Na porcelitowych ściankach ogromnej wanny z zakrzywionymi nóżkami widać zielone linie, dokąd sięgała woda. Miedziane orurowanie chowa się w byle jak wyciętych dziurach sekwojowych desek. Poszarpane otwory wokół rur zniknęły, zatkane pajęczymi kokonami pełnymi wełnistych woreczków z jajkami oraz truchłami pająków, które prześladuje ogromna czarna wdowa, tak spasiona, że gdy przechodzi przez podłogę, jej odwłok zostawia ślady w kurzu. Martin mówi na nią „ta toksyczna dziwka, Virginia Woolf”.

Nad wanną trójdzielne okno wychodzi na Potok przy Rzeźni, obwieszone porostami sosny i jeżyny...

Czy wielka amerykańska powieść to tylko objętość czy też treść? Sprawdzi się. #kurzojady #znak #paulauster #4321 #mariamakuch

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Kwi 6, 2018 o 3:09 PDT

Chłodna 40. Warszawa, Wola. Z obowiązkowym przymiotnikiem, "robotnicza". A może lepiej zwyczajnie, "biedna"? Na czwarte piętro kamienicy wbiega zdyszana Sabina. Jest marzec 44 roku, przyszli bohaterowie "Pamiętnika z powstania warszawskiego" spotykają się, by wspólnie czytać, uczyć się, może plotkować. Mieszkanie Białoszewskich jest spore i oprócz Mirona mieszkają tu same kobiety (Ojciec z Zochą na Chmielnej mieszka już prawie piąty rok), wśród nich Stefa, której jakiś czas temu "upiekło się getto". Stefa się ukrywa.

To początek historii jakich wiele, choć znanej z jednej z najważniejszych...

"(...) ordynator - w okularach, średnim wieku i ze sporym krzyżykiem, zawieszonym na złotym łańcuszku wystającym spod koszuli - wpatrzony w kartę, zadał jej pytanie: - Czy poronienie wywołane było niedozwolonym środkiem medycznym? - Co takiego? - odpowiedziała słabo. - Pan chyba żartuje. - Wszystkie tak mówią - ordynator odwrócił się w stronę położnej i młodego, przystojnego lekarza. - Za długo szła paczka z zagranicy, a potem mamy zagrożenie życia. A może teściowa ma ar-tre-tyzm? (...) - Nie trzeba wzywać niebieskich - powiedziała siostra wydymając usta. - To dobrze, i tak mamy młyn....

"Kiedy nazajutrz rano ogłaszano wieść o śmierci Bolesława Bieruta, w krakowskiej Drukarni Narodowej jeden z robotników doznał zawału serca. W knajpie w Proszowicach trzech rolników zrezygnowało z picia wódki".

"Bierut. Kiedy partia była bogiem" Piotra Lipińskiego to bardzo udana opowieść reportersko-biograficzna, którą polecamy tym razem z użyciem kolażu autorstwa Marcina, który prowadzi stronę Posklejanki. Oto nasza pierwsza, kurzojadowa posklejanka.

Budzi ta książka spore nadzieje. Czy spelnione to sie dowiemy po lekturze za jakiś czas. Red. Wróbel zamówila do lektury. #kurzojady #znak #olapilsudska #katarzynadroga

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Kwi 5, 2018 o 7:31 PDT

Pierwszy w tym roku wieczór z książką spędzany w knajpianym ogródku. #kurzojady #macocha #afera #petrahulova

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Kwi 5, 2018 o 12:22 PDT

Nakładem Egmontu ukazał się album Waldemara Andrzejewskiego, "Wehikuł czasu i inne opowieści". Miałem przyjemność być jednym z inicjatorów jej wydania i bardzo się cieszę, że jest już w fizycznej formie na moim biurku. Andrzejewski to twórca, ktorego możecie kojarzyć z ilustracji do "Króla Maciusia Pierwszego", ale niekoniecznie ze skromnego komiksowego 'ouevre'. Niesłusznie. Choć jest to tworczość mocno kopiująca zachodnie wzorce, to jednal wyjątkowa pod względem plastycznym i należy przywrócić Andrzejewskiemu należne mu miejsce. W albumie znajdziecie komiksy, które nigdy nie były...

Czytam literatury różne. Na wyprzódki. Wybitne, które cieszą (Rudzką to wy czytajcie), przeciętne, które troche smucą, bo się miało nadzieje (Liebrecht), słabe, wobec których nadziei się nie miało, ale się czyta ("Słońce narodu" szybko blednie). Po tych ostatnich potrzebuję odtrutki, szamańskiego zabiegu przywracającego szacunek do słowa i konstrukcji (wasz Coelho). Sięgam wtedy choć na chwilę po miniatury Anne Fadiman i jest mi od razu lepiej. Dzisiaj fragment idealny na Międzynarodowy Dzień Książki dla Dzieci, który jeszcze przez godzinę świętujemy. Tlumaczył Paweł Piasecki.