Anna Synoradzka-Demadre we wstępie do książki „Jerzy Andrzejewski. Przyczynek do biografii prywatnej” pisze, że prezentowany tom jest uzupełnieniem jej wcześniejszej książki, „Andrzejewski” będącej po dziś dzień jedyną biografią autora „Miazgi”. Problem w tym, że „Andrzejewski” ukazał się w 1997 roku i do dziś nie został wznowiony, zaś tylko nieliczni mają go w swoich zbiorach. Zatem, żeby lektura książki wydanej nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej miała sens, powinniście posiedzieć trochę w bibliotekach. Co jest jednak nieporozumieniem i wyjątkowo niesympatycznym gestem od strony...

Marek Hłasko tak pisał do swojej matki o ew. uznaniu ojcostwa pewnego "pętaka". No pięknie.

[BUFOROWANIE] Z listów Andrzejewskiego do żony, Marii Abgarowicz. Przeczytajcie, bo tam wspaniałości padają.

“Cóż to za radość to pisanie a jednocześnie, jakie to śmiertelnie niedorzeczne zajęcie. Siedzi, pomyśl, człowiek, zamknięty w pokoju, samotny, nie wolno mu zaznawać żadnych właściwie wzruszeń, prócz tych, które są wzruszeniami fikcyjnych, wymyślonych postaci. Trzeba samemu się wszystkiego wyrzekać, żeby mieć dla nich pokarm. Jakaś przewrotna bzdura nad tym wszystkim wisi. I ostatecznie nic przecież z tego po iluś latach nie zostanie.

(...)

Cały ranek spędziłem bezczynnie, jednego zdania...

"- I ty musisz to całe przeczytać? - No... zamierzam. - Powodzenia!" Szacun i respekt na recepcji Krytyki Politycznej. #kurzojady #jerzyandrzejewski #annasynoradzkademadre #wydawnictwokrytykipolitycznej #alecegła

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 14 Lis, 2017 o 9:43 PST

Brzdącem będąc trafiłem na spotkanie autorskie Olgi Tokarczuk w wałbrzyskiej bibliotece Pod Atlantami. Mocno speszony i może nie wszystko jeszcze rozumiejący z uwagą słuchałem ciepłego głosu autorki otoczonej przez dwóch mężczyzn, którzy wraz z nią występowali w tym quasi-panelu. Nie zbieram autografów autorów na książkach, bo przeważnie uważam to za zbyteczne mazanie mi po egzemplarzu, ale wtedy stanąłem w kolejce po autograf i do dziś przechowuję jako wspomnienie całkiem intymne. “Gra na wielu bębenkach” z pewnością też ze względów literackich szybko stała się jedną z moich ulubionych...

Jedyna książka Olgi Tokarczuk, której nie przeczytałem. Już przeczytałem. #kurzojady #olgatokarczuk #momentniedźwiedzia #takisobieołtarzyk #wydawnictwokrytykipolitycznej

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sie 26, 2017 o 12:03 PDT

Dzień dobry w ten radosny, tęczowy dzień. Za chwilę premiera książki Daniela Chmielewskiego i Macieja Łazowskiego pt. “Burze kuchenne i bestie bezsenne”. Są to osoby nam bliskie, zatem uprawiamy tu nepotyzm na skalę dotychczas nieznaną. Później idziemy na Paradę i z tej okazji zastanawialiśmy się z redaktorą Wróbel, o jakiej by tu książce dzisiaj napisać. Ponieważ domagamy się równych praw i równych obowiązków, równego traktowania i niepomijania, to dzisiaj książka tak słuszna jak zła. Chcemy równości, to mamy też prawo do złych książek.

Krzysztof Charamsa to były pracownik Kongregacji Nauki...

Książka z kategorii słusznych ale napisana tak okropnym, egzaltowanym stylem a do tego z absurdalnym wręcz entuzjazmem, że lektura tego jest wyjątkowo trudna. #kurzojady #krzysztofcharamsa #wydawnictwokrytykipolitycznej #lgbtq #rainbow #kościół

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 18, 2017 o 11:51 PDT

Dzisiaj piszemy o "Fanfiku" Natalii Osińskiej. Dla zmyłki ilustrujemy recenzję zdjęciem redaktory Wróbel z czasów licealnych. #kurzojady #fanfik #wydawnictwokrytykipolitycznej #instabook

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 15, 2017 o 11:02 PDT