Ujęła mnie ta strona tytułowa. #kurzojady #tadeusznowak #ajakkrólemajakkatembędziesz #ludowaspółdzielniawydawnicza #janbokiewicz

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sie 20, 2017 o 10:04 PDT

BUFOROWANIE biografii Lema pióra Orlińskiego.

"Jeśli spojrzeć na ten apokryf [książka Cezarego Kouski, "De impossibilitate vitae" z "Doskonałej próżni" Lema] jako na utwor fabularny, a nie jako na przewrotny quasi-esej (...) wyjdzie nam coś w gruncie rzeczy przypominającego komedie romantyczne Richarda Curtisa. Na przekór przeważającym okolicznościom Bill Nighy i Emma Thompson jednak w finale wymienią pocałunki.

(...) Ryzykując, że wyjdzie mi teraz teza słodka niczym Ryan Gosling wyrzeźbiony z marcepanu (...)"

#typowyorliński

Ps. Czy nie tylko nam się wydaje, że z Emmą i Billem to autor coś pomylił?

Janusz Głowacki (1938-2017).

Zapraszamy na spotkanie z Jarosławem Kamińskim, autorem powieści "Tylko Loli", która to zrobiła na redaktorze WSZ naprawdę spore (pozytywne) wrażenie.

Czy “Jakoś to będzie” jest polską odpowiedzią na zmasowany atak hygge i lagomu? Śmiem wątpić i książka “Jakoś to będzie. Szczęście po polsku” sprawiła mi spory zawód. Ponieważ nie wierzyłem, że ktoś przytomny będzie chciał napisać na serio książkę o “polskim przepisie na szczęście”, spodziewałem się czegoś ironicznego, może odrobinę prześmiewczego i z przymrużeniem oka. Okazało się, że osoby, które napisały “Jakoś to będzie” potraktowały swoje zadanie na serio i to jest największy błąd, jaki przy jej pisaniu popełniono. Książka nadaje się do sklepów z pamiątkami (ale wtedy chyba nie w...

Nie lubię książek z napuszonymi tytułami, a taki widnieje na tej okładce - “Dybuk. Opowieść o nieważności świata” brzmi jakby w środku miały się spotkać ze sobą rozważania Szaloma Asza z Szymonem An-skim w krzyżowym ogniu pytań Hanny Arendt. Tak nie jest. Reportaż wydany przez Agorę to literackie uzupełnienie filmu Krzysztofa Kopczyńskiego. Od razu zaoszczędzę wam lektury dalszej części tej recenzji - słabe uzupełnienie.

Mam do “Dybuka” jeden zarzut, który przekreśla całą książkę- otóż to jest przegadane do granic możliwości. Autor i autorka, Krzysztof Kopczyński i Anna Sajewicz nie tylko...

Zacznijmy od wspólnie przeczytanego cytatu:

“Słońce kryło się właśnie za górami, pomiędzy mną a szybko matowiejącym niebem rozpościerał się tylko dziurawy parasol z długich listków wierzby. Za chwilę miały pojawić się między nimi pierwsze gwiazdy. Przerzedzonymi koronami drzew kołysał wieczorny wietrzyk.”

Jak wam się podoba ten fragment? Czyż nie uroczy? Wietrzyk, korony drzew przerzedzone a długie listki wierzb tworzą dziurawy parasol… Nagromadzenie metafor i przymiotników byłoby wybaczalne, gdyby to był tylko fragment, niestety całe opowiadanie “bambi” z tomu opowiadań “pan wszystkich krów”...

Tomik wierszy przyjechał. #kurzojady #wydawnictwowarstwy #tanieciakwizycja #przemysławwitkowski #poezja #poetry #instabook

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sie 10, 2017 o 2:52 PDT

W “Biblioteczce Promyczka” (nie dajcie się zwieść!) ukazał się komiks z dołączoną animacją pt. “Fatima. Historia dzieci, które widziały Matkę Boską”. I jest to porażająco kiczowata rzecz. Tak potworna, że choć przeważnie unikam tu pisania o książkach religijnych (bo trochę nie ma o czym), to tym razem skreślę kilka gorzkich słów.

Zacznijmy od historii - zaczyna się grzecznie, do trójki pastuszków przylatuje postać przedstawiająca się jako Anioł Pokoju i każe dzieciom modlić się o wybaczenie “tym, którzy nie wierzą” (a uśmiechnięte słonko promienieje nad dzieciaczkami). Były to czasy, gdy...

Jakie czasy, taki Ginsberg?

Buforuję tomik "Taniec i akwizycja" Przemysława Witkowskiego i nawet jakoś mi się to uplouduje do mózgoczaszki.