Urszula Kozioł:

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Nagroda Literacka “Nike” 2024 dla URSZULI KOZIOŁ! Za tom “Raptularz”, wyd. PIW "Jestem daleko od siebie / ja nie jest już mną" czytamy w jednym z wierszy zamieszczonych w nagrodzonym Nagrodą Literacką "Nike" 2024 "Raptularzu" Urszuli Kozioł. Jak pisze sama autorka, tom jej poezji traktuje "o miłości i śmierci. O starości. O potrzebie rozmowy z samą sobą (...)". To poruszająca elegia dla samej siebie. W tym pożegnaniu ze światem ważni są dla poetki ludzie, ale najbardziej liczy się materia wiersza, z którym przychodzi się jej rozstać. "Nadciąga czarna / śmiercionośna godzina" i "noc...

Jest to książka, która przypomina mi po co uczyłem się czytać. „Życie i myśli JW Pana Tristrama Shandy” (tłum. Krystyna Tarnowska) jest bowiem dziełem, które nie czyta się dla sensu, a dla przyjemności wynikającej z samego czytania. Sensy też można sobie wyłapywać. Choć nie jest to proste zadanie i autor zdecydowanie go nie ułatwia. Drogi, łaskawy czytelniku. Jeszcze nigdy żaden biedny recenzent piszący artykuł nie wiązał z nim mniejszych nadziei, niźli ja z tym moim wiążę. Piszę go bowiem w mieście przeważnie smutnym i szarym, w domu z wielkiej płyty, gdzie życie mi upływa na...

Tegoroczna Nike docenia książki, które - często nie wprost - opowiadają o problemach współczesnego świata. Od opowieści o tym, jak starożytni radzili sobie z wielkimi kryzysami, po historie wykluczenia i przemocy, z których nie uwolniliśmy się w kolejnych pokoleniach. Pisanie jest zadaniem etycznym, ma budzić emocje, skłaniać do refleksji i dawać nadzieję na to, że nie wszystko jeszcze stracone. W tym roku jury postawiło na różnorodność gatunków. Szczególnie doceniono poezję — wśród nominacji znalazły się aż cztery tomy poetyckie. Na nagrodę mają szansę zaledwie trzy powieści. Wśród...

Czas na wiosenny WYBÓR SZOTA! W czytaniu cenię płodozmian. Po reportażu przychodzi czas na sążnistą powieść przegryzaną kryminałem. Po wyczerpującej biografii potrzebuję wciągnąć fikcję. Na szczęście wciąż jest w czym wybierać. Na swoją wiosenną listę TBR (to be read), czy jak się drzewiej mawiało – do kajecika, wpisałem 10 tytułów, których jestem ciekaw. I jedną serię kryminałów. Czy spełnią pokładane w nich nadzieje? Wśród książek, na których lekturę chcę znaleźć czas, są m.in. nowa powieść Elżbiety Łapczyńskiej i tom poezji Adama Zagajewskiego. Pełna lista - kierunek zwiedzania - TUTAJ

To już ten czas! Czas na słowo "prezent"! Przed nami czas kalendarzy adwentowych, podsumowań roku i list wszystkiego. Nie inaczej będzie tutaj - przed nami zestawienia najciekawszych książek zagranicznych, największe rozczarowania, tradycyjna “książka roku” oraz kilka porad prezentowych. Zaczynamy zatem od rozważań na temat literatury i prezentów, bo przecież nie wymyślono lepszego prezentu niż książka. *** - Kup mi, tatulu, piórko Finista Jasnego, cud-sokoła - zażyczyła sobie najmłodsza córka pewnego wdowca. A brwi miała sobole, oczy sokole, włosy bujne i złote, w długą...

Gdybym wybierał się na targi książki, to wróciłbym na pewno z tymi trzema tytułami. - Niebo było mlecznobłękitne, niemal białe, jak blask niektórych opali; srebrzyste słońce uśmiechało się do nas zza przejrzystych, różanych oparów załamujących światło - to opis z "Kaprysów i zygzaków" Théophila Gautiera w przekładzie Mateusza Kwaterki. Niesamowita uroda tych esejów z drugiej połowy XIX wieku obezwładnia czytelnika. Podobnie jak uroda samej konstrukcji oraz historii zapisanych przez Ismaila Kadarego w "Kronice w kamieniu". Wspaniały jest dukt zdania u tego słynnego albańskiego pisarza....

Gdy biograf pisze o dziele swojego bohatera “to chore” i uważa, że matka z babką sprawiły, że wyrósł na “homoseksualistę”, warto zastanowić się nad tym, czy na pewno chcemy dotrwać do końca lektury. Ja dotrwałem, bo jestem wyznawcą Mishimy, ale wy nie musicie. O wyjątkowości książki Johna Nathana decyduje fakt, że jako jeden z nielicznych zachodnich twórców miał on dostęp zarówno do samego Mishimy i jego rodziny, a szczególnie matki autora “Wyznań maski” (tłum. Beata Kubiak Ho-Chi). Nathan był tłumaczem japońskiego pisarza, choć - jak sam pisze - rozzłościł go w 1965 roku odmawiając...

Zaczyna się to wszystko jak telenowela, więc jak ktoś ma pamięć do genealogii w typie “Stu lat samotności”, odnajdzie się w tej historii doskonale. Jest sobie Aethelred II Bezradny (wspaniały przydomek!) i jego żona, Emma. Mają syna Edwarda, który żyje na wygnaniu w Normandii po tym jak duński król Swen i jego syn, Kanut zajęli Anglię. Umiera Aethelred i Emma postanawia wyjść za Kanuta, czyli największego rywala swojego byłego męża. Rodzi im się Hardekanut. Umiera tatuś (Kanut) i jego syn na dwa lata zostaje królem Anglii. Szybko umiera, a na scenę wraca Edward. Z pomocą earla Wesseksu...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)