Dzisiaj mogłem wybrać tylko ten wiersz. Urodzinowe celebracje sa mi obce, choć od jakiegoś czasu lubię dostawać lajki z okazji kolejnych rocznic mojego pierwszego oddechu powietrzem pełnym dolnośląskiego smogu. Trawestując Rachel z "Wesela", ten gust dobry mam, że poezji pisania się nie tykam, zatem dzisiaj obowiązkowo trzydziestotrzyletni Barańczak, który pisał na swoje urodziny tak: ELEGIA DRUGA, URODZINOWA Obchodzę urodziny z daleka i na palcach liczę trzydzieści trzy lata, skończone na chybcika i z grubsza jak terminowa praca, do której nie miałem nigdy serca; bo z...

Każdą złą noc zamieniam w dobrą, gdy w barłogu obłożę się Grochowiakiem.

Czasem warto zrobić sobie dzień z odkopywaniem nadesłanych tomików ze stosu książek na biurku. Można wtedy trafić na perełki. Taka teraz. Historia, którą opowiada Anna Matysiak w tomie "Tyle nieznanych ryb" jest wstrząsająca i jednak dość jak na polską poezję oryginalna. Na tyle, że mam ochotę podrążyć w tym tomie głębiej. Zostawiam was na dobrą noc z wierszem, który w dość prosty sposób sytuuje historię, wokół której Matysiak będzie poetycko spacerowała w tym tomie. Mnie to rusza.

Julia Szychowiak jest pewnie bardziej znana z wrzucania na fejsa zabawnych memów i opowieści o swoim ojcu niż z poezji. I trochę słusznie, bo w tomie "Dni powszednie i święta" jest dużo wierszy bardzo przeciętnych, ale na szczęście kilka wyjątkowo ciekawych też można znaleźć. Nierówny to wyjątkowo tom. Ale dwa wiersze ciekawe. Dzisiaj w nocy pierwszy z nich.

[WIERSZ NA DOBRĄ NOC] Pisanie wierszy zawsze wydawało mi się czynnością nocną. Dzisiaj Breyten Breytenbach w tłumaczeniu Jerzego Kocha. #kurzojady #breytenbreytenbach #a5 #poezja #wiersznadobrąnoc

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lis 20, 2018 o 3:25 PST

Zbigniew Herbert, "Potęga smaku” "To wcale nie wymagało wielkiego charakteru nasza odmowa niezgoda i upór mieliśmy odrobinę koniecznej odwagi lecz w gruncie rzeczy była to sprawa smaku Tak smaku w którym są włókna duszy i cząstki sumienia Kto wie gdyby nas lepiej i piękniej kuszono słano kobiety różowe płaskie jak opłatek lub fantastyczne twory z obrazów Hieronima Boscha lecz piekło w tym czasie było jakie mokry dół zaułek morderców barak nazwany pałacem sprawiedliwości samogonny Mefisto w leninowskiej kurtce posyłał w teren wnuczęta Aurory chłopców o twarzach...