"Prawiek jest miejscem, które leży w środku wszechświata".

Tak zaczyna się jedna z najważniejszych polskich powieści lat 90. "Prawiek i inne czasy", w czasie nam bliższych to już klasyk literatury, książka, na której swoją wrażliwość literacką kształciło całe pokolenie czytelników i czytelniczek. Potem przyszły kolejne, nagradzane i zjednujące Autorce rzesze fanów, przy sporej przychylności krytyki literackiej, co nie zdarza się często. Dość przypomnieć, że Olga Tokarczuk jest pięciokrotną laureatką Nagrody Nike od czytelników. "Biegunów" dostrzegli też jurorzy, a w 2016 roku obie nagrody...

And the Winner is… Olga Tokarczuk!

Nie zapomnijmy też o Jennifer Croft, która przełożyła na angielski “Biegunów”.

“Flights” z Man Booker International!

“Świata jest za dużo, lepiej więc skupić się na szczególe, nie na całości” pisze w “Biegunach” Autorka.

Jakże cieszy dostrzeżenie właśnie “Biegunów” wśród tych setek dobrych, a czasem wybitnych tytułów.

Niezwykły sukces wspaniałej literatury.

GRATULUJEMY!

Po latach nowe wydanie jednej z moich ulubionych powieści! Orhan Pamuk już niedługo w Warszawie podczas empikowego festiwalu. "Muzeum niewinności" możecie kupić też w księgarniach bardziej kameralnych. #kurzojady #muzeumniewinności #wydawnictwoliterackie #annaakbikesulimowicz #orhanpamuk #masumiyetmüzesi

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 14, 2018 o 2:36 PDT

Nie dość, że doskonale napisane to jeszcze wygląda. Maciej Chorąży. dixit #kurzojady #dorotamasłowska #inniludzie #wydawnictwoliterackie #maciejchorazy

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 7, 2018 o 4:17 PDT

A teraz kilka zdań o Maćku Chorążym. Pierwsze - uwielbiam jego ilustracje i sposób myślenia o książce. Drugie - czasem mnie drażnią, ale wtedy myślę o punkcie pierwszym i mi przechodzi. Wystarczy.

"Czterdziestoletnia dziewczyna, co mieszka w pracy, a chacie trzyma airmaxy. Airmaxy na śluby, airmaxy na pogrzeby, airmaxy na różne okazje, na Instagramie #szczescie #wolnyweekend #noraczej, w realu #znowusamawłóżkupłaczę #błagamprzyjadźMaciek.

#błagamwięcejtakichksiążekMaciek

Świat z książek Masłowskiej nie jest bajką, nie pokrzepia i nie ocala. Zamiast tego przeraża i rani. Masłowska atakuje przekonanie i wiarę w to, że w literaturze znajdziemy pocieszenie, a siebie umieścimy po lepszej stronie świata, bo taka musi być. Ludzie nie po to nauczyli się czytać, by ten swój język pokaleczony jeszcze w książce widzieć. Tam ma być pięknie, na wysoki połysk, literacko. A nie jest. Są jacyś ludzie, straszne Polaki, na ich plecach quechua plecaki.

Wbrew zmartwieniom niektórych, ku zgrozie innych, przy biernej postawie większości społeczeństwa Masłowska pisała. I napisała...

Olga Tokarczuk przestała być “polską pisarką”, a wkroczyła do europejskiej, czy nawet światowej, szerokiej czołówki literackiej i w “Opowiadaniach bizarnych” zdaje się potwierdzać swoje miejsce w elicie. Choć wtedy oczekiwania rosną i może dlatego będę trochę kręcił nosem O tym, że Olga Tokarczuk jest “mistrzynią opowiadania”, to wszyscy wiemy i oczekiwania przed nowym tomem były olbrzymie. Zwłaszcza, że wydawca promował go już podczas targów książki w Krakowie, a więc pół roku temu. Jestem przeważnie nieobiektywny w ocenianiu Tokarczuk, z wielu powodów także zawodowych, sympatii...

W Światowy Dzień Książki czas na wyznanie czytelnika beznadziejnie od czytania uzależnionego.

Bohater "Ksiąg Jakubowych" Olgi Tokarczuk, ksiądz Benedykt Chmielowski odwiedza rohatyńskiego rabina Szora i zastanawia się nad kwestią fundamentalną. "Chce, żeby tamten go wziął za przyjaciela, nie wroga. Ale czy to będzie możliwe? Może da się porozumieć, mimo że nie zna się swoich języków ani obyczajów, ani siebie nawzajem, ani swych rzeczy i przedmiotów, ani uśmiechów, gestów dłoni czyniących znaki, niczego; więc może da się porozumieć za pomocą książek? Czy to właśnie nie jest jedyna możliwa droga?"

Każda książka Olgi Tokarczuk jest mocno wyczekiwana. Nie inaczej jest z "Opowiadaniami bizarnymi". Czytaliście/czytałyście już? #olgatokarczuk #kurzojady #opowiadaniabizarne #wydawnictwoliterackie

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Kwi 20, 2018 o 7:29 PDT

"Gdy umarła wyprawił jej godziwy pogrzeb. (...) Jeszcze tego wieczoru otworzył barek, gdzie trzymała swoje dokumenty, i szukał tam… sam nie wiedział czego. Pieniędzy. Akcji. Obligacji. Jednej z tych polis na spokojną starość, które reklamuje się zawsze w telewizji jesiennymi scenami pełnymi opadających liści. Znalazł tylko stare książeczki oszczędnościowe z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych oraz legitymację partyjną ojca, który zmarł szczęśliwie w osiemdziesiątym pierwszym roku w całkowitym przekonaniu, że komunizm jest porządkiem metafizycznym i wiecznym. Leżały tam także jego...