Będzie czytane! #kurzojady #wojciechorliński #stanislawlem #kontrowersje

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sie 6, 2017 o 10:48 PDT

A już jutro na FB o tomiku poezji z ładną okładką. #kurzojady #jarzmo #przemysławowczarek #biuroliterackie #poezja

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sie 5, 2017 o 7:53 PDT

Poznań, 1945 rok. Rosjanie wkraczają do miasta, wypierają Niemców z kolejnych dzielnic, walki trwają kilka dni. Nasza bohaterka jednak nie jest zachwycona stylem wyzwolenia. W dzienniku pisze:

“Ogólne wrażenie raczej bardzo ujemne. Porównuję z wkroczeniem wojska niemieckiego w 1939 roku. Było to jednak, może tylko w wypadku, z którym się spotkałam, kulturalne, wstrzemięźliwe opanowanie kraju! Tu - żądza niszczenia, żadnych form, bardzo różny poziom. Jesteśmy mocno rozczarowani!”

Mocne 3 na 10…

Lektura dzienników pisanych przez młodych ludzi “tużpowojnie” to doświadczenie, które wszystkim...

Ale obrodziło dobrymi książkami. Choromański zawsze na propsie. #kurzojady #michałchoromański #schodamiwgóręschodamiwdół #piw #państwowyinstytutwydawniczy

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sie 4, 2017 o 1:24 PDT

W komentarzach pod wpisem o lekturach pociągowych pojawiła się pewna wątpliwość dlatego mam prośbę - wspólnie zastanówmy się nad tym, co się wydarzyło w powieści “W cieniu” Diane Chamberlain (tłum. Magdalena Moltzan-Małkowska). Oto opis wydawcy:

“Mara, przyjaciółka Joelle D’Angelo, podczas narodzin pierwszego dziecka dostaje wylewu, który powoduje nieodwracalne zmiany w mózgu. Zrozpaczona Joelle zwraca się o wsparcie do jedynego człowieka, który rozumie jej ból, Liama, kolegi z pracy i męża Mary. Ich przyjaźń stopniowo przeradza się w coś więcej – coś, przed czym nie sposób uciec.”

Czemu...

Całkiem niedawno jechałem pociągiem do Olsztyna, co wydarzeniem jest mało ciekawym i przeważnie spędzanym przeze mnie w autystycznej pozycji z głową w książce, ale tym razem specjalnie dla was, tak jest - specjalnie dla was, drogie Czytelniczki i drodzy Czytelnicy - spytałem wszystkich współpasażerów (5 osób) o to, co czytają, bo czytali wszyscy.

Nieładnie kłamać… przyznaję, o nic nie pytałem, po prostu zapuszczałem żurawia będąc ciekawym, z czym naród jedzie. Chciałbym unikać stereotypów, jestem świadomy, że oczami wydawcy szczupła blondynka z zamiłowaniem do słodkiego różu i lekkich...

Jest! Jedna z najbardziej wyczekiwanych książek w te wakacje! @sobolewskaj - gratulujemy! @wydawnictwoznak.pl - za notesik ❤ #kurzojady #kornelfilipowicz #justynasobolewska #opowiadania #mojakochanadumnaprowincja #dobro #wydawnictwoznak

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sie 3, 2017 o 6:25 PDT

Dobro wydawnicze przyjechało. #kurzojady #chroma #derekjarman #silesiafilm #ładneokładki

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sie 3, 2017 o 4:20 PDT

Motyle

"W szarych miastach szary beton, szary asfalt. W szarych miastach szare dymy aż do nieba. Nie ma miejsca dla motyli  w szarych miastach, a tak mało, tak niewiele im potrzeba.

Taki motyl  to ma skromne wymagania  nie je masła  ani mięsa, ani chleba, nie potrzeba mu mieszkania i ubrania, i inwestować w niego wcale nie potrzeba.

Ludzie mówią, że to tylko zwykły owad, a to przecież do krainy czarów bilet, wstęp do bajki i przygoda kolorowa, więc pomyślcie o motylach choć przez chwilę.

Dla motyli  trzeba miejsce zrobić w miastach i odkurzyć zakurzony błękit nieba, żeby...

"- Feluś, wiesz jak się nazywa kobieta, która chodzi z Niemcem? - No? - Filatelistka - ? - Bo zbiera marki. Kobiet takich było niewiele. Należały do półświatka. Jeśli się zdarzały z pewną rangą społeczną, jak popularna przed wojną artystka teatralna, były poddawane dowcipnemu piętnowaniu - obcinano im włosy maszynką przy samej skórze." (s. 23)

Bardzo dowcipne piętnowanie...