Naprzeciw siebie zatrzaśnięte, żelaznym chwieją się lamentem drzwi małego Getta – drzwi Dużego Getta…

Za pojazdami, przy murze, toczy się karawana chrześcijan. Patrzy w to Małe – i Duże – gdzie naród Melchizedeka oczekuje przejścia.

Przez czarne galerie prętów spojrzenia spinają się prędko aż dwoje wrót skrzydłami ku sobie łopoce i jezdnię w poprzek zamyka, jak Morze Czerwone.

Getto się jednoczy. I wtedy migają Siwe plamy bród, przekrwione oczy, toboły, ruchy rąk konne tramwaje, kolumny riksz

Tak pisał Białoszewski w "Jerozolimie". 26 stycznia 1942 roku oddano do użytku...

Marta Ewa Romaneczko w "Ślizgu po banale" stara się znależć poezję w... no tak, banale. Ślizgi te odbywają się z mniejszą lub większą gracją, ale jest tu kilka wykonów naprawdę przyzwoitych.  

[WIERSZ NA DOBRĄ NOC] Irena Wiszniewska dzisiaj na dobra noc dla Państwa, bo mam fazy, że łupałbym słonecznik i pluł łupinami gdzie popadnie. Ale tego nie robię, bo przeszedłem proces socjalizacji. A żałuję. #zdaniemszota #wiersznadobrąnoc #irenawiszniewska

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sty 13, 2020 o 2:54 PST

Nudny jestem z tym Grochowiakiem, ale właśnie w ręce mi wpadl tom "Perłopław na piasku" wydany przez PIW w opracowaniu Dariusza Brzóski Brzóskiewicza i się pławie w perłopławie, choć bez piasku. A haiku to jest smutne, choć też trochę wesołe.

Grochowiak dla Państwa, bo mi sie ostatnio pojawia w różnych kontekstach. Czytając Grochowiaka odkrywa się, że wiele wierszy wydaje się niedopracowanych, ze świetnym początkiem i chaosem na zakończenie, albo odwrotnie - banalnym początkiem i złotą myślą w finale. A tu jeden z wierszy pełnych, nie połamanych. Ja mam swoja hierarchię poetycką i nic mi jej już chyba nie wywróci do góry nogami. Zaczyna się ona od Grochowiaka, potem jest pustka i niżej wędruje kilku poetów i poetek. A jak wasze poetyckie hierarchie?

Czas na powrót do książek i pisaniny codziennej. Ale zanim to nastąpi Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki przypomina mi dlaczego tak lubię czytać nekrologi. "Piosenka o zależnościach i uzależnieniach" z której pochodzi wiersz to wybitne osiągnięcie poetyckie, jeden z najważniejszych tomów mijajacego dwudziestolecia.

[WIERSZ NA DOBRĄ NOC] Philip Larkin dla Państwa w tłumaczeniu Barańczaka. Byśmy doczekali dnia, by było gdzie żyć. #zdaniemszota #wiersznadobrąnoc #philiplarkin #stanisławbarańczak

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Gru 29, 2019 o 2:58 PST

Jest w poezji Alicji Rosé coś mocno niewspółczesnego, pewna "poetyckość" odrobinę rzewna i w pierwszym czytaniu nadmiernie egzaltowana, zwłaszcza dla kogoś, komu najbardziej podobają się wiersze Marcina Świetlickiego czytane po pijaku. Jednocześnie w tej manierze poetyckiej tkwi talent liryczny sporej miary. Ciekawe poetyckie zjawisko. Musze sobie to przemyśleć.