Anna Augustyniak dla Państwa z tomu "Między nami zwierzętami". To jak zawsze u tej Autorki bardzo przemyślany tom, w którym wadzi się z Różewiczem, bada możliwości ekopoetyki (i przypisu) i dba o to, żeby było ostro, jak w wierszu "o mojej mowie", gdzie pisze: "Jesteśmy grobami, cholernymi grobami pakującymi w siebie i kudłate i łaciate pręgowane i skrzydlate, te, co skaczą i fruwają..." Holokaust zwierząt, pojęcie budzące wielkie emocje staje sie tu poetyckim wspólnym mianownikiem i jest to frapujące, a nawet poetycko intrygujące, choć ja trochę zmęczony jestem tym, że ćwierć...

Taki mi przyszedł do głowy, na przekór trochę sytuacji, a może dlatego, że te marsze, protesty, przykuwania się to jednak są jakieś inscenizacje - każdy gra swoją rolę, nazbyt dobrze znaną z historii. A można by przecież inscenizować inne momenty, jak ten z wiersza. Wiktor Woroszylski "9" Ustawmy zatem dekoracje jakiś wschód słońca albo zachód lampiony także ładne cyrk karuzelę w rytmie walca zwierzątka kolorowe gondolę góry parę palm zamknijmy oczy pijmy wino kochajmy się szalenie słodko tenorem walcem wirującym zamknijmy oczy by nie widzieć jak ktoś wynosi...

Dzisiaj jest zarówno Dzień Tolerancji jak i osiemdziesiąta rocznica zamknięcia warszawskiego getta. Wydawało mi się, że nie pogodze tego w jednym wpisie, a tu proszę - Miron Białoszewski. Całe szczęście, że go mamy, bo inaczej bym się nigdy nie zdecydował jaki wam wiersz wkleić na wieczór. Nie lubię słowa "tolerancja". Obrzydło mi ono od kiedy każdy w Polsce uważa się za tolerancyjnego, a kraj jako wielowiekową ostoję tolerancji. Lubię za to słowo "akceptacja", bo choć z wieloma rzeczami się nigdy nie zgodzę, to będę je akceptował, bo służą innym. 80 lat temu ostatecznie...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Ryszard Krynicki dla nas na noc.

Charles Bernstein w przekładzie Kacpra Bartczaka na dobranoc. Jutro 11.11. Będzie dużo Świetlickiego.

Wiersz o Wrocławiu dla Państwa na dobra noc. Choć nie tylko o Wrocławiu. Dotarła do mnie "Wojna (pieśni lisów) Konrada Góry i obiecuję, że to nie ostatni wiersz z tego fantastycznego zbioru. Czytajcie Górę, bo za 50 lat będą nim dzieci w szkołach katować. Jak będą jeszcze szkoły i dzieci, oczywiście.

E.E. Cummings w przekładzie Barańczaka dla Państwa.

Wzruszył mnie Marcin Niewirowicz tym wierszem, choć pewnie dlatego, że znałem Majera, bo do poetyckiego kunsztu mam tu jakieś uwagi. Ale jest w tym wierszu wiele prawd o Marcinie - znało sie go, nie znając. Spotykało "na mieście", a każde nagłe zderzenie zapadało w pamięć, bo był to człowiek o wyjątkowym uśmiechu. I jakimś takim wewnętrznym czymś - niespokojnym jednak, budującym jednak dystans. Dziwnie było przeczytać ten wiersz jeszcze w Dzień Zaduszny. Dlatego potrzebuję wspólników i wspólniczek w lekturze.