Ile tego feminizmu wokół! Książki dla dziewczynek, superbohaterki, bohaterki, Frida wyskakująca z lodówki, dla trochę starszych Sendlerowa w wersji odbrązowionej, a do tego pisanie kobiece, różnorodne - od wojennego po bardzo współczesne. Do tego jeszcze książki teoretyczno-formacyjne. Przeczytałem trzy i muszę przyznać, że czuję lekki przesyt.

Rebeccę Solnit (tłum. Anna Dzierzgowska) cytowałem już wielokrotnie i i pisałem o niej w kilku tekstach To bardzo ważne eseje, to bardzo ważne tezy, trochę odkrywcze, trochę pozwalające na umiejscowienie samego siebie w tej historii, walące w pewność,...

@proszynski_wydawnictwo przysłało jako świąteczny upominek deskę do krojenia w kształcie książki. @__@ #kurzojady #nietrafionyprezent #świętablisko #wtf

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Gru 18, 2017 at 7:15 PST

Zaproszenia na ślub są nudne? Niekoniecznie. Niektóre są literaturą. #kurzojady #jacekigosia #robertsienicki #bele #płaczęnaślubach #malzenstwadlawszystkich

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 17 Gru, 2017 o 4:46 PST

"Dlaczego jesteśmy feminiatkami" opowiadają feministki w broszurze Teresy Vetter. Wydała @rozdzielczosc.chleba #kurzojady #teresavetter #rozdzielczośćchleba #dlaczegojesteśmyfeministkami #feminizm #dziewuchydziewuchom #2017takifeministyczny #święta #mamyszklanąkulę #zimno

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 17 Gru, 2017 o 1:30 PST

"Przybijanie piątki komiksowi" to całkiem sympatyczna akcja portalu Aleja Komiksu. Nominowano mnie do opisania swoich propozycji komiksów do lektury dla osób, którym niekoniecznie z komiksem po drodze, a ponieważ wszystko to dzieje się w okresie szalonych piruetów pomiędzy bezglutenową kutią a barszczem z ekoburaczków, to trochę potraktujcie to jako króciutki poradnik zakupowy. Mam dla was pięć tytułów. “Notes dla ludzi uczulonych na gluten i laktozę” z pewnością można polecić wszystkim hipster(k)om, którzy do komiksu pochodzą nieufnie, ale może polecą na książkę modnego, ironicznego...

Każdemu jego książka roku. Ponad 800 stron będących podsumowaniem wielu lat badań nad śląskim barokiem. Pierwsza tak obszerna publikacja zawierająca wiele nowych atrybucji i nowych znalezisk. Taka moja mała schiza, że dla własnej przyjemności to ja lubię przenieść się w czasy lubiąskiego opata Freibergera czy na włości Elżbiety z Potockich Sieniawskiej. Podróże w czasie takie fajne. #kurzojady #andrzejkozieł #malarstwobarokowenaśląsku #vianova #barokśląski #barok #michaelwillmann

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 15 Gru, 2017 o 7:52 PST

Pisał Słonimski: "Na pluszowej kanapce, / wśród ciekawych i tłoku, / Jakże długo umierać trzeba od krwotoku."

Wieczornie fragment "Iłły" Joanny Kuciel-Frydryszak, bo to o Iłłę "oparto" umierającego Narutowicza. "Kilka osób doznało szoku. Tuwim rozszlochał się spazmatycznie", wspominała.

Pisał zaś "Robotnik" "Wariat... Ale jego choroba nosi nazwę "endeckość"". Były to czasy ciekawe i jakże literackie.

Nie piszę, nie czytam, nie odpisuję. Wgapiam się i podśmiewam, bo w moje ręce wpadł w końcu "Notes dla ludzi uczulonych na gluten i laktozę" Bolesława Chromrego (red Wróbel nacieszyła się nim wczoraj, dziś ja się nacieram). Użyję tego strasznego sformułowania - idealne na prezent.

Post niesponsorowany przez Korporację Ha!art, bo oni wydają rzeczy, które się nie opłacają. Jak Jasia Kapelę xD

“Nocami śni mi się, że mój profil / zalewa burza lajków (...) Staram się być fajny, / ale jest jak jest. / Miliona lajków / nie będzie.” Dajcie lajka Jasiowi Kapeli, bo on jest fajny i mądry i (popatrzyłem na zdjęcia) ostatnio częściej uczesany. “Modlitwy dla opornych” Jasia Kapeli to tom poezji dość niezwykły - chyba po raz pierwszy od dawna udało się komuś w polskiej poezji połączyć doświadczenia współczesności z poetycką materią. Ile to już było tomów poezji o fejsbuku, socjalach, portalach i memach? Najciekawiej z tego wybrnął jakiś czas temu Podgórni ze swoimi “Pamiętnymi...

Przyswajam dziennik nastoletniej Rywki Lipszyc, która przeżyła łódzkie getto (zmarła w Niemczech tuż po wyzwoleniu). Bardzo ciekawy dokument, choćby z tego powodu, że osierocona dziewczynka, która straciła też dwójkę rodzeństwa, żyje w bardzo ograniczonym topograficznie i niezbyt - wbrew pozorom - licznym świecie. Niezwykłe jest to, że - w przeciwieństwie do wielu innych dzienników - prawie nie ma tu Niemców, świat, który warto utrwalić na piśmie to koleżanki, lekcje i niesamowity smutek. Jest ten dziennik praktyką zbiorową - koleżanki Rywki go czytają (stąd autocenzura i listy do...