Czas na Siksę i jej manifesty. Przeczytałem, rozumiem gniew, złość i powody, zgadzam się z agresywną formą, ale zaskakuje mnie konserwatyzm tej poezji. Bo nie da się bez Świetlickiego, Mickiewicza, bo to dalej takie dość oczywiste i banalizujące się wydaje wtedy. Państwo sobie sami ocenia, rano recenzja.

Justyna Kulikowska w tomie "Hejt i inne bangery" ma naprawdę niezły flow. Różewiczowski w duchu manifest czasów z hasztagami.

"Ostro gra orkiestra-kiestra, Z czterech rogów, czterech estrad Pryska extra bluzgi grzmiące, Miedzią pluska i mosiądzem I bac! w blask, w oklaski, brawo, W- drgawki metalową lawą I jazz w blask grzmiąc furioso - I nagle duszną tuberozą W krew, w nozdrza placadiutanta (Tempo: szampan, szatan, szantan) I już - wziąć, i już - udami I już - da mi! da mi! da mi! I chuć - w skok, i wzrok - kastetem I pod żyrandol piruetem - solo! solo! małpa! nie po...! buch magnezja foto ślepo uda uda da mi da mi gene orde dzwoni rami zęby śmiechem do maestra i gra orkiestra, gra orkiestra!..."

Oczywiście Julian Tuwim i fragment "Balu w operze". To my idziemy już sobie podśpiewując "uda uda da mi da mi gene orde dzwoni rami". Dobrej...

Zawsze, gdy trochę gorzej, czytam Grochowiaka. Dzisiaj Kolęda, wiersz może jakis bez zakończenia, ale przecież i ta historia jakoś zapętlona.

Tom poezji Jana Rojewskiego, "Ikonoklazm" nie przemówił do mnie i zmęczył zbyt łatwymi chwytami poetyckimi, nadmiarem dobrze znanych i trochę zgranych motywów. Ale jeden wiersz sobie zachowam na przyszłość, bo się z nim zgadzam. Oto on.

Wracamy do naszego cyklu #wiersznadobrąnoc . Dzisiaj Broniewski, bo właśnie minęła kolejna rocznica urodzin tego wielkiego, choć nierównego i trudnego dla wszystkich oficjalnych narracji, poety. Lubię ten wiersz za ironię, afekt i metaforę. Dobrej nocy! #kurzojady #wiersznadobrąnoc #władysławbroniewski #wiosnawarszawo

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Gru 17, 2018 o 3:55 PST

Próba sfotografowania tomu "Ścieżki dźwiękowe" Krystyny Dąbrowskiej z udziałem szczęśliwej łajki kończy się właśnie w ten sposób. No dobra, chciałem zwrócić waszą uwagę na ten tytuł, bo to najlepszy tom wierszy, jaki w tym roku czytałem. Mądry, wielowarstwowy, zabawny, wzruszający i przemyślany. Mój mózg najchętniej by porównał błyskotliwość Dąbrowskiej do pewnej skromnej poetki na Sz., ale się powstrzymuje, bo bez porównań należy Dąbrowską czytać. Tom poezji jest prezentem przewrotnym i ironicznym. Nigdy nie dostałem tomu poetyckiego jako prezentu. Nie wiem dlaczego. Wydało a5, a oni...