Macie ochotę na epicką, porywającą opowieść, w której wielka historia miesza się z opowieściami o zwykłych ludziach w niezwykłych czasach? Mam coś dla was! „Problem z opowieściami polega na tym, że są jak powój, który musi się wić i pełzać, zanim dotrze na czubek tyczki” – mówi Iskander Garncarz, jeden z bohaterów „Ptaków bez skrzydeł" brytyjskiego pisarza Louisa de Bernières (tłum. Marek Fedyszak). Zgodnie z tą maksymą, powieść, po którą mam nadzieję sięgniecie, wije się przez ponad 700 stron. Obserwowanie tego powoju jest fascynujące i wciąga na długie godziny. Zaczynamy w...

Brawurowa powieść historyczna, a może raczej brawurowa zabawa konwencją powieści historycznej? Jakkolwiek byśmy nie próbowali opisać książki Sadulskiego, jedno jest pewne - jej lektura to świetna zabawa. Warto spróbować. “Było tak zimno, że pękały drzewa, a Paryż płakał po śmierci Moliera”. W ten zimny, smutny dzień 1673 roku nikt nie przejął się szesnastoma kobietami porwanymi z przytułka. Uprowadzono je rano, jak pisze Sadulski, “na oczach przypadkowych przechodniów i personelu”. Kobiety nie protestowały, perspektywa łańcuchów i długiej podróży z pewnością je przerażała, ale wizja...

Jeśli weźmiecie do rąk „Po Safonie”, czeka was niezwykła wyprawa do początków XX wieku, do świata kobiet, które postanowiły walczyć o swoje prawa. Wyprawa angażująca, pełna emocji i zaskakujących zwrotów akcji. Ile to już było książek o buntowniczkach, kobietach, które w epokach niesprzyjającej emancypacji, postanowiły żyć po swojemu? Od kilku lat twórczynie, ale też twórcy, chętnie sięgają po „herstorie”, czasem przynosząc nam opowieści fascynujące, pogłębione portrety ludzi i ich czasów, czasem opowiastki, popularne leksykony walecznych kobiet. „Herstoria” stała się - przynajmniej...

"Owoc milczenia”, tak w “Prologu” Anthony Passeron pisze o swojej świetnej książce “Uśpione”. Francuski pisarz - debiutant - w mistrzowski sposób opisał w niej ukrytą historię swojej rodziny. Ukrytą przez wstyd, który kazał tysiącom rodzin wymazać ze swoich opowieści ludzi, którzy umarli na AIDS. “Opowiadamy sobie historie po to, aby żyć”, pisała amerykańska legenda dziennikarstwa Joan Didion. Przywykliśmy do interpretowania tych słów w pozytywnym świetle. Oto opowiadanie sprawia, że nasze życie staje pełniejsze. Opowiedziane nabiera wartości. “Uśpione” Passerona (tłum. Jacek Giszczak)...

Czy to wieloryb na okładce, czy obietnica „klimatycznej i zabawnej powieści” - trudno powiedzieć, co sprawiło, że spośród stosu wakacyjnych propozycji lekturowych zdecydowałem się na książkę Johna Ironmongera. Otworzyłem i… wpadłem jak śliwka w kompot.

W St. Piran, niewielkiej kornwalijskiej wiosce, do dzisiaj opowiadają, „jak pewnego dnia morze wyrzuciło na brzeg nagiego mężczyznę”. Tego dnia nie tylko nagi i nieprzytomny facet był anomalią w dość nudnym życiu kilkuset mieszkańców St. Piran. U wybrzeża pojawił się też wieloryb.

„Niektórzy w wiosce twierdzą, że pamiętają każdy szczegół, jakby...

Do czytania marsz! Jest to dobro, jakich mało. *** Szukasz książek niepokojących, drażniących i przeszywających do szpiku kości? Jesteś fanem krótkich form literackich? Chcesz przeczytać książkę, po której będziesz sobie zadawała pytanie: “ale co ja właściwie takiego przeczytałam”? Jeśli tak, to mam dla Ciebie coś, co musisz przeczytać. *** Nie będzie z pewnością zaskoczeniem dla Was, że pisarz, który pisze mrocznie, niepokojąco i drażniąco jest Austriakiem. Setz urodził się w 1982 roku i zadebiutował w wieku 25 lat. Publikuje niezwykle regularnie i z godną pozazdroszczenia...

Są lektury, które stają się przygodą. Jedną z takich niezwykłych przygód w moim życiu jest lektura tekstów - powieści, opowiadań i esejów - Yasunariego Kawabaty, zmarłego w 1972 roku japońskiego noblisty. Do tej przygody chciałbym Państwa dzisiaj zaprosić, a okazja jest znakomita - nakładem Czytelnika ukazał się zbiór opowiadań Kawabaty “Tancerka z Izu” w przekładzie Mikołaja Melanowicza i Anny Zielińskiej-Elliott. Dlaczego warto? Powodów jest kilka. Zacznijmy od prozaicznego. Noblistów warto czytać. Cokolwiek byśmy nie myśleli o niektórych wyborach szwedzkich akademików, to lista...

Mówi się, że to druga powieść jest prawdziwym sprawdzianem pisarskiego talentu. Jeśli tak, to Katarzyna Pochmara-Balcer i jej “Swobodne wpadanie” to egzamin z pisania zdany na szóstkę. “Nie można powiedzieć, żeby był najgorszym ojcem na ziemi”, mówi Oluchna, czterdziestoletnia narratorka nowej powieści Katarzyny Pochmary-Balcer. Bywali ojcowie gorsi. Mitologia zna wiele takich przypadków. Choćby Zeusa, który połknął matkę Ateny po to, by nie urodziła syna, który mógłby go zdetronizować. W ogóle połykanie potomków i przodków było w greckich mitach na porządku dziennym (choć trochę...

“Zdarzenia”, autobiograficzny esej francuskiej noblistki, od którego rozpoczynają się “Ciała” powinien być lekturą obowiązkową w liceach. Lekturą, która uczyłaby nas słusznego gniewu na to, że w Polsce kobiety wciąż nie mogą w pełni decydować o swoim życiu. *** Nie miałem ochoty już czytać Ernaux. Po lekturze "Lat" i "Bliskich" byłem trochę zmęczony jej opowieścią. Fantastyczną literacką wstrząsającą i niekiedy porywającą, ale mimo to — jakoś nużącą. Czytanie o doświadczeniach, z którymi niewiele mamy punktów przecięcia wymaga od nas otwartości i empatii, którą trudno wykrzesać w...

Macie „swoich” pisarzy? Takich, których odkryliście przypadkiem, zupełnie nie zachęcani nachalnym marketingiem? I dziwicie się, że wasi znajomi nie mają o nich pojęcia? Ja takiego mam. Jest nim Hwang Sok-yong, koreański pisarz, który choć jest wydawany w Polsce od ponad dziesięciu lat, to wciąż nie przebił się do powszechnej świadomości. (...) Hwang jest twórcą na opak - jego opowieści wydają się proste, zwyczajne, czasem wręcz jakby były baśniami napisanymi dla młodszego czytelnika. Ale gdy już wejdziemy w opowieść, zadomowimy się w jego świecie, wkraczamy w świat niemal...