Nie był to trudny wybór. Książka Roku Zdaniem Szota to… “Ten się śmieje, kto ma zęby” Zyty Rudzkiej, wyd. W.A.B. -- Czas na laudację. Mówią, że pisze “po zyciemu” i “rudzko”. I to jest komplement, którego można zazdrościć, choć to uczucie warte powściągania. Każde zdanie poddaje obróbce skrawaniem. W ruch idą wiertarki, piły, nożyce i gilotyny. Szlifierkę stosuje niechętnie. Lubi chropowatość języka, rytm i melodię, chwilami śpiewną podwórkową nutę przechodzącą w rykoświstąkanie dziadowskiej ballady. Monolog fryzjerki męskiej Wery, powołanej do życia przez Zytę Rudzką, to...

Czy książki zmieniają życie? Odruchowo przytakniemy. Ale jakie tytuły zmieniły nasze żywota? Tu bywa trudniej z odpowiedzią. Moje życie na pewno zmienił "Puc, Bursztyn i goście" Jana Grabowskiego i o tym napisałem Wam w tekście, w którym zadaję to pytanie kilku osobom. Jakie książki wybrali Mariusz Szczygieł, Agata Romaniuk, Nogaś na stronie, Natalia Szostak. Czytelniczka, Mateusz Pakuła, Ishbel Szatrawska, Edward Pasewicz, Joanna Ostrowska, Michał Olech i Olga Gitkiewicz? O tym przeczytacie w tekście, którego lokalizację znajdziecie w komentarzu. --- Michał Olech, polonista,...

Miało być o mikro i o makro, o tym czego mniej i czego więcej – o stylach polskich debiutów. I było.😊 A przy tym było też o zupie ogórkowej i o pabianickiej prasie, o imieninowych rozmowach przy stole i o miłym panu, który gdzieś tam na Podhalu, i o tym gdzie bywa się, i o czym rozmawia się z łódzkimi biznesmenami, i o tym czy w życiu coś się dzieje, czy się nie dzieje...😉 AIe czy to było to, o co chodziło Maćkowi Libichowi, który wymyślił tytuł/temat tego spotkania (?)😊 – Zastanawiali się: Agata Romaniuk i Łukasz Barys podczas rozmowy, którą prowadził Wojtek Szot.

Jakbym był wami, to bym czytał. - Wymagające wirtuozerii szesnastki rozsypały się w powietrzu, lekkie, rozedrgane. Wypuszczała je jedną za drugą w idealnych odstępach, jakby chciała je uwolnić spod palców. - Tak zagrała Wanda Krajewska, uważana za najwybitniejszą polską skrzypaczkę dla swojej uczennicy Marty, dziewczyny z wielkim talentem, ale trochę niepokornej. Agata Romaniuk na swój powieściowy debiut wybrała diabelnie trudny temat, jakim jest muzyka. Łatwo tu popaść w nostalgię, nietrudno potknąć się o metafory o tombakowej urodzie, odpłynąć w oczywistościach. Znamy takie...