Książka Roku Zdaniem Szota to… “Rumowiska” Wita Szostaka, wyd. Powergraph. *** Laudacja: “Żal, że powieść można zacząć tylko raz”, stwierdza w pierwszym zdaniu narrator powieści Szostaka. Zacząć pisać, czy czytać? Powieść dla Szostaka jest procesem, działaniem w które zaplątani są autor i jego czytelnicy. “Opowieść - stwierdza osoba mówiąca w “Rumowiskach” - jest ciągłym zaczynaniem od nowa”. Wit Szostak po raz kolejny przypomina nam, że literatura to coś więcej, a książka może być jak relikwia, wokół której zbierają się wierni. W “Rumowiskach” zachwyca i fascynuje mnie...

PASMO PATRONA „Inność/ Dokładane treści/ Kręgi” Anna i Tadeusz Sobolewscy oraz Piotr Paziński, prowadzenie Wojciech Szot

W dniu, w którym ćwierć fejsa książkowego zapchana jest okładką pewnego magazynu, którego redaktorzy próbują udowodnić, że Herbert i Sienkiewicz bronili wartości, z którymi walczą Tokarczuk i Rak (i nie chodzi o kwestię schabowy z mizerią, czy sama mizeria), może zamiast o bajdurzeniach, z których nic nie wynika i z którymi polemika nic już nie da, lepiej zagłębić się w historiach, które coś jednak nam dadzą. Od jakiegoś czasu panuje bardzo zdrowa moda na fotografowanie się z prenumerowanymi czy otrzymywanymi magazynami. Jeszcze prasa nie zginęła, póki insta żyje. Jednak, żeby zmieścić...

Esej Pazińskiego zostawiam sobie na spokojny czas, gdy już minie październikowa nawałnica nowości. Piękna okładka, fantastyczna edycja jak zawsze w Austerii. Bardzo bym już chciał, ale mam kolejkę czytelniczą a nie chcę Pazińskiego czytać w pośpiechu. Państwo zerkną na opisy w necie, może Państwa też zachwyci sam pomysł tej książki. #zdaniemszota #piotrpaziński #austeria #atrapystworzenia

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 16, 2020 o 6:19 PDT

“Nie czytaj teraz tego” mówił mi M., gdy kilka dni po śmierci pieska Czarka z księgarni Czarnego przytaszczyłem dwa tomy opowiadań “O kotach” i “O psach”. Uznałem jednak, zgodnie z prawdą, że jeśli to jest dobra literatura, to M. miał rację i wyrządzi mi ona raczej krzywdę; jeśli zaś jest to literacki przeciętniak, to nawet największa żałoba nie sprawi, że się wzruszę, a synapsy mózgu mego zaśpiewają żałośniej.  Zatem wyrok - wybitny to jest Krzysztof Varga, bardzo dobrzy Rejmer, Sołtys i Stasiuk, ciekawa Pustkowiak, a pozostałe teksty oczywiście są na niezłym poziomie, ale raczej nie...

Nic lepszego nie mogło dziś wpaść w moje ręce. #kurzojady #koty #psy #olaniepsuj #gosiaherba #czarne #zwierzątka

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Paź 17, 2018 o 8:00 PDT