Różnie można spędzać Miesiąc Dumy. Można jeździć na marsze i parady, przystrajać okna flagami, a siebie ubierać w tęczę. Można też obłożyć się tęczową literaturą, co uczyniłem. W efekcie napisałem tekst, w którym próbuję wyłuskać dla was najciekawsze tytuły i jeszcze ułożyć opowieść o nich w ten sposób, by rzucić jakieś nowe światło na to w jakim momencie dziejowym jest “tęczowa” literatura. Efekty tego mojego leżakowania z elgiebetami w literaturze znajdziecie w “Wyborczej”, a piszę m.in. o: - "Heartstopperze" Alice Oseman (tłum. Natalia Mętrak-Ruda) - "Trans i pół, bejbi" autorstwa...

O słabości najnowszej książki Kuby Wojtaszczyka, jak i mankamentach całej jego twórczości wielce słusznie napisał Maciej Jakubowiak na dwutygodniku i muszę przyznać, że niewiele mam do dodania, poza wskazaniem momentów, gdzie na przykład brakuje orzeczenia (nawet w czasie teraźniejszym jest ono ważnym składnikiem zdania), czy gdzie po prostu nie domagała wiedza autora i redakcji. “Słońce narodu” to książka najzwyczajniej w świecie źle napisana, nudna i nadmiernie siląca się na hipster-historyczną narrację, która ostatnimi czasy jest niezwykle modna. W “Delfinie z malinami” Iwona Kurz...

Zgadnijcie czy mi się podobało? Odpowiedź znajdziecie na FB. #kurzojady #kubawojtaszczyk #dlaczegoniktniewspominapsowztitanica #kicz #instabook

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 21, 2017 o 12:40 PDT

Dzisiaj ostatni dzień Warszawskich Targów Książki, które są bez wątpienia świętem książki i osób czytających. Jest to święto inkluzywne, otwarte na ambitne propozycje beletrystyczne, ale i literaturę badziewną, prostacką, wyliniałą językowo i wypatroszoną ze znaczeń. Kreowanie literatury, książek i autorów to zadanie wydawców i mediów, które często - a nawet bardzo często - windują niektórych w miejsca, w których nigdy nie powinni się znaleźć. I to właśnie dzieje się z książkami Kuby Wojtaszczyka - pisarz ten doskonale odnalazł się w salonowych (zwłaszcza wirtualnych) uśmiechach i...

Czytaliście? Czytałyście? Mam wrażenie, że z książki na książkę Wojtaszczyk się dużo uczy. Chwilami za dużo. Już niedługo recenzja ale chętnie poznam Wasze opinie. #kurzojady #dlaczegoniktniewspominapsowztitanica #kubawojtaszczyk #wydawnictwoakurat #noweksiążki #instabook #książki

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 17, 2017 o 11:50 PDT

Jako ludzie w miarę doświadczeni w lekturach jesteśmy z redaktor Wróbel sceptycznie nastawieni wobec czytania biografii pisarzy (i pisarek), autobiografii pisarzy (i pisarek) oraz wszelkich z nimi wywiadów. Będę z wami szczery - ja się po prostu boję to czytać. I tak na przykład jeden z ambitnych pisarzy “młodego pokolenia”, Kuba Wojtaszczyk, w wywiadzie powiedział, że jego nowa powieść będzie opowiadać o:

“(...) obwoźnym kabarecie/cyrku, który przemierza Polskę. Głównych bohaterów jest kilku, np. Felka, oślepiona wróżbitka, i Ostatni Żyd w Polsce, który prezentowany jest w klatce jako...