W Nowy Rok raźnym krokiem, a więc trochę o zapowiedziach. Na jakie tytuły czekam? Najbardziej na te, które już przeczytałem, bo chcę je zobaczyć w wersjach porządnie wydrukowanych, po redakcyjnych poprawkach i w ładnych - mam nadzieję - okładkach.

Już na dniach ukaże się książka Barbary Klickiej, “Zdrój” (W.A.B.) i jest to lektura obowiązkowa, zabawna, wciągająca, a do tego napisana doskonałym językiem. Recenzja za tydzień, ale chyba już wiecie co tam się znajdzie. Po prostu, że tak powiem, musthave. Do maja poczekacie na “Poniewczasie” Wita Szostaka (Powergraph), powieść-dziennik, w której...

Kolejny zestaw prezentowy. Tym razem książki Ingeborg Bachmann, pisarki o niezwykłym stylu, poetyckim, pełnym jakiegoś smutku, melancholii. Oto próbka: "W mojej głowie zaczyna się chaos słów, potem świecenie, migocze już parę zgłosek, ze wszystkich szkatułek wylatują kolorowe przecinki, a kropki, ktore byly kiedyś czarne, unoszą się rozdumachane do roziaru balonów na oponie mózgowej..." Warto siegnąć, w antykwariatach "Malina" chyba nie kosztuje za dużo, a w ksiegarniach na pewno znajdziecie jeszcze niesamowitą wymiane listów Bachmann z Celanem. To jedna z moich ukochanych książek, do...

Prezent numer 3 - Zestaw "conradowski". Mijający rok obfitował w wydarzenia związane z Conradem. Wyszła świetna biografia, która udowadnia, że o tak skomplikowanej postaci można napisać ciekawie i przedstawić też epokę, w której przyszło jej żyć. Do tego dostaliśmy nowe tłumaczenia "Tajnego agenta", powieści sensacyjnej, w ktorej autor mistrzowsko pokazal sieć wzajemnych powiązań pomiędzy różnymi grupami interesów. Czytany dzisiaj wydaje się być niesamowicie aktualny. Pięknie wydana powieść, a tłumaczył Marcin Świerkocki. Magda Heydel przełożyła opowiadania Conrada, w tym jedno z moich...

Trzynaście książkowych pomysłów na prezent nie licząc psa. Przez weekend będę pisał o tym, co można sprezentować, choć nie napiszę komu - stereotypy są po to, by sie tu nie pojawiały tak jawnie. Dawanie zaś psów na prezent to skończony idiotyzm, a zestawienie jest niesponsorowane poza tym, że większość z tych tytułów dostałem od wydawców. Po tych wszystkich disclaimerach możemy przystąpić do tej miłej czynnosci, czyli polecanek. Co dwie godziny kolejna książka. #kurzojady #prezenty #kupksiążkęnaprezent #piesektajfun #święta

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Gru 15, 2018 o 1:07 PST

Paszporty Polityki - znamy nominacje!  Zawada - Drenda - Rejmer!!! Dwa z naszych zgłoszeń z nominacjami! A wszystkim gratulujemy!  Widzimy się w styczniu na gali. Niech wygra... w tym układzie... ktokolwiek!

Małgorzata Rejmer. Nominacja za “Błoto słodsze niż miód” (wyd. Czarne), doskonałą książkę o ofiarach albańskiego reżimu. 

Rejmer udowadnia, że jest czuła nie tylko na słowa i obrazy, ale też na ludzi i opowiadając wstrząsające historie unika sentymentalizmu, a jednocześnie odnajduje światełka nadziei w każdym indywidualnym losie. Po doskonale przyjętym “Bukareszcie” Rejmer mogła nadal pisać językiem kwiecistym i poetyckim, a zdecydowała się na oszczędniejszy styl, który daje pierwszeństwo bohaterom i bohaterkom “Błota słodszego niż miód”. Nominacja zatem też za odwagę okazywaną w języku jak...

Oto „zły uczeń”. Stoi na środku sali, skulony, przestraszony spojrzeniami innych dzieci. Od złego chłopca trzeba trzymać się z daleka. „Chłopiec o złej biografii zawsze był najgorszy”. Dzisiaj ma w sobie gniew i choć w latach dziewięćdziesiątych kładli mu ręce na ramieniu i przepraszali, to nie umie wybaczyć. Pyta Małgorzaty Rejmer: „Co ja mam zrobić z tymi przeprosinami? Byłem takim samym człowiekiem jak oni, a jednak oni nie traktowali mnie jak człowieka”. Autorka zapytana o „złego chłopca” nie chce opowiadać, bo ma wątpliwości ile może nam zdradzić. Dowiaduję się, że jest spowinowacony...

Prawie dwugodzinna rozmowa o pisaniu, poezji i prozie... super! #kurzojady #pawełsołtys #joannalech #wojciechszot

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lis 6, 2018 o 11:11 PST

Czasem recenzuje się recenzje. I to jest świetne, ponieważ brakuje nam rozmowy o nas samych i naszej pracy. Dlatego wdzięczny jestem profesor Monice Płatek za poświęcenie uwagi mojej recenzji książki Remigiusza Ryzińskiego, “Dziwniejsza historia”. Wpis znajdziecie na jej profilu, jest publiczny. Jest mi jednak smutno, że zamiast argumentów, z którymi można polemizować, zarzuty pani profesor ogniskują się wokół faktu, że jej książka się podobała, a mi nie.  Jak śpiewał Kuba Sienkiewicz - “wszyscy zgadzają się ze sobą, a będzie nadal tak jak jest”. A przecież nie o to w krytyce literackiej...

“Nie czytaj teraz tego” mówił mi M., gdy kilka dni po śmierci pieska Czarka z księgarni Czarnego przytaszczyłem dwa tomy opowiadań “O kotach” i “O psach”. Uznałem jednak, zgodnie z prawdą, że jeśli to jest dobra literatura, to M. miał rację i wyrządzi mi ona raczej krzywdę; jeśli zaś jest to literacki przeciętniak, to nawet największa żałoba nie sprawi, że się wzruszę, a synapsy mózgu mego zaśpiewają żałośniej.  Zatem wyrok - wybitny to jest Krzysztof Varga, bardzo dobrzy Rejmer, Sołtys i Stasiuk, ciekawa Pustkowiak, a pozostałe teksty oczywiście są na niezłym poziomie, ale raczej nie...