To nie jest moja literatura, przynajmniej tak mi się pochopnie wydawało, bo ja już dawno nie sięgałem po książki sensacyjne, a jak do tego widziałem, że są elementy fantastyki, to przepraszam wszystkich, ale ja się wtedy najzwyczajniej w świecie boję. Boję się, że znowu ktoś mi będzie próbował opowiedzieć jakąś pseudonaukową bujdę, wciskał mi pod powieki superbohaterów na których obecność nie mam ochoty. Sięgnąłem zachęcany przed wydawnictwo, z którym od lat się przyjaźnię. Przyjaźń z Powergraphem jest tak silna, że prawie nie ma tu ich książek, jakoś zawsze tak trochę głupio było po...

Mimo lekkiej, obyczajowo-przygodowej formuły, Łozińskiemu udało sie napisać książkę monumentalną, w odtworzeniu świata, którego nie ma, w przywróceniu naszej wyobraźni bohaterów, o których polska historia i literatura zapomina, w wielopłaszczyznowej opowieści o marzeniach i celach, które przerwie dramat Holokaustu. Fascynująca książka, którą naprawdę trudno odłożyć. (Wpis sponsorowany przez moją wielką radość lektury) #zdaniemszota #mikołajłoziński #stramer #wydawnictwoliterackie #tylkodobraliteratura

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 20, 2019 o 2:12 PDT

"Przed światem udajemy, że nasz kot kocha nas ślepą, szaloną miłością" pisał o Iwanie Tadeusz Konwicki, a ilustrowała Danuta Konwicka. #zdaniemszota #kotiwan #tadeuszkonwicki #znak

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 19, 2019 o 12:40 PDT

Horror vacui - Słowik, Szot, Zimowla, Tajfun. #zdaniemszota #umiemywselfie #dominikasłowik @dominikaslowik #znak #porozmawiane

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 18, 2019 o 10:17 PDT

Uwielbiam przyswajać wiedzę absolutnie mi zbędną. Nie ma niczego przyjemniejszego niż wieczorami czytać o ludziach, którzy się truli, mordowali i wyciągali sobie korę mózgową łyżeczką. Lubię opowieści, w których większość bohaterów nie żyje. Tak też jest w książce „Szarlatani. Najgorsze pomysły w dziejach medycyny”, bo gdy się padło ofiarą szarlataństwa, trudno było się wśród żywych zachować. Jakimś pocieszeniem niech będzie fakt, że sami szarlatani też często kończyli nie najlepiej. W tej książce przyjemnie czyta się nawet indeks. Oto fragment:

„banecznik / baniek stawianie / bańki cięte / barwinek / barwniki arsenowe”

Pozdrawiamy, kociaki! #zdaniemszota #kotiwan #piesektajfun

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 17, 2019 o 12:30 PDT

Odebrałem nadesłane książki (i jedną kupiłem). To miłe, ale jednocześnie zawsze przerażające doświadczenie. Na szczęście kilka z nich już mam za sobą, ale stosiki rosną i rosna. A wy na jakie tytuły czekacie w najbliższych dniach?

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 17, 2019 o 8:44 PDT

Trzecia z moich recenzji dla Książki. Magazyn do czytania to bardzo pozytywna opinia wystawiona książce Matthewa Desmonda, "Eksmitowani. Nędza i zyski w jednym z amerykańskich miast" (tłum. Tomasz S. Gałązka, wyd. Wydawnictwo Marginesy). Mimo pewnej dłużyzny bardzo podoba mi się analiza, której dokonuje autor i pewien telenowelowaty styl. Mnie ujął.

W Książki. Magazyn do czytania znajdziecie moja recenzje "Nie zdążę" Olgi Gitkiewicz, wydanej przez Dowody na Istnienie. Jest to świetnie napisana i bardzo smutna opowieść o naszej rzeczywistości. Polecam nie pominąć w decyzjach konsumenckich.

Pięknie baja Radek Rak. Nie pamiętam, by ktoś mi tak ładnie bajki opowiadał. „Baśń o wężowym sercu” choć układa się w powieść, jest cyklem baśniowych opowieści, których głównym bohaterem jest Jakób Szela, bohater ludowy. Rak czerpie z wielu źródeł – etnograficznych zapisów, baśni ludowych, bajki, fantastyki i tworzy niejednoznaczne dzieło, w którym na równi obcują ze sobą brutalna opowieść o losie chłopów w rozbiorowej Polsce jak ludowa baśń, w której węże mówią do ludzi, a człowiek jest tylko marną częścią natury. Nie czytajcie tego jednak „ciurkiem”, a dawkujcie sobie, bo wtedy...