"Dni bez końca" Sebastiana Barry'ego to książka, która swoją potoczystością i gawędziarstwem sprawia, że trudno się oderwać. Fragmencik dzisiaj (tłum. Jędrzej Polak): "Więc weszliśmy jeden za drugim, wytrzeszczając gały. A tam stoi wieszak z odzieniem i wygląda jak szubienica z powieszonymi damami. Bo to damskie odzienie. Suknie. Nic innego tam nie było, a rozejrzeliśmy się naprawdę dobrze.  Tańce zaczynają się punkt ósma, mówi. Wybierzcie coś, co będzie wam pasować. Pięćdziesiąt centów na głowę. I napiwki, które możecie zatrzymać. Ale panie, odzywa się John Cole takim tonem, jakby...

„Zostaw mi te nakrętki, zbieram” - mówię do M. pewnego zagranicznego popołudnia. To nic, że będę je transportował w samolocie, wiem, że tak trzeba. Bo są z tego wózki dla niepełnosprawnych. No przecież to wiem. Przekazuję zakrętki K., ten zawozi je gdzieś na Śląsk i później są wózki. No przecież wiem.

„A to na pewno tak działa?” - nieufnie pyta M., bo jednak widzi szaleństwo w pomyśle wwożenia do Polski drogą lotniczą zakrętki po Coca-Coli, jakbyśmy w kraju swoich nie mieli. „Działa, oddawaj!”. Rzadko kiedy bywam subtelny, gdy jestem przekonany do swoich racji. I do wózków za nakrętki. I do...

“Jaskółka” Elżbiety Żukowskiej i Andrzeja Chyżego to chyba najambitniejszy w założeniu komiks podejmujący temat polskiej drogi do niepodległości. Autor i autorka spadli z wysokiego progu. Dlaczego? Wielogłosowa i wielowątkowa opowieść o ludziach uwikłanych we wspólną tajemnicę, którzy walczą o wolną Polskę, jest doskonałym materiałem na serial czy rozbudowaną powieść. W wymuszonym komiksową formą skrócie dostaliśmy dzieło niezbyt zrozumiałe, w którym nadmiar retrospekcji, czasoprzestrzennego montażu i spora doza niejasności sprawiają, że odczytanie akcji jest zadaniem nie tyle trudnym,...

Gdy ukazała się jej najnowsza książka, "Błoto słodsze niż miód", pisałem w recenzji:

Rejmer tworzy traktat o człowieku, o jego wolności, która nie przynosi tylko ulgi, ale i cierpienie. Ma autorka “Bukaresztu” doskonały słuch i umiejętność przelania na papier historii, które będą nam towarzyszyła jeszcze długo po lekturze. Do tego potrafi nadać temu strukturę i tak ułożyć książkę, by stała się wciągającą lekturą. Lekturą ważną i wartą waszego czytelniczego zaangażowania.

Gdy przyszło wyberać osoby wskazane do Paszportów w tym przypadku nie mieliśmy żadnych wątpliwości, a w uzasadnieniu naszego wskazania do nominacji pisaliśmy:

Komu Paszport? Już niedługo poznamy odpowiedź! #kurzojady #paszportypolityki #olgadrenda #małgorzatarejmer #łukaszzawada

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sty 8, 2019 o 9:50 PST

Chrońcie dziki przed osdtrzałem i czytajcie książki. Kurzojady pozdrawiają z Paszportów "Polityki". #kurzojady #paszportypolityki2018 #jestemzdzikiem

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sty 8, 2019 o 2:33 PST

Należało się! Gratulujemy!!!

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sty 8, 2019 o 1:05 PST

Z @nogasnastronie #kurzojady #selfietime #paszportypolityki

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sty 8, 2019 o 10:25 PST

“Ziemia jałowa. Opowieść o Zagłębiu” Magdaleny Okraski to pierwsza od dawna książka, która tak spolaryzowała osoby ją recenzujące. U nas jedna z “książek roku”, gdzie indziej “rozczarowanie, zawód”. Tym razem nie będę pisał recenzji, tzn napiszę ją zajmując się recenzjami, które napisali inni, bo już dawno nie miałem do czynienia z takim korowodem pychy, tendencyjnego czytania, pisania o własnych projekcjach, a nie o literaturze.  Rafał Hetman na swoim insta pokazał zdjęcie książki, do której stoi odwrócony plecami. To najlepiej pokazuje stosunek autora recenzji do książki Okraski -...