Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki w najnowszym "Helikopterze":

Długa lista nieprzyjaciół

oto imiona moich podstępnych

nieprzyjaciół (Ketrel i Fluanxol

Pernazyna i Trittico) którzy

odebrali mi wszystko co miałem

Fluanxol zanim się spostrzegłem

odebrał mi przeszłość

przy pierwszym pocałunku i Ketrel

zanim się od niego uwolniłem

zniszczył moje jutro i już przy pierwszym

pocałunku domagał się uległości

---

Tu wszystkie wiersze Tkaczyszyna-Dyckiego z tego numeru "Helikopteru"

Rano pisałem o różnych celach czytania i spotkaniach możliwych dzięki literaturze, zatem czas na wiersz Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego, w którym podmiot sam siebie ujawnia.

Hanna Łupińska zadaje zarówno tym najmłodszym, jak i starszym, pytania na które nigdy nie znajdziemy jednej, właściwej odpowiedzi. “Co oznacza być wolnym?”, jak te, na które odpowiedzi są znane: “Dlaczego niektóre drzewa rozbierają się na zimę”. Jest tu też pytanie kluczowe dla sytuacji, w której się znajdujemy, czyli :”Czy co roku przychodzi ta sama wiosna?”. Wspólne filozofowanie w towarzystwie pięknych, minimalistycznych ale też wieloznacznych i niezwykle plastycznych mimo abstrakcyjnej formy, rysunków z pewnością może być dobrym pomysłem na spędzenie Światowego Dnia Książki z...

Szlachcic polski, Dycki "jest li tylko Dyciem". A trup jest Trupski. Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki z tomu "Dzieje rodzin polskich" dla Państwa.

Na noc mam dla Was oczywiście nocno-poranną historię od Tkaczyszyna-Dyckiego, która jest taka trochę jak z Witkowskiego, a trochę jednak metafizyczna.

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Znowu wracam do Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego, tym razem z wstrząsającym wierszem pochodzącym pierwotnie z tomu "Nenia i inne wiersze", a przedrukowanym w "Dezorientacjach. Antologii polskiej literatury queer", która już niedługo ukaże się nakładem Krytyki Politycznej. Czytam ją na wyrywki - to około 900 stron - i fascynuje mnie ogrom pracy jaki włożyli w nią Błażej Warkocki, Alessandro Amenta i Tomasz Kaliściak. Wiele odkryć przed osobami, w których ręce trafi ta wspaniała książka. A kiedy premiera? Chyba właśnie "idzie do druku", wiec pewnie pod koniec stycznia. Ale wydawnictwo...

Dzisiaj później niż zazwyczaj, ale taki mi się Tkaczyszyn-Dycki przypałętał. Każdego z nas kiedyś skreślą. Przynajmniej to da się przewidzieć.

Przyznano dzisiaj dwie ważne nagrody - Juliusza za biografię, którego otrzymała Agnieszka Dauksza za "Jaremiankę" i Silesiusa, którego otrzymał Konrad Góra za książkę poetycką roku, czyli "Kalendarz majów" i mój ukochany Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki za całokształt. Gratulacje!

 Losie, dzięki Ci za Dycia i za to, że kilka lat temu kupiłem jego wiersze zebrane z lat 1988-2010, bo inaczej bym w ten wieczór nie mógł przeczytać tej niesubtelnej ironii i popławić się w tym smutnym acz lekko wesołym wierszu.