Nie pamiętam kiedy zdarzyło mi się zarwać noc dla lektury książki. "Sendlerowa" Anny Bikont - lektura bardzo obowiązkowa.

"Próbował odpalić mokrą zapalniczkę, ale tylko miarowy chrzęst z tego szedł. Rytmiczny niestety. Wiedziałem, że miał coś z Anką. Czy raczej - do niej coś. A najdokładniej to: za nią coś - spojrzenie, słowo niewypowiedziane, gest urywający się w połowie, jakby ktoś podciął ścięgna dłoni. no miał, ale nie miał nigdy śmiałości nawet na bańce czy po dżointach. Oczy mu tylko błyszczały. Miał oczy wilka w miękkim ciele. Oczy bandyty rzucającego nożami w cyrku. Teraz tak samo, słabe strużki światła szukały tych jego ślepiów, tam były u siebie, tam się przeglądały. Andrzej też miał podobne, tylko...

BUFOROWANIE. Od kilku lat każdemu mojemu dłuższemu wyjazdowi towarzyszy jakiś fragment z "Biegunów" Olgi Tokarczuk. "Istnieje pewien znamienny syndrom nazwany imieniem Stendhala, gdy to przybywa się do miejsca znanego z literatury i sztuki i przeżywa się je tak silnie, że popada się w omdlenie i słabość. Są tacy, którzy chwalą się, że odkryli miejsca zupełnie nieznane i wtedy zazdrościmy im, że choć przez kilka chwil doświadczyli najprawdziwszej realności, zanim to miejsce, jak wszystko inne, pochłonąl nasz umysł." #kurzojady #olgatokarczuk #bieguni #wydawnictwoliterackie #wakacje #urlopwkońcu

Olga Tokarczuk i "Bieguni" obowiązkowo podczytywani przed każdym dłuższym wyjazdem.

"Kto jeszcze porusza się w realnym? Znamy ludzi, którzy podróżują do Maroka z filmu Bertolluciego, do Dublinu z Joyce'a, do Tybetu z filmu o dalajlamie.

Istnieje pewien znamienny syndrom nazwany imieniem Stendhala, gdy to przybywa się do miejsca znanego z literatury i sztuki i przeżywa się je tak silnie, że popada się w omdlenie i słabość.

Są tacy, którzy chwalą się, że odkryli miejsca zupełnie nieznane i wtedy zazdrościmy im, że choć przez kilka chwil doświadczyli najprawdziwszej realności, zanim to miejsce, jak wszystko inne, pochłonąl nasz umysł."

Pisze pochodząca z Łodzi autorka: "Rebe był naszym niekwestonowanym przywódcą w poszukiwaniu łaski w oczach Pana. Gorliwie modliliśmy się i studiowaliśmy, próbując spełniać nakazy miłosierdzia. (...) Uregulowany był każdy szczegół życia - stroje, które nosiliśmy, słowa, które wypowiadaliśmy, nawet to, jaką szliśmy ulicą. (...) rebe nie musiał opuszczać swojego domu w Ger, by rządzić naszym życiem."

Na zdjęciu ruina synagogi w Ger, czyli Górze Kalwarii. Na rowerze 40 km z Warszawy - poleca się zobaczyć póki stoi, bo tabliczka o remoncie wisi już kolejny rok i nic się nie zmienia. A takie...

Ewa Lipska o tym jak "świat się spruł".

"11 września 2001"

Poeci wywiadowcy świątobliwi podatnicy pieśniarze jubilerzy ogłaszać będą rysopisy zbrodni. Czasami nawet wiersze. Czasami nawet pieśni. Jubilerzy starannie będą szlifować fakty. Odpowiedni kształt. Odpowiedni połysk. Precyzyjna biżuteria katastrofy. Naturalnie wszyscy poddawać się będą do druku. I tylko mój krawiec z którym cicho rozmawiamy ściegiem płaskim mówi że świat się spruł. A maszyna do szycia zjadliwie się śmieje.

“Włóczę się więc bez końca po niedzielnie opustoszałych radomskich ulicach - jedynie tu i ówdzie kolejki po lody, jedynie tu i ówdzie tłumek wysypujący się z kościoła - i po za domkiem przy ślepym zaułku Prostej widzę tylko, mówiąc słowami Wiesela, pustkę sąsiadującą z “bluźnierstwem odbudowanego miasta”. (...) W moich żyłach płynie krew wielu pokoleń radomskich Żydów: Grunbergów, Blatów, Flamenbaumów, Sznajdermanów, Hubermanów. Zamieszkiwali to miasto, odeszli niezauważalnie, a nikt po nich nie płacze. Dlatego muszę pamiętać. (...) Dlatego właśnie to robię - drążę i mnoże, ściubię, nizam i...

BUFOROWANIE biografii Lema pióra Orlińskiego.

"Jeśli spojrzeć na ten apokryf [książka Cezarego Kouski, "De impossibilitate vitae" z "Doskonałej próżni" Lema] jako na utwor fabularny, a nie jako na przewrotny quasi-esej (...) wyjdzie nam coś w gruncie rzeczy przypominającego komedie romantyczne Richarda Curtisa. Na przekór przeważającym okolicznościom Bill Nighy i Emma Thompson jednak w finale wymienią pocałunki.

(...) Ryzykując, że wyjdzie mi teraz teza słodka niczym Ryan Gosling wyrzeźbiony z marcepanu (...)"

#typowyorliński

Ps. Czy nie tylko nam się wydaje, że z Emmą i Billem to autor coś pomylił?