"Dziś umrze Komeda. Jest 23 kwietnia 1969 roku. Środa. Słonecznie.  Zarząd Pałacu Kultury i Nauki, administrujący Parkiem Łazienkowskim, wyjaśnia w „Życiu Warszawy”, że masowe choroby ryb w stawach łazienkowskich wywołały dzikie kaczki".  --- Grzebałkowska w książce o Komedzie pokazuje, co jeszcze można zrobić w reportażu i biografii. Można napisać książkę, która jest jak muzyka tworzona przez jej bohatera. Książka jazzowo radosna ale z nutą nostalgii i spleenu. Nie zawsze trzeźwa. Książka pełna błyskotek, z niezwykłym tempem i wyważeniem pomiędzy opowieścią prywatną, plotką a...

W Światowy Dzień Książki czas na wyznanie czytelnika beznadziejnie od czytania uzależnionego.

Bohater "Ksiąg Jakubowych" Olgi Tokarczuk, ksiądz Benedykt Chmielowski odwiedza rohatyńskiego rabina Szora i zastanawia się nad kwestią fundamentalną. "Chce, żeby tamten go wziął za przyjaciela, nie wroga. Ale czy to będzie możliwe? Może da się porozumieć, mimo że nie zna się swoich języków ani obyczajów, ani siebie nawzajem, ani swych rzeczy i przedmiotów, ani uśmiechów, gestów dłoni czyniących znaki, niczego; więc może da się porozumieć za pomocą książek? Czy to właśnie nie jest jedyna możliwa droga?"

"Gdy umarła wyprawił jej godziwy pogrzeb. (...) Jeszcze tego wieczoru otworzył barek, gdzie trzymała swoje dokumenty, i szukał tam… sam nie wiedział czego. Pieniędzy. Akcji. Obligacji. Jednej z tych polis na spokojną starość, które reklamuje się zawsze w telewizji jesiennymi scenami pełnymi opadających liści. Znalazł tylko stare książeczki oszczędnościowe z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych oraz legitymację partyjną ojca, który zmarł szczęśliwie w osiemdziesiątym pierwszym roku w całkowitym przekonaniu, że komunizm jest porządkiem metafizycznym i wiecznym. Leżały tam także jego...

Halina Birenbaum, Honorowa Obywatelka Warszawy, bohaterka nie tylko Wysokich Obcasów, jest propagatorką twórczości Szlengla i jego tłumaczką, jest też poetką.

"Jestem ich nagrobkiem..."

Ich popiół został zawieszony między ziemią a niebem jak cząsteczki kurzu rozkruszone nie mam dokąd pójść zjednoczyć się z ich wspomnieniem położyć kwiat zapłakać jakby Ich nie było nigdy na świecie nie umarli nie urodzili się nie cierpieli nie tworzyli a ja depczę po tym gruncie dotykam go stąpam odycham -  ja, dowód jedyny ich istnienia Ich nagrobek-Macewa żywa

Birenbaum tłumaczyła Szlengla na...

To zdjęcie wystarczy. Więcej w tej niezwykłej książce, której trochę się obawiałem, ale efekt przeszedł wszystkie moje oczekiwania.

[WSZ]

Dzisiejszy dzień zakończyliśmy poezją. Wiersza "Bashert" Ireny Klepfisz słuchaliśmy wpatrując się w Wielką Synagogę. W miejscu po-miejscu.

"These words are dedicated to those who died  because death is a punishment  because death is a reward  because death is the final rest  because death is eternal rage

These words are dedicated to those who died.

(...)

These words are dedicated to those who survived  because life is a wilderness and they were savage  because life is an awakening and they were alert  because life is a flowering and they blossomed  because life is a struggle and they...

“W dzień wyjazdu z Polski [mamy 1968 rok - WSZ] powiedziałem rodzicom, że chcę pójść sam na spacer. Poprosili tylko, żebym szybko wracał, bo nie możemy za żadne skarby się spóźnić na pociąg do Wiednia. Wyszedłem z mieszkania znajomych, gdzie spędziliśmy ostatnią noc w Warszawie. Kupiłem bukiet kwiatów. Złapałem taksówkę. Kazałem zawieźć się na plac, gdzie w 1948 roku z kamienia, który miał służyć do budowy pomnika Hitlera, powstał pomnik bohaterów warszawskiego getta. Wszedłem po schodkach, przeczytałem napisy po polsku i w jidysz (nie umiałem po hebrajsku) Złożyłem różnokolorowe kwiaty na...

"Każdy łoś ma to, chyba są do gum Donald dołanczane, rękawa / dumnie jeden z drugim podwija, a nie wie nawet, co to było Powstanie. / A jest to symbol walki z okupantem, w obecnej dobie aktualny, gdy Warszawa / jest okupywana przez pedałów i przebierańce, różne banany naciągane, / asfalty, Pakistańce i inne cing-ciang-ciąg Wietnamy. Przeprasza, ale taka / prawda. A zwłaszcza Ukraińców, co wypierają z rynku Polaka. / Bo dadzą sobą przez pracodawcę pomiatać, a Polak ma honor i nie da sobą pomiatać, / a jak go jeszcze raz matka się zapyta, jak tam jego praca, / to powie: idź, zapytaj Olega i...

"Na Nalewkach panował hałas i ścisk. Jedni kupowali, inni sprzedawalI, jeszcze inni wymieniali. Skarpetki, bielizna, galanteria, złoto, srebro, waluty (...) W piątkowe popołudnie Nalewki cichną. Zamknięto sklepy. Właściciele i pracownicy poszli do domów. "Strażnicy szabasu" obeszli już wszystkie podwórka o pogonilo ostatnuch, opieszałych handlarzy. Ulica wygląda na wymarłą". Tak pisał w latach 50. Mosze Zonsztajn, z Buenos Aires wspominający Warszawę. Przytacza go Jacek Leociak, który smutno uzupełnia ten obraz: "Odświętna cisza szabatu już się nad kamienicą przy Nalewkach 15 nie unosi....

"Każdego wieczoru, wzdłuż brzegu, żołnierz prowadzi konia ciągnącego bronę. Od tego momentu, aż do rana, nie wolno się kąpać. Ślady stóp na zagrabionym piasku mogą świadczyć o próbie ucieczki przez morze na Zachód.  Czy ktoś niechcący wszedł na zakazany kawałek ziemi, czy – jak mówią w Ustroniu – żołnierze złapali nocą dwóch mężczyzn w kajaku płynących w stronę Bornholmu, nie wiadomo. Milicja rekwiruje na wszelki wypadek mieszkańcom i letnikom jednostki pływające.  Jerzemu Gruzie zabiera zatyczkę od krokodyla.  Gumowe zwierzę flaczeje." --- Będziecie to czytać. Gwarantuję wam!