Ja mam dzisiaj różne, niezbyt wesołe przemyślenia. Zatem Czesław Miłosz: "W mojej ojczyźnie" W mojej ojczyźnie, do której nie wrócę, Jest takie leśne jezioro ogromne, Chmury szerokie, rozdarte, cudowne Pamiętam, kiedy wzrok za siebie rzucę. I płytkich wód szept w jakimś zmroku ciemnym, I dno, na którym są trawy cierniste, Mew czarnych krzyk, zachodów zimnych czerwień, Cyranek świsty w górze porywiste. Śpi w niebie moim to jezioro cierni. Pochylam się i widzę tam na dnie Blask mego życia. I to, co straszy mnie, Jest tam, nim śmierć mój kształt na wieki spełni.

Anna Kamieńska pytała "Skąd przychodzą umarli do snów ludzi?"

Skąd przychodzą umarli do snów ludzi?  Rozsuwają ściany czasu,  Zjawiają się prawdziwi i czuli.  Pytają się z ogromnym zdumieniem:  Nie boicie się nas?

Gdzie przebywają wówczas, gdy nikt ich nie wspomina?  Gdy twarze ich zaczynają blaknąć  I myśl nasza nie tak łatwo przywołuje  Postać ich schyloną?  Którędy wiedzie droga umarłych do snów ludzi?  Z grobów znowu wyciągają ku nam ich ręce  Rzeczywiste i żywe.  Pragną naszych objęć i uścisków,  Jakby w nich ożywali na nowo.  I poprzez oczy nasze omglone snem  Szukają...

[WIERSZ NA DOBRĄ NOC] Bardzo chciałem z nim zdążyć dzisiaj. Jeszcze "Październik" Jamesa Schuylera w tłumaczeniu Piotra Sommera. Jeśli nie wiecie, co chcecie na Mikolajki, to ja wam teraz to napiszę.... "O krok od nich. Przekłady z poetów amerykańskich" Piotra Sommera w nowej, rozszerzonej m.in o Schuylera, wersji. Wydał Karakter. Must have i takie tam.