Już dzisiaj poznamy 120. laureata bądź laureatkę Literackiej Nagrody Nobla. Kto wzbogaci się o 11 milionów koron szwedzkich? I na jaką walutę je wymieni? To wciąż najbardziej prestiżowa nagroda literacka na świecie. Miliony czytelników, wydawców i twórców z całego świata będą śledzić dzisiejsze ogłoszenie 120. laureatki bądź laureata Literackiej Nagrody Nobla. Przed sześcioma osobami wytypowanymi ze swojego grona przez Akademię Szwedzką niełatwe zadanie. Dziesiątki uznanych twórców zasługują na przyznawaną od 1901 roku nagrodę. W tym roku Nagrodę Nobla opłaca się dostać jeszcze...

Pisanie tego tekstu sprawiło mi wiele radości. *** Różne były mody w ostatnich latach. Książki o drzewach, grzybach, czy drwalach zapełniały półki w księgarniach. W 2023 roku czas na… rzeki! Reporterzy i historycy, aktywiści społeczni i artyści - twórcy tłumnie piszą o swoich doświadczeniach z wodą. Wypłynęli na głębie, jak najbardziej współczesne, rezonujące z aktualnymi problemami, ale sięgają też do historii. Szukają momentu, gdy rzeka stała się wrogiem, którego trzeba ujarzmić i poddać kontroli człowieka. Springer w fabularyzowanej opowieści o pejzażu i zagubionych w...

Aktualna awantura internetowa (Festiwal Góry Literatury sponsoruje m.in. firma windykacyjna) byłaby nudną, gdyby nie kreatywność komentariatu np. u Michał Sufin.

Od "Ksiąg rachunkowych" i "WIBORu Zofii" po...

- "Trzech panów w pętli kredytowej, nie licząc komornika"

- "Panny z Kruka"

- "Stowarzyszenie zadłużonych poetów" (powieść zapewne realistyczna)

- "Dłużnik i Izolda"

- "Windykowałem angielskiego króla"

- "Tomek wśród łowców odsetek"

- "Sto lat niewypłacalności"

- "Weksel znaleziony w Saragossie"

- "O windykatorze, który jeździł koleją"

- "Weksel Dawidek"

Od siebie dodaję "Jeśli zimową nocą windykator".

Kto jest nominowany i za co? Jak układają się decyzje jury? Czy słusznie, że nie ma “Empuzjonu” Olgi Tokarczuk? Kogo brakuje? A kto jest - dla mnie - zaskoczeniem na tej liście? Niemal na każde z tych pytań staram się odpowiedzieć w artykule dla serwisu Pasje. Klik, klik.

Czy Karol Wojtyła to najbardziej niedoceniony polski pisarz? A Olga Tokarczuk najbardziej przeceniona pisarka? Tak wynika z ankiety przeprowadzonej przez Instytut Literatury wśród krytyków i krytyczek. --- Od kilku miesięcy "Nowy Napis", organ prasowy Instytutu Literatury publikuje ankiety, w których krytycy i krytyczki (oczywiście uważnie wyselekcjonowani) odpowiadają na pytanie kto jest najbardziej przecenionym i niedocenionym pisarzem tworzącym po 1945 roku. --- Grażyna Halkiewicz-Sojak, profesorka z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika i specjalistka od twórczości Norwida,...

Co czytano w 2022 roku w Norwegii, a co we Włoszech, Grecji czy Hiszpanii? Przygotowałem dla Was przegląd najciekawszych tytułów, rankingów i informacji. --- Mam nadzieję, że w Polsce ukaże się czeska "książka roku". Czescy czytelnicy i czytelniczki w 2022 roku najchętniej sięgali bowiem po powieść Kateriny Tuckovej "Bílá Voda". Oparta na prawdziwych wydarzeniach powieść opowiada o zakonnicach, które odmówiły przejścia do świeckiego życia i zostały skierowane w latach 50. przez komunistyczny reżim czechosłowacki do prac przymusowych. Powieść opowiada o konfrontacji kobiet nie...

Dynamika internetowej imby jest mi dość obca. Unikam dla zdrowia psychicznego, ale są takie imby, które wykraczają poza prostą nawalankę w necie.

To, co powiedziała Olga Tokarczuk podczas Festiwalu Góry Literatury jest niedopuszczalne w sferze publicznej i nie za bardzo rozumiem z czym tu dyskutować.

Skoro sami i same oczekujemy standardów, twórzmy je.

Próbuję oczywiście zrozumieć autorkę "Empuzjonu", bo i tak całkiem dzielnie znosiła przez lata różne ataki. No i się ulało. Bywa. Nie przekreśla to ani twórczości, ani osiągnięć, a pokazuje, jak głęboko siedzą w nas - ludziach kultury -...

Jak wyjrzeć spod “kłębów pary z parowozu”? To niełatwe dla człowieka zadanie. Człowiek patrzy przez dym, przedziera się wzrokiem, mruży go, szukając ostrości pozwalającej na zidentyfikowanie znanych mu artefaktów. Chyba że narrację oddaje się w ręce, oczy, a może jeszcze coś innego (czułki?) bezimiennych - jak wynika z otwierającego “Empuzjon” Olgi Tokarczuk spisu “Osób” - “bezimiennych mieszkańców ścian, podłóg i stropów”. Albo gdy miesza się narracje i nie zawsze wiadomo, kto tu opowiada, choć łatwo można zauważyć, że wszystkowiedzący narrator snuje historię Mieczysława Wojnicza w...

“Wielki gmach sanatorium było widać jak na dłoni prawie z każdego miejsca w Görbersdorfie. Jego mury z czerwonej cegły pięknie lśniły w jesiennym słońcu, a ostre wieżyczki, które udawały gotyk, skojarzyły się odrazu Wojniczowi z igłą gramofony, wydiywającą z płyty nieba ukryte w nim dźwięki. Gdzieś bardzo daleko grzmiało. Ogromny budynek wyglądał dość absurdalnie w tej głębokiej dolinie, wśród niezamożnych domów tutejszych mieszkańców oraz kilku okazałych willi uzdrowiska rozrzuconych na zboczach, wybudowanych jakby na zapas jako części osady, która dopiero tutaj powstanie w przyszłości....

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)