Mówi się, że to druga powieść jest prawdziwym sprawdzianem pisarskiego talentu. Jeśli tak, to Katarzyna Pochmara-Balcer i jej “Swobodne wpadanie” to egzamin z pisania zdany na szóstkę. “Nie można powiedzieć, żeby był najgorszym ojcem na ziemi”, mówi Oluchna, czterdziestoletnia narratorka nowej powieści Katarzyny Pochmary-Balcer. Bywali ojcowie gorsi. Mitologia zna wiele takich przypadków. Choćby Zeusa, który połknął matkę Ateny po to, by nie urodziła syna, który mógłby go zdetronizować. W ogóle połykanie potomków i przodków było w greckich mitach na porządku dziennym (choć trochę...

“Zdarzenia”, autobiograficzny esej francuskiej noblistki, od którego rozpoczynają się “Ciała” powinien być lekturą obowiązkową w liceach. Lekturą, która uczyłaby nas słusznego gniewu na to, że w Polsce kobiety wciąż nie mogą w pełni decydować o swoim życiu. *** Nie miałem ochoty już czytać Ernaux. Po lekturze "Lat" i "Bliskich" byłem trochę zmęczony jej opowieścią. Fantastyczną literacką wstrząsającą i niekiedy porywającą, ale mimo to — jakoś nużącą. Czytanie o doświadczeniach, z którymi niewiele mamy punktów przecięcia wymaga od nas otwartości i empatii, którą trudno wykrzesać w...

Macie „swoich” pisarzy? Takich, których odkryliście przypadkiem, zupełnie nie zachęcani nachalnym marketingiem? I dziwicie się, że wasi znajomi nie mają o nich pojęcia? Ja takiego mam. Jest nim Hwang Sok-yong, koreański pisarz, który choć jest wydawany w Polsce od ponad dziesięciu lat, to wciąż nie przebił się do powszechnej świadomości. (...) Hwang jest twórcą na opak - jego opowieści wydają się proste, zwyczajne, czasem wręcz jakby były baśniami napisanymi dla młodszego czytelnika. Ale gdy już wejdziemy w opowieść, zadomowimy się w jego świecie, wkraczamy w świat niemal...

- Afryka dzika, dawno odkryta – tak o nadbałtyckich Chałupach śpiewał Zbigniew Wodecki. Afryka jednak wcale nie jest dzika. Dipo Faloyin w doskonałej książce „Afryka to nie państwo. Pora przełamać stereotypy” uczy nas tego, co zdaniem wielu mieszkańców tego kontynentu, powinniśmy o nim wiedzieć. Nie znajdziecie lepszej książki o Afryce. (...) Gdy na początku lat 80. „cały świat” zobaczył zdjęcia głodujących etiopskich dzieci, na pomoc ruszyli celebryci. „Głód w Etiopii stał się płomiennym symbolem rosnących nierówności na świecie”, pisze Faloyin. W styczniu 1985 roku czterdzieścioro...

To nie tylko ludowa historia Polski opowiadana przez fotografie i ich historie, ale też jeden z najwybitniejszych polskich esejów o samej fotografii. I o polskiej historii XX wieku. Zacznijmy od „białego misia”. Dla tych, co myślą, że zdjęcia z „białym misiem” przyszły do nas z dalekiej Syberii, mam niespodziankę. Otóż nic bardziej mylnego. „Biały miś” po raz pierwszy pojawił się w Berlinie, na początku lat 20. XX wieku. To wtedy miejscowe ZOO sprowadziło dwa niedźwiedzie polarne, a by reklamować odwiedzanie ich wybiegu, przed wejściem do ogrodu stanął mężczyzna przebrany w strój...

Pierwsza w tym roku moja Książka Tygodnia. W "Welewetce" znalazłem chaos form i tematów, ale znalazłem też niezwykle ciekawą opowieść o samej reporterce, która zmaga się z tożsamością, rodziną, przestrzenią. I ta autobiograficzna, rodzinna opowieść jest najsilniejszą stroną "Welewetki". *** Żeby tańczyć z obrazem nie wystarczy mieć silne ramiona. - Do obrazu trzeba się nadawać - mówi Joanna, jedna z bohaterek “Welewetki”, reportażu Stasi Budzisz poświęconego jej rodzinnym Kaszubom. Rodzinność jest u niezwykle ważna, ale do niej wrócimy za kilka chwil. Zostańmy z Joanną i obrazem, do...

Aleksander Kaczorowski pisze tak, że jego bohaterowie stają przed nami jak żywi. I choć może dzisiaj w ogóle nie interesuje was Izaak Babel, rosyjski pisarz pechowo uwikłany w historię, to w trakcie lektury “Człowieka bez losu”, zaopatrzycie się w jego dzieła zebrane. *** Ponoć nie przypominał pisarza. Zdaniem przyjaciela, Izaaka Liwszyca, “można go było wziąć za komiwojażera albo maklera”. Miał być “z lekka przygarbiony, prawie bez szyi z powodu dziedzicznej odeskiej astmy, z nosem podobnym do dziobu kaczki”. Izaak Babel nie wyglądał też jak okaz zdrowia, gdy latem 1921 roku razem...

„Szczęśliwcy” to książka dla tych, co lubią, gdy opowieść powoli zagnieżdża się w ich głowach. Cierpliwym Nadifa Mohamed wynagradza doskonałą, poruszającą historią i powieścią, która po odłożeniu na półkę nie znika z pamięci. I choć słyszycie podobne słowa o wielu książkach, uwierzcie, że „Szczęśliwcy” (tłum. Agata Kozak) to naprawdę właśnie takie dzieło.

„Fakty są takie, że jest niewinny”. Mahmood Mattan wiedział, że nie zamordował nikogo. Wiedział też, że żyje w kraju, który szczyci się wydawaniem sprawiedliwych sądów. Nie był bez grzechu. Niektóre z nich - jak sam uważał - zostały...

Powieść jak skowyt “Drobny szczegół” to wyrafinowana, pełna literackich niespodzianek, wstrząsająca, empatyczna, emocjonalna, a jednocześnie oszczędna w środkach wyrazu opowieść o przemocy i jej konsekwencjach. Zanim przeniesiemy się na pustynię Negew, gdzie toczy się akcja pierwszej części powieści palestyńskiej pisarki Adanii Shibli, przypomnijmy sobie mapę wiszącą w szkolnej sali. Takie mapy towarzyszą nam przecież od najmłodszych lat. Mapa w szkole Gdy dorastamy, do fantastycznych planów na wyklejkach książek i zjawiskowo kolorowych map w popularnej książce o tytule - a...

Gdy otwieram kolejny reportaż poświęcony Holokaustowi, zastanawiam się, po co mi to. Po co mi kolejna książka, która przecież nie zmieni w jakiś dramatyczny sposób punktu widzenia, nie podważy dogmatów, które mam w głowie, nie przeora wyobrażeń. Po co mi to znowu przeżywać w lekturze? I czasem porzucam takie książki, zwłaszcza gdy rzeczywiście powtarzają tematy i sprawy poruszane już w innych lekturach. Co innego jest z Anną Bikont, która w każdej ze swoich książek wydobywa na światło dzienne ważne kwestie, które niekoniecznie bywają poruszane w nawet najbardziej rzetelnie opisanych...