Oto „zły uczeń”. Stoi na środku sali, skulony, przestraszony spojrzeniami innych dzieci. Od złego chłopca trzeba trzymać się z daleka. „Chłopiec o złej biografii zawsze był najgorszy”. Dzisiaj ma w sobie gniew i choć w latach dziewięćdziesiątych kładli mu ręce na ramieniu i przepraszali, to nie umie wybaczyć. Pyta Małgorzaty Rejmer: „Co ja mam zrobić z tymi przeprosinami? Byłem takim samym człowiekiem jak oni, a jednak oni nie traktowali mnie jak człowieka”. Autorka zapytana o „złego chłopca” nie chce opowiadać, bo ma wątpliwości ile może nam zdradzić. Dowiaduję się, że jest spowinowacony...

Prawie dwugodzinna rozmowa o pisaniu, poezji i prozie... super! #kurzojady #pawełsołtys #joannalech #wojciechszot

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lis 6, 2018 o 11:11 PST

Czasem recenzuje się recenzje. I to jest świetne, ponieważ brakuje nam rozmowy o nas samych i naszej pracy. Dlatego wdzięczny jestem profesor Monice Płatek za poświęcenie uwagi mojej recenzji książki Remigiusza Ryzińskiego, “Dziwniejsza historia”. Wpis znajdziecie na jej profilu, jest publiczny. Jest mi jednak smutno, że zamiast argumentów, z którymi można polemizować, zarzuty pani profesor ogniskują się wokół faktu, że jej książka się podobała, a mi nie.  Jak śpiewał Kuba Sienkiewicz - “wszyscy zgadzają się ze sobą, a będzie nadal tak jak jest”. A przecież nie o to w krytyce literackiej...

“Nie czytaj teraz tego” mówił mi M., gdy kilka dni po śmierci pieska Czarka z księgarni Czarnego przytaszczyłem dwa tomy opowiadań “O kotach” i “O psach”. Uznałem jednak, zgodnie z prawdą, że jeśli to jest dobra literatura, to M. miał rację i wyrządzi mi ona raczej krzywdę; jeśli zaś jest to literacki przeciętniak, to nawet największa żałoba nie sprawi, że się wzruszę, a synapsy mózgu mego zaśpiewają żałośniej.  Zatem wyrok - wybitny to jest Krzysztof Varga, bardzo dobrzy Rejmer, Sołtys i Stasiuk, ciekawa Pustkowiak, a pozostałe teksty oczywiście są na niezłym poziomie, ale raczej nie...

“Dobrałaś mi się do skóry tą książką” napisałem autorce, bo uważam, że gdy ktoś napisze coś bardzo dobrego, to trzeba chwalić. Rejmer wraca i pokazuje, że potrafi napisać książkę trudną i pozbawioną ozdobników, ktore znamy z jej “Bukaresztu”. To może być dla was zaskoczeniem, ale przed nami książka trzymająca w bolesnym napięciu. Na światowym poziomie.

Nie wiem skąd się to u niej bierze. Połączenie narracyjnego konkretu z jakąś olbrzymią dawką czułości, zrozumienia, ciepła, którymi spowite są te historie. Im świat jest straszniejszy, im bardziej boli, tym bardziej Rejmer potrafi go opisać...

Z pewnością jest to ładna okładka (Łukasz Zbieranowski z Fajnych Chłopaków). Treść trochę rozczarowuje, ale o tym na dniach. #kurzojady #martahandschke #brzuchmatkiboskiej #czarne #polskapowieść #fajnechłopaki #lukaszzbieranowski

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Paź 22, 2018 o 12:34 PDT

[BUFOROWANIE] Czytam “Błoto słodsze niż miód” i zapewniam was, że będzie to jedna z najważniejszych książek, jakie po tym roku nam zostaną. Ale recenzja na dniach, teraz fragment.

“Patrzyłam, jak moja ukochana katedra w Szkodrze zamienia się w wielką halę sportową, a tłum wiwatuje – wspomina siostra Roza. – Na moich oczach burzono kościoły, cerkwie i meczety i zamieniano je w magazyny, teatry, kina i domy kultury. Wcześniej mogliśmy przynajmniej raz w tygodniu spotkać się w kościele, czytać Pismo Święte, razem śpiewać. W 1967 roku wszystko to nam odebrano. Ale mimo strachu codziennie przed...

Nic lepszego nie mogło dziś wpaść w moje ręce. #kurzojady #koty #psy #olaniepsuj #gosiaherba #czarne #zwierzątka

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Paź 17, 2018 o 8:00 PDT

Jeśli światem rządzi przypadek, to dobrze sie dzieje. Dzisiaj zawędrowałem pod tablicę poświęconą Kuroniowi. A już na dniach premiera książki Anny Bikont i Heleny Łuczywo poświęconej temu niezwykłemu człowiekowi. Kilka miesiecy temu zapytałem Annę Bikont, po co w 2018 roku czytać o Kuroniu. Bezczelne trochę pytanie, ale uwazam, że warte zadania. "Bo to był ostatni polityk, któremu chodziło o coś więcej", padła odpowiedź. Wyczekuję zatem. #kurzojady #annabikont #helenałuczywo #agora #jacekkuroń

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Paź 6, 2018 o 10:07 PDT

„Dziwniejsza historia” to jedna z najgorszych książek, jakie czytałem w serii „reportaże” wydawnictwa Czarne. Tak od strony konstrukcji, narracji jak i błędów czysto merytorycznych. [UWAGA – ARGUMENTY] Już poprzednia książka Remigiusza Ryzińskiego, „Foucault w Warszawie” była przegadaną opowieścią zbudowaną na bardzo wątłym materiale i ledwie kilku świadkach (recenzję znajdziecie na Kurzojady.pl). Brak materiału zastąpił autor wyliczankami z przypuszczeń, pustosłowiem i chwytami czysto technicznymi, parapoetyckim wersowaniem, które – co chyba ciekawe – w nowej książce zostało zredukowane...