Kto jest nominowany i za co? Jak układają się decyzje jury? Czy słusznie, że nie ma “Empuzjonu” Olgi Tokarczuk? Kogo brakuje? A kto jest - dla mnie - zaskoczeniem na tej liście? Niemal na każde z tych pytań staram się odpowiedzieć w artykule dla serwisu Pasje. Klik, klik.

Nie był to trudny wybór. Książka Roku Zdaniem Szota to… “Ten się śmieje, kto ma zęby” Zyty Rudzkiej, wyd. W.A.B. -- Czas na laudację. Mówią, że pisze “po zyciemu” i “rudzko”. I to jest komplement, którego można zazdrościć, choć to uczucie warte powściągania. Każde zdanie poddaje obróbce skrawaniem. W ruch idą wiertarki, piły, nożyce i gilotyny. Szlifierkę stosuje niechętnie. Lubi chropowatość języka, rytm i melodię, chwilami śpiewną podwórkową nutę przechodzącą w rykoświstąkanie dziadowskiej ballady. Monolog fryzjerki męskiej Wery, powołanej do życia przez Zytę Rudzką, to...

Czy książki zmieniają życie? Odruchowo przytakniemy. Ale jakie tytuły zmieniły nasze żywota? Tu bywa trudniej z odpowiedzią. Moje życie na pewno zmienił "Puc, Bursztyn i goście" Jana Grabowskiego i o tym napisałem Wam w tekście, w którym zadaję to pytanie kilku osobom. Jakie książki wybrali Mariusz Szczygieł, Agata Romaniuk, Nogaś na stronie, Natalia Szostak. Czytelniczka, Mateusz Pakuła, Ishbel Szatrawska, Edward Pasewicz, Joanna Ostrowska, Michał Olech i Olga Gitkiewicz? O tym przeczytacie w tekście, którego lokalizację znajdziecie w komentarzu. --- Michał Olech, polonista,...

Kolejny raz mam przyjemność być wśród osób wskazujących osoby do nominacji w Paszportach Polityka w kategorii literatura. O tym, kto finalnie będzie nominowany dowiemy się już niedługo. A kogo w tym roku wskazałem? Aneta Kamińska - W ostatnim roku tłumacze i tłumaczki z języka ukraińskiego przypomnieli nam o sile literatury. I o tym, jak bardzo ich praca przybliża nas do zrozumienia czyjegoś życia. Aneta Kamińska “służyła” przekładem - tłumacząc wiersze ukraińskich poetek i poetów, angażując się w dziesiątki akcji i wydarzeń pokazała, że literatura i życie nieustannie przeplatają się....

Zachwyca. Ale zacznę od tego, że miałem obawy. Choć Ishbel Szatrawska dostała sporo nagród i wyróżnień za swoje dramaty, obawiałem się tego, czy tekst dramatu będzie na tyle ciekawy, wciągający i przykuwający uwagę czytelników, by sprawdził się jako książka. Moje wątpliwości były tym większe, że byłem jedną z osób, które podpowiadały autorce, że trzeba wyjść poza bańkę czytająca dramaty w “Dialogu”, czy obeznaną z konkursami na współczesne sztuki. W wydawnictwie Cyranka odnalazłem to, czego mało kto - może poza Karakterem - oferuje mi na polskim rynku książki - odwagę podejmowania...