Julita Pasikowska-Klica i Przemysław Hytroś przed Państwem w cyklu "debiuty" by Staromiejski Dom Kultury.  Serdecznie zapraszam, bo o książkach dla dzieci nie rozmawiamy zbyt często, a tym razem - taki traf!

Chyba wszyscy znamy Mireczka. Potrafi być sympatyczny i nawet zabawny w tym swoim niezgrabnym byciu i piciu. Bywa całkiem dobrym sąsiadem, ale i zmorą klatki, potworem i aniołem. Nierzadko zdarza się, że jest to cały czas ta sama osoba. Mireczków są w Polsce tysiące i myślę, że każdy, kto przeczyta “Mireczka” Oli Zbroi znajdzie to określenie niezwykle użytecznym dla opisu facetów chorujących na chorobę alkoholową, których w języku mniej poprawnym i uważnym zwiemy po prostu alkoholikami. I już to, że autorce udało się historię własnego ojca opowiedzieć w sposób uniwersalny, pokazać go jak...

Książki Lauren Groff, Jonathan Franzen, Mariana Enriquez i Małgorzata Rejmer wśród najważniejszych tytułów 2021 roku w Stanach Zjednoczonych. Jest też książka Emily Ratajkowski, modelki.

25 miliardów dolarów. Tyle przychodu wygenerował w 2020 roku amerykański przemysł wydawniczy. To znaczy, że ile książek ukazuje się w Stanach? Tego nikt nie wie. Szacuje się, że razem z tytułami wydawanymi przez samych autorów w tzw. self-publishigu na amerykańskim rynku co roku pojawia się ponad milion nowych tytułów. Tych wydawanych przez profesjonalne oficyny jest ponad 300 tysięcy. 

Czy z tego potopu...

Kto patrzy na Was z dzisiejszej jedynki GW?

David Diop, laureat tegorocznego Międzynarodowego Bookera, autor fantastycznej powieści "Bratnia dusza" (tłum. Jacek Giszczak). --- Wojciech Szot: Alfa Ndiaye, bohater twojej książki „Bratnia dusza", senegalski strzelec służący we Francji podczas I wojny światowej, marzy o powrocie do domu z – jak piszesz – „regulaminowym karabinem i maczetą w drugiej ręce". Maczeta nie była regulaminowa? David Diop*: Dla większości żołnierzy francuskich zdecydowanie nie była regulaminowa, ale kirasjerzy senegalscy byli w nie celowo wyposażeni. Armia...

Świat wciąż okazuje się nieopowiedziany. Mimo milionów książek, wciąż niektórym pisarzom i pisarkom udaje się skierować nasz wzrok w miejsca, gdzie nie patrzyliśmy. W przeszłość, o której nic nie wiemy, lub wiedzieć nie chcemy. C Pam Zhang w swoim doskonałym debiucie prozatorskim otwiera nam oczy, ale i dusze - bo pisze językiem bogatym, epickim a przy tym - gdy trzeba - oszczędnym w metafory. Lektura “Ile z gór tych złota” nie będzie łatwą i przyjemną podróżą, ale z pewnością - niezapomniana. 

“Bose nogi. Zapocona sukienka w nietwarzowym odcieniu granatu, zrobiona z resztek płótna po...

Dzisiaj w "Gazecie Wyborczej" zadaje najważniejsze pytanie tego roku - czy jak już mamy taką full-time rekonstrukcję historyczną, to czy nie czas na powrót do festiwali w Kołobrzegu i Zielonej Górze?

Pisarze i pisarki podpisali właśnie list wspierający władze w jej "obronie granic" i przeciwko "gwiazdeczkom", które pytają np. "Gdzie są dzieci".

Jeśli myślicie, że twórcy choć słowem zająknęli się o śmiertelnych ofiarach tej obrony przedmurza chrześcijaństwa, to znaczy że jeszcze wewnętrznie nie zaktualizowaliście czasów.

WIĘCEJ TUTAJ

Bez większych emocji przeczytałem zbiór opowiadań Valerii Parrelli, “Za otrzymane łaski” (tłum. Katarzyna Skórska). Na tom składają się cztery opowiadania, z których najlepiej zapamiętałem otwierającą tom “Gonitwę”, historię Anny, której facet - dealer dragów - zostaje zabity ciosem noża w centrum Neapolu. Opowiadana w pierwszej osobie historia pokazuje niezwykłą determinację bohaterki, która w sytuacji kryzysowej działa automatycznie, jak taran skutecznie. Nie ma tu miejsca na sentymenty - Anna od początku zdaje sobie sprawę z tego, że najważniejsze jest przetrwanie. Gdy swojego faceta...

Nie lubię komentować codzienności, lepiej się czuję gdy coś nabierze już historycznej patyny, ale tym razem sam poczułem wewnętrzny zew.

Krótko acz treściwie o tym, dlaczego zamiast siedzieć na ćwierkaczu warto iść do teatru.

CAŁOŚĆ TUTAJ

Maciej Świerkocki przełożył „Ulissesa” Jamesa Joyce’a jako drugi Polak w historii. Pisanie o tym wydarzeniu niczym o osiągnięciach himalaistów jest jak najbardziej słuszne - Himalaje Translacji zdobyte, nowa droga wyznaczona. Ale po co czytać nowy przekład? I w ogóle po co czytać „Ulissesa”?

Można by na to pytanie odpowiedzieć - „bo trzeba”. Ale to pójście na łatwiznę. Mam nadzieję, że wszyscy już odrobiliśmy lekcję Bladaczki, ale dla tych, którzy nie pamiętają „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza przypomnę, że to wtedy zirytowany i zrozpaczony profesor polonistyki mówi: „Jak to nie zachwyca...

Jak każdy czasem mówiący i nagrywający mam dość niewielkie zamiłowanie do oglądania siebie post factum. Na szczęście w dawce czterominutowej jestem znośny nawet dla samego siebie. Zatem kilka słów o Julianie Tuwimie dla Państwa.