Pora na dobranoc. A jak zasypiać to tylko przy dobrej książce. "Raz, dwa, trzy, zaśnij Ty!" Doroty Kassjanowicz i Gosi Herby w niedzielny wieczór. Warto. #kurzojady #dorotakassjanowicz #gosiaherba #znakemotikon #razdwatrzyzaśnijty #ilustracja #dobranoc

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lut 25, 2018 o 2:07 PST

Błogosławię moment, w którym zdecydowałem się sięgnąć po “Instrukcję dla pań sprzątających” Lucii Berlin. Zbiór opowiadań nieżyjącej autorki to literacka bomba, której nie możecie ominąć w swoich lekturach. Po prostu nie możecie. I choć piszę co jakiś czas, że trzeba, warto, nie powinno się ominąć, to tym razem namawiam was ekstatycznie, bo to jest fantastyczna rozrywka - krótkie, mające świetne tempo, zaskakujące i inteligentne opowiadania. Jednocześnie znajdziecie w nich wiele smutku, świadectw ludzi pokiereszowanych rzeczywistością i wydarzeń całkiem strasznych. Do tego wielką zaletą...

Jeszcze nie idziemy spać, ale przyjechała właśnie książka Doroty Kassjanowicz i Gosi Herby, "Raz, dwa, trzy, zaśnij ty!". Jest to czyste dobro i naprawdę świetna poezja dla maluchów, wpadająca sprawnie w starsze uszka. Jeśli hodujecie małego człowieka to musicie to zobaczyć! #kurzojady #gosiaherba #dorotakassjanowicz #znakemotikon n #wydawnictwoznak #ładnaksiazkadladzieci #poezja #idepokawe

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lut 23, 2018 o 2:37 PST

Książkę Henryka Grynberga można czytać na dwa sposoby - ze świadomością, że jej tłem jest film dokumentalny “Miejsce urodzenia” Pawła Łozińskiego, jak i bez tej wiedzy. Żałuję, że nie jest mi dane czytanie jej bez pamiętania o tym wstrząsającym filmie, w którym na oczach Henryka Grynberga odkopane zostają zwłoki jego ojca. “Dziedzictwo” to zapis dialogów prowadzonych ze świadkami ukrywania się rodziny autora podczas Holokaustu - w lasach, polach, ziemiance, czasem użyczonych stodołach. Świadkowie chętnie wspominają rodzinę Grynberga. Jankla w Ryni znali wszyscy, podobnie z jego trzema...

"Między nami dobrze jest" Doroty Masłowskiej oglądane po latach okazuje się nie tracić na aktualności. Co jest dość straszne ale i pokazuje wielkość tego tekstu. To jak z "Weselem", że można z pamięci cytować i pewnie gdy to my będziemy osowiałymi staruszkami, dalej tekst Masłowskiej będzie zrozumiały. Zatem na dobranoc BUFOROWANIE. A już za miesiąc nowa powieść Mister D. Czekam w napięciu.

"W dawnych czasach, gdy świat rządził się jeszcze prawem boskim, wszyscy ludzie na świecie byli Polakami. Każdy był Polakiem, Niemiec był Polakiem, Szwed był Polakiem, Hiszpan był Polakiem, Polakiem był...

Jest to ostatnia książka o 1968, którą postanowiłem wtłoczyć sobie do głowy. Odmawiam kolejnych. #kurzojady #ewawinnicka #cezaryłazarewicz #1968_50lat #czasynadchodząnowe #agora #wydawnictwoagora #chcęurlopu

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lut 21, 2018 o 2:16 PST

Rafał Skonieczny zaserwował nam "Antologię hałasu" i jest to tom niełatwy do uchwycenia i przez to ciekawy. #kurzojady #rafałskonieczny #antologiahałasu #poezja

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lut 22, 2018 o 10:19 PST

Na pytanie kogo kocham bardziej, mamusię czy tatusia, odpowiadam - Barnesa! Tym razem postanowiłem nie czekać na polskie tłumaczenie. #kurzojady #julianbarnes #theonlystory #jonathancape

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lut 21, 2018 o 4:53 PST

Ciąg dalszy książek, których nie zamierzam kończyć. Ćwiek próbował napisać coś przygodowego, coś popularnego ale i coś z ambicjami. Nic z tego nie wyszło, literatura płaska i bardzo prosta. Jakieś 70 stron i więcej nie zamierzam. 

Sprzątam w kuchni i zastanawiam się czy nie popełnić tekstu o książkach, których nie udało mi się przeczytać. I tak wspomnienia Kiry Gałczyńskiej zostały wydane z jakimś poddrukiem czy tłem na każdej ze stron i koszmarnym fontem, do tego nie ma w nich właściwie nic ciekawego poza przewidywalnymi uniesieniami, beztroskimi wakacjami, hagiografią, ludźmi "uświetniającymi" i "wizytującymi" i wyjatkowym brakiem szerszej refleksji. To są smutne w efekcie wspomnienia, po dwustu stronach się poddałem i odkładam na półkę. Szacunek dla autorki nie połaczył się z szacunkiem dla jej literatury i sposobu jej wydania.