[BUFOROWANIE z okazji Europejskiej Nocy Literatury]

Arnon Grunberg, “Tirza”, tłum. Małgorzata Diederen-Woźniak, czyt. Michał Żurawski a wyda Pauza.

Potrafił tylko myśleć: Jestem pokonany. Nie wiedział jednak kto lub co go pokonało. Nie zrobiła tego panienka po drugiej stronie stołu, z czerwonymi ustami, w białej bluzce. Kobieta, którą chętnie by kiedyś pocałował, ale kontrolował swoje pożądanie. Było jak tresowana owca, która pokazywała sztuczki przed małą, ale wierną publicznością. Nie lokatorom, którzy starannie płacili czynsz, nie bankowi, który nic nie mógł zrobić, tyle zrozumiał ze słów...

[BUFOROWANIE z okazji Europejskiej Nocy Literatury]

Édouard Louis, “Historia przemocy”, tłum. Joanna Polachowska, czytał Mateusz Kościukiewicz. Zwróćcie uwagę na ten tytuł, bo patronujemy i bardzo się na niego cieszymy. Wyda Pauza.

"Był Kabylem. Kiedy to powtórzyłem i dodałem, że wiedza o tym, iż Reda jest Kabylem, istotnie odmieniła przebieg wieczoru, jeden z policjantów, nie pamiętam już, mężczyzna czy kobieta, przerwał mi i zapytał: „Kręci pana wszystko, co arabskie?”.

Czekali, co odpowiem, a ja zawahałem się, a potem jak idiota, którym się człowiek zawsze w takich okolicznościach czuje,...

Kurzojady w trasie. Szczawno-Zdrój. #kurzojady #kurzojadywtrasie #szczawnozdroj #gerhardthauptmann #nobelprize #tkacze #domzdrojowy #niesmacznawoda #dobrawoda

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Cze 7, 2018 o 7:20 PDT

Lektury pociągowe #meralkureyshi #wuj #kurzojady

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Cze 6, 2018 o 7:54 PDT

Nadchodząca książka Marty Mazuś, "Historie dziwnych samotności" to ciekawie pomyślany zbiór świetnych literacko reportaży. Lepszy od dość jednak przewidywalnego "Króla kebabu". Czytam w jakimś przedkorektorskim i jeszcze pewnie przedredakcyjnym wydaniu i spieszę donieść, że warto zapisać sobie ten tytuł na listę wyczekiwanych wydatków.

Patrycja Pustkowiak napisała książkę tak samo mądrą, śmieszną i błyskotliwą, jak przegadaną, słowotoczną i pozbawioną wciągającej fabuły. Żywię do niej trochę ciepłych uczuć, bo zgadzam się w wielu miejscach ideologicznie z Autorką, ale jako literatura nie jest to najbardziej udana próba. Może tl;dr, ale zachęcam, bo jestem wyjątkowo ciekaw waszych opinii.

Główna bohaterka “Maszkarona” jest niesamowicie brzydka, co nawet nie utrudnia jej kontaktów międzyludzkich, to je praktycznie uniemożliwia, no chyba że za takie można uważać bycie uważaną za dziwactwo wszędzie, gdzie się pojawia. U...

Wisława Szymborska w jednej z tych póz pomiędzy niebem a ziemią, oddziałem chirurgicznym a przytulnym fotelem. Spotkanie poświęcone Szymborskiej i Herbertowi już w niedzielę! @teatr_ochoty o godz. 18:00. #kurzojady #głośneczytanie #wisławaszymborska #zbigniewherbert #annabikont #poezja #andrzejfranaszek #biografia

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Cze 5, 2018 o 2:02 PDT

Wspaniały wiersz Piotra Mitznera z tomu "Ulica tablic". Nominowany do Nagrody Literackiej m. st. Warszawy i do mojej prywatnej kolekcji wierszy zapamiętanych. #kurzojady #piotrmitzner #nagrodaliterackamstwarszawy #poezja #poetry

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Cze 4, 2018 o 2:07 PDT

Julian Barnes bywał w swoich książkach erudytą-archiwistą, archeologiem pamięci i historykiem filozofii, któremu nie obca jest chłopackość, jak i sztuka gotowania (albo chociaż spożywania). W “Jedynej historii” przypomina, że potrafi napisać wciągającą powieść opartą o - zdawałoby się - wyjątkowo prosty pomysł.

Data - połowa lat 60. Miejsce wydarzeń - “dwadzieścia kilometrów na południe od Londynu”. On - młodzieniec, który nie odnajduje się w sztywnych regułach małomiasteczkowej Anglii, ona - dojrzała kobieta, żyjąca w związku pozbawionym większych emocji. Poznają się - a jakże - na korcie...