna nieufność, gdy dowiadujesz się, że ten koleś, co właśnie wstał z ławki (myślałeś, że jest wyższy i jakiś taki bardziej frontman) postanowił wydać książkę z opowiadaniami. Czytałeś ich kilka i o paru chciałbyś zapomnieć, a niektóre można przypudrować i pokazać szerszemu światu. Ale to za mało na książkę. Wiesz, że potrafi napisać - te zdania, które rozbrzmiewają w ostatni dzień sierpnia, szerowane są szeroko i z roku na rok powszechniej, wiesz, że nie jest to tani bajer, tylko szczere pisanie, takie z okolic wątroby. No ale żeby książkę z opowiadaniami? Ostatnio wszyscy...

Sesje fotograficzne książek takie trudne. #kurzojady #mikrotyki #pawełsołtys #wydawnictwoczarne #piesekczarek

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 15 Paź, 2017 o 12:40 PDT

"Próbował odpalić mokrą zapalniczkę, ale tylko miarowy chrzęst z tego szedł. Rytmiczny niestety. Wiedziałem, że miał coś z Anką. Czy raczej - do niej coś. A najdokładniej to: za nią coś - spojrzenie, słowo niewypowiedziane, gest urywający się w połowie, jakby ktoś podciął ścięgna dłoni. no miał, ale nie miał nigdy śmiałości nawet na bańce czy po dżointach. Oczy mu tylko błyszczały. Miał oczy wilka w miękkim ciele. Oczy bandyty rzucającego nożami w cyrku. Teraz tak samo, słabe strużki światła szukały tych jego ślepiów, tam były u siebie, tam się przeglądały. Andrzej też miał podobne, tylko...