Julian Barnes bywał w swoich książkach erudytą-archiwistą, archeologiem pamięci i historykiem filozofii, któremu nie obca jest chłopackość, jak i sztuka gotowania (albo chociaż spożywania). W “Jedynej historii” przypomina, że potrafi napisać wciągającą powieść opartą o - zdawałoby się - wyjątkowo prosty pomysł.

Data - połowa lat 60. Miejsce wydarzeń - “dwadzieścia kilometrów na południe od Londynu”. On - młodzieniec, który nie odnajduje się w sztywnych regułach małomiasteczkowej Anglii, ona - dojrzała kobieta, żyjąca w związku pozbawionym większych emocji. Poznają się - a jakże - na korcie...

W najnowszym “Notesie na 6 tygodni” redaktora Wróbel pisze o “Evicted” Matthew Desmonda i pyta “które wydawnictwo będzie odważne i da ją nam po polsku?" Redaktor Szot chciał napisać o Jeżycjadzie, a wyszło, że wyznał miłość Barnesowi i odpowiedział na pytanie “od czego zacząć czytać Barnesa”, które zaskakująco często pojawia się w naszych komentarzach. Szukajcie Notesu!

Też macie swoją jedyną historię? Zdaniem Barnesa całe życie ją opowiadamy. Raczej sobie. Ale czasem udaje nam się znaleźć odpowiednich słuchaczy lub czytelników. Miłości może być wiele, ale tylko jedną warto opowiedzieć. Fantastyczna książka. #kurzojady #julianbarnes #jedynahistoria #theonlystory #dominikalewandowskarodak #światksiążki #miłość #psychofanBarnesa

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 27, 2018 o 7:42 PDT

Ponieważ kocham Barnesa w każdym wydaniu, to mogę się wydawać nieobiektywny, ale "Jedyna historia" nie tak dawno zauroczyła mnie w oryginale, a już mamy polskie wydanie. Nie wiem czemu każdą jego książkę przeżywam, czuję jakby pisał ją dla mnie i dla mojej wrażliwości. Nie rozumiem tego, ale Barnesa kocham i choć miewa książki gorsze, to miłość chyba od tego jest, by trwać. Zatem trwamy, trwamy, trwamy. I czytamy. #kurzojady #julianbarnes #światksiążki #jedynahistoria #dominikalewandowskarodak

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 18, 2018 o 3:08 PDT

“Zgiełk czasu” Juliana Barnesa (tłum. Dominika Lewandowska-Rodak) jest nietypową biografią Dymitra Szostakowicza, wybitnego rosyjskiego kompozytora, któremu przypadły w życiu dwie role - wroga ludu i radzieckiego bohatera. W obydwu obsadził go stalinowski system, któremu Szostakowicz nie potrafił się przeciwstawić. Pod naporem cenzury i gróźb ze strony władz ten uwielbiany na świecie kompozytor stał się “artystą pokazowym”, który był głosem stalinowskiego systemu. Choć wiele razy myślał o ucieczce czy samobójstwie, nigdy się nie zdecydował na radykalne kroki; umiał też dostosować swoją...

Pamiętacie z dzieciństwa jak zabieraliście książki do łóżka i przytulaliście na dobranoc? "Zgiełk czasu” Juliana Barnesa to jedna z tych książek, do których mógłbym się w nocy przytulać. Nie dość, że od lat kocham muzykę Szostakowicza i wciąż mnie ona zaskakuje, to jeszcze mój ulubiony pisarz. Orgazm wielokrotny! Teraz zatem fragmencik a niedługo recenzja.

“Oczywiście nikt nie umiera dokładnie we właściwej chwili: niektórzy umierają za wcześnie, inni za późno. Niektórym udaje się mniej więcej utrafić w rok, ale potem wybierają zupełnie niewłaściwą datę. Biedny Prokofiew - umrzeć tego samego...

Kocham tego pana. Niestety to nie jest jego najlepsza książka. Ale i tak czyta się wspaniale. #kurzojady #julianbarnes #zgiełkczasu #światksiążki #dominikalewandowskarodak #szostakowicz #jestczytane

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 20 Paź, 2017 o 8:47 PDT

Darzę Barnesa miłością wielką zatem ja już chvę do domu poczytać! #kurzojady #julianbarnes #swiatksiazki #zgiełkczasu

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 17 Paź, 2017 o 6:18 PDT

To nie jest wpis sponsorowany, ani nawet z umyślnym lokowaniem produktu, to jest wpis zrodzony z miłości do kuchni (gdy nie muszę w niej przebywać) i miłości do ludzi, którzy dostarczają mi pożywienie.

“Przecież ja nie mam kuchni!” powiedziała patrząc się na mnie niewinnie, przekonana, że w to uwierzę. Nie dałem się zbić z tropu, choć wyobraziłem sobie jak zmęczona po wydaniu kolacji na pięćdziesiąt stolików wraca do mieszkania, a tam tylko czajnik elektryczny, jeden garnek, jeden nóż i dwa talerze. Ale nie, jeszcze nie zamieniliśmy się mieszkaniami, nasza znajomość, choć już wieloletnia,...

Przestańcie blanszować jarmuż i nie róbcie dzisiaj malinowej pianki a idźcie do księgarni. Przed wami lektura obowiązkowa.

Pisze Barnes o pewnej wpadce kulinarnej: "Myślę, że możemy sobie tutaj pozwolić na więcej niż śmiech; może nawet na pełen wyższości rechot."

Rechoczmy razem.