Z Olą Pakiełą, autorką książki "Oto ciało moje" rozmawia Maja Sołtysik. Zapraszam, bo to chyba pierwsza w naszym cyklu "debiuty" premierowa rozmowa o książce. Gości nas Staromiejski Dom Kultury, a książkę wydał Artrage.

W Faktycznym Domu Kultury rozmawiałem z Mikołajem Grynbergiem, pisarzem i fotografem, Elżbietą Matusiak, dyrektorką placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego „Mały Książę” w Krakowie i Prezeską Fundacji Projekt ROZ oraz Beatą Wierzbicką, która od 20 lat prowadzi różne formy pieczy zastępczej w Krakowie.

Rozmawiamy o języku, a punktem wyjścia jest książka "Opowieści nie-rodziców" napisana przez osoby sprawujące pieczę zastępczą w ramach warsztatów pisarskich z Mikołajem Grynbergiem.

Zapraszam do posłuchania rozmowy z Renatą Gluzą o tym jak wyglądają "fake-newsy" i dlaczego najbardziej niebezpieczne są te, które nam się podobają.

Ander Izagirre, autor wyróżnionej prestiżową nagrodą książki "Potosi. Góra, która zjada ludzi", podczas gali upomniał się o siedzącego od trzech miesięcy w areszcie dziennikarza Pablo Gonzaleza, którego polskie służby zidentyfikowały jako agenta Rosji.

Nagrodę im. Ryszarda Kapuścińskiego wręczono – po raz 13. – w sobotę w warszawskim Teatrze Studio. Tegorocznym laureatem został Ander Izagirre za książkę "Potosí. Góra, która zjada ludzi" w przekładzie Jerzego Wołk-Łaniewskiego. Piszący po hiszpańsku Bask pokazuje walkę boliwijskich dziewczynek o lepsze warunki pracy w kopalni. I ich walkę ze wszechobecną przemocą.

W wolnej chwili posłuchajcie co ma Krzysztof Rzyman do powiedzenia o aktywizmie, ekologii i tym, co możemy zrobić, żeby świat się trochę zmienił. Na początek warto pamiętać, że drewno pochodzi z lasu, o czym zbyt często - jak się okazuje - zapominamy.

Gdy Rosja zaatakowała w lutym Ukrainę, Andrij Kurkow był pierwszym pisarzem, o którym pomyślałem - chcę z nim pogadać.

Dlaczego? Bo jako jeden z nielicznych współczesnych pisarzy ukraińskich odniósł sukces nie tylko w naszej części Europy. Bo pisze po rosyjsku i to z pewnością - przynajmniej w latach 90.- pomogło w tym sukcesie, a dziś sprawia, że mam wiele pytań. Bo jest prezydentem ukraińskiego PEN Clubu, a ja jakoś wciąż wierzę w tego rodzaju instytucje. No i czytałem jego książki. Udało się i dzisiaj efekty znajdziecie w gazecie.

---

WSZ - Język determinuje to, jak myślimy. To jak ty myślisz?

Z Panem Grzegorzem poprawiliśmy okładkę książki Magdaleny Okraski, której recenzję napisałem dla GW. Na zdjęciu zamiast asfaltu przed dworcem w Myszkowie... dworzec w Myszkowie - wyremontowany, nowoczesny, a w tle równie nowoczesna fabryka powstała na terenach dawnego Wartexu. A teraz czas na zapowiadaną rozmowę.

---

- Dzień dobry Pani Mariuszu - od tego zdania zaczęła się moja znajomość z Grzegorzem z Poraja. Nie, nie zmieniłem imienia. Grzegorz Bojanek z Poraja napisał do Szczygła po tym, jak reporter krótko zrecenzował “Nie ma i nie będzie” Magdaleny Okraski. Książkę, o której dzisiaj rano dla was pisałem.

Pięć spotkań, pięć osób aktywistycznych, pięć wyjątkowych lekcji obywatelskich.

Gościnią pierwszego spotkania była Maja Heban, dziennikarka i aktywistka działająca na rzecz osób transpłciowych. Jest laureatką Korony Równości Kampanii Przeciw Homofobii w kategorii media. Rozmawiamy o mediach, terfach i nie tylko. O liberalnych mediach, w których wciąż osoby transpłciowe przedstawiane są jako te, które niszczą feministyczny konsensuns. I o życiu.

Państwa i moim gościem w kwietniowej odsłonie cyklu “Debiuty” w Staromiejskim Domu Kultury będzie Marcel Andino Velez, autor powieści “Świeccy”.

W nadwiślańskim Świeciu mieszkają Świeccy i budują swoją własną, świecką utopię. Państwo nie miesza się tu z kościołem, a patodeweloperka nie ma do miasteczka dostępu. Czy świecka rewolucja może opanować Polskę? To opowieść o alternatywnej Polsce, czy Polsce marzeń autora? O tym porozmawiamy podczas spotkania.

Marcel Andino Velez był wicedyrektorem Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Zrezygnował ze stanowiska i założył "Młodszego brata", firmę...

Dzisiaj mam dla was rozmowę z Marcinem Mellerem, który niedługo zadebiutuje jako powieściopisarz. Debiut to przygodowy, trochę obyczajowy, literatura jak to mówią "wakacyjna", nie obrażająca inteligencji czytelnika lubiącego potaplać się w cięższych klimatach. A że "Czerwona ziemia" dzieje się w Ugandzie (i Warszawie), którą poznałem kilka lat temu, to wziąłem Mellera na spytki. WSZ - Na co trzeba zwracać uwagę, pisząc o Afryce? - MM - Za „Czarny Ląd” biłbym po łapach. Podobnie jak za „słoneczną Italię” i „dżdżysty Albion”. Jeśli się osadza akcję w latach 90. i obecnych, trzeba uważać...