Dzisiaj błyskotliwy wiersz Jacka Dehnela z jego najnowszego zbioru wierszy, "Najdziwniejsze". Wbrew tytułowi nie są to najdziwniejsze wiersze, jakie czytałem, ale jakoś poruszające momentami, choć ja kolegę Dehnela wolę w prozie.

Zawsze gdy mi troche gorzej sięgam po Tkaczyszyna-Dyckiego. To są takie wiersze do przytulania sobie.

Słowackiego to u mnie jeszcze nie było, a ten wiersz otwiera tom wydany ostatnio przez PIW, gdzie wiersze wieszcza wybrał Adam Wiedemann. Ludwik Spitznagel prawdopodobnie popełnił samobójstwo (to wersja oficjalna, są inne) w drodze do Aleksandrii, gdzie miał zostać tłumaczem w rosyjskim konsulacie. Całkiem to ładny jest wiersz ku pamięci najlepszego przyjaciela, choć Spitznagel nad Nil jednak nie zawędrował, wbrew sugestii Słowackiego, samobójstwo popełnił w Snowie, wsi dzisiaj leżącej na terenie Białorusi.

Wczorajszy wiersz Gałczyńskiego pobił wszelkie rekordy waszej uwagi. Dzisiaj mam dla was piękny wiersz Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego. Nie licze na taki sukces jak wczoraj, ale dajcie łapkę Dyciowi, bo to jest wielki poeta.  

"Potrzebuję jakiegoś wiersza na dzisiaj" mówię do P., literaturoznawcy z obszerną bibliografią własną. "Może to..." i cytuje z pamięci. Zatem dzisiaj na dobrą noc Gałczyński dla Państwa.

"Czymże jest człowiek, jeżeli nie maleńką duszą utrzymującą zwłoki w pozycji stojącej?" pyta Lowry w "Pod wulkanem" (tłum. Krystyna Tarnowska). Akcja powieści, przypomnę, dzieje się 2 listopada, zatem dziś idealny dzień na lekturę. Ale można też Świetlickiego, który wielokrotnie nawiązuje do powieści Lowry'ego, a najczytelniej w wierszu "Le gusta este jardin...?". Co jeszcze warto czytać 2 listopada?

Krystyna Miłobędzka w tomie "Po krzyku" zamieściła niezatytułowany, krótki wiersz takiej treści:

"kocham cię razem z twoją śmiercią"

I tyle.

Cebula Co in­ne­go ce­bu­la. Ona nie ma wnętrz­no­ści. Jest sobą na wskroś ce­bu­lą, do stop­nia ce­bu­licz­no­ści. Ce­bu­la­sta na ze­wnątrz, ce­bu­lo­wa do rdze­nia, mo­gła­by wej­rzeć w sie­bie ce­bu­la bez prze­ra­że­nia. W nas ob­czy­zna i dzi­kość le­d­wie skó­rą przy­kry­ta, in­fer­no w nas in­ter­ny, ana­to­mia gwał­tow­na, a w ce­bu­li ce­bu­la, nie po­kręt­ne je­li­ta. Ona wie­le­kroć naga, do głę­bi itym­po­dob­na. --- Piękno tego przekładu zniewala mnie od pierwszej lektury. Tłumaczyli oczywiście Stanisław Barańczak i Clare Cavanagh