Przyrządzanie potraw bardziej skomplikowanych niż codzienna porcja owsa i prosta kanapka jest dla mnie czynnością stresująca i zupełnie nie odnajduję się w realiach kuchennych. Dania złożone z więcej niż trzech składników mają dla mnie coś z magii, której tajników nie mam ochoty zgłębiać, co nie znaczy, że nie lubię jeść. Wprost przeciwnie. Lubię też poczytać sobie o jedzeniu. Niepływający mogą oglądać zawody pływackie, niegotujący - wertować książki kulinarne.

Nowy numer “Herito” jest chyba najlżejszym z ostatnich. Redakcja tego wspaniale ilustrowanego i wydawanego kwartalnika postanowiła...

Niech wygra... no niech ktoś wygra ten Paszport! #zdaniemszota #paszportypolityki

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sty 14, 2020 o 10:46 PST

Do Paszportów “Polityki” w kategorii literackiej nominowane zostały Weronika Murek, Dominika Słowik i Urszula Zajączkowska. Bardzo się z tych nominacji cieszę, zwyciężczyni może być tylko jedna, ale każda z nominowanych wnosi coś nowego tak do literatury jak i do publicznej dyskusji. A to w każdym czasie niezwykle istotne. Gala nagrody w połowie stycznia, a ja dziękuję redakcji magazynu za zaproszenie do tej przemiłej (i trudnej w praktyce) roli, jaką było wskazywanie nominantek.

Jutro w tygodniku “Polityka” ogłoszone zostaną nominacje do Paszportów Polityki, a ja miałem po raz kolejny przyjemność głowić się nad tym, kogo do nominacji zgłosić w mojej skromnej literackiej kategorii. Zatem trzy moje typy - autorki książek, które w różny sposób zrobiły na mnie spore wrażenie, a przed nimi jeszcze - mam taką nadzieję - wielka przyszłość. Nominacje jutro, gala nagrody w połowie stycznia. Joanna Gierak-Onoszko Reporterski debiut i jedna z najlepszych książek non-fiction mijającego roku. Gierak-Onoszko z maestrią godną mistrzów i mistrzyń gatunku stopniuje napięcie,...

“Nic nie zrozumiałem. Jakie to wspaniałe!” Tak można streścić moje uczucia po pierwszej lekturze “Feinweinblein. Dramaty” Weroniki Murek. Autorce udało się mnie zmusić, bym dwukrotnie przeczytał tą nieszczególnie okazałą książkę i zachwycił się po dwakroć.

Bardzo dobrze wspominam lekturę “Uprawy roślin południowych metodą Miczurina”, a “Feinweblein” jest jakby zredukowaną do minimum kontynuacją tej mikropowieści. Chciałoby się wobec dramatów zebranych w tym tomie użyć określenia “brawurowe”, ale nie jest to takie łatwe. One są po prostu inne, wyjątkowo oryginalne i ciekawe. Tytułowa sztuka...

“Nie czytaj teraz tego” mówił mi M., gdy kilka dni po śmierci pieska Czarka z księgarni Czarnego przytaszczyłem dwa tomy opowiadań “O kotach” i “O psach”. Uznałem jednak, zgodnie z prawdą, że jeśli to jest dobra literatura, to M. miał rację i wyrządzi mi ona raczej krzywdę; jeśli zaś jest to literacki przeciętniak, to nawet największa żałoba nie sprawi, że się wzruszę, a synapsy mózgu mego zaśpiewają żałośniej.  Zatem wyrok - wybitny to jest Krzysztof Varga, bardzo dobrzy Rejmer, Sołtys i Stasiuk, ciekawa Pustkowiak, a pozostałe teksty oczywiście są na niezłym poziomie, ale raczej nie...