Dobre książki na lato? Czytelnicy "Wyborczej" wybrali 25 tytułów, które dzisiaj prezentujemy. *** Które tytuły warto spakować do walizki? Przedstawiamy listę "dobrych książek na lato" ułożoną dzięki Waszym głosom. Co roku w Polsce ukazuje się ponad 20 tysięcy książek. Ale jak się w tym gąszczu odnaleźć? Którą książkę spakować do plecaka, jaka zabrać do lasu, na plażę i hamak? Spytaliśmy o to czytelników "Wyborczej". W końcu sami wiecie najlepiej, które książki wam się podobały i które polecacie przyjaciołom i rodzinie. Najpierw jednak pokazaliśmy naszą listę 25 "dobrych...

Szukamy w moim miejscu pracy dobrych książek na lato. Dzisiaj kolejna porcja Waszych propozycji! Wśród "polecajek" czytelników pojawiły się już takie klasyki jak "Mistrz i Małgorzata" Michaiła Bułhakowa i "Paragraf 22" Josepha Hellera. Ale też polecacie nowości wydawnicze - "Drabinę Jakowa" Ludmiły Ulickiej, czy "Pana prezydenta" Miguela Angela Asturiasa, gwatemalskiego noblisty z 1967 roku. Choć to jego najważniejsza książka i do tego wydana przed ponad 70 laty, to po polsku ukazała się dopiero w tym roku w przekładzie Kacpra Szpyrka. *** "Myślę, że jeszcze kilka lat temu nie...

Niezwykła skała w centrum Australii dzisiaj przyciąga tysiące turystów. Jednak początek jej popularności związany jest z historią pewnego morderstwa. --- Dzisiaj - obok opery w Sydney, kangurów i koali - jest symbolem Australii. Jednak w świadomości białych mieszkańców kontynentu funkcjonuje dopiero od drugiej połowy XIX wieku. Uluru, dawniej zwana Ayers Rock, to jedno z najbardziej niezwykłych miejsc na Ziemi. Niezwykła i tragiczna jest też współczesna historia tej skały opisana przez australijskiego dziennikarza Marka McKennę w książce "Powrót do Uluru" (tłum. Tomasz S....

Tym razem piszę o debiutanckiej powieści Jesmyn Ward, pisarki chyba wciąż zbyt mało w Polsce znanej, choć to jej trzecia już przełożona na polski książka. --- Czy życie czarnych chłopaków z Bois Sauvage jest zdeterminowane przez warunki społeczne i polityczne, czy jednak “amerykański sen” istnieje? Pisarstwo Ward, które dobrze znamy z jej dwóch kolejnych powieści - “Zbierania kości” i “Śpiewajcie, z prochów śpiewajcie” jest naznaczone tym pytaniem. Czasem zazdroszczę Amerykanom tych fantastycznych debiutów, ale trzeba pamiętać, że zupełnie inaczej wygląda za oceanem praca z...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Znamy już dziesiątkę książek nominowanych do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za reportaż literacki. Oto one: “Płuczki”, Paweł P. Reszka, Wydawnictwo AGORA “Wędrowny zakład fotograficzny”, Agnieszka Pajączkowska, Wydawnictwo Czarne “Historie dziwnych samotności”, Marta Mazuś, Wielka Litera “La Bestia. O ludziach, którzy nikogo nie obchodzą", Óscar Martínez, tłum. Tomasz Pindel, Post Factum “Strup”, Katarzyna Kobylarczyk, Czarne “27 śmierci Toby'ego Obeda”, Joanna Gierak-Onoszko, Dowody na Istnienie “Telefon obwieszcza śmierć. Zapiski korespondenta w Hondurasie”,...

Odebrałem nadesłane książki (i jedną kupiłem). To miłe, ale jednocześnie zawsze przerażające doświadczenie. Na szczęście kilka z nich już mam za sobą, ale stosiki rosną i rosna. A wy na jakie tytuły czekacie w najbliższych dniach?

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 17, 2019 o 8:44 PDT

Trzecia z moich recenzji dla Książki. Magazyn do czytania to bardzo pozytywna opinia wystawiona książce Matthewa Desmonda, "Eksmitowani. Nędza i zyski w jednym z amerykańskich miast" (tłum. Tomasz S. Gałązka, wyd. Wydawnictwo Marginesy). Mimo pewnej dłużyzny bardzo podoba mi się analiza, której dokonuje autor i pewien telenowelowaty styl. Mnie ujął.

Czytam książkę Matthew Desmonda, “Eksmitowani. Nędza i zyski w jednym z amerykańskich miast” w tłumaczeniu Tomasza S. Gałązki i jestem ukontentowany lekturą. Będę pisał jeszcze o niej do pewnego magazynu literackiego, ale już chciałbym, żebyście zwrócili na ten tytuł uwagę (premiera 18 września nakładem Marginesów).

Desmond zyskał moją dozgonną wdzięczność za to, że go w tej książce nie ma. Czytam głównie polskie reportaże (bo ja po prostu czytam głównie polską literaturę) i mam już dość wszechobecnego reporterskiego “ja”, które pojechało, zobaczyło, rozmawiało, pomagało, płakało, śmiało...

Moi rodzice tworzą dość udany związek z kategorii tych najnudniejszych, w którym nie było nigdy większych kłótni, choć zdarzały się nieporozumienia, ale kto mojej matce kazał szyć na znienawidzonej maszynie, tego ja i ojciec chyba nigdy nie pojęliśmy. To dobrzy ludzie, którzy od rodziców J.D. Vance'a mogliby się wiele nauczyć w dziedzinie utrudniania życia innym.

Szczęśliwie bohater "Elegii dla bidoków" (tłum. Tomasz S. Gałązka) miał dziadków - Mamaw i Papaw to najwspanialsi ludzie na świecie od czasu Mamy i Taty Muminka.

Mamaw i Papaw przeszli bardzo długą drogę do bycia dobrymi dziadkami,...