W końcu odfoliowałem “Wiersze i wykłady” Garcii Lorki wydane w serii “Biblioteka Narodowa” (przy okazji dowiedziałem się ze spisu, że wydali Berenta i teraz zastanawiam się wieczornie czy ja naprawdę muszę to mieć) i się teraz ogrzewam w cieple tej pięknej liryki. Zostawiam Państwa dzisiaj z księżycem i Lorcą.

“Gorzko, gorzko” krzyczą weselnicy w dość radosnym przeważnie momencie. I to był właśnie taki rok - gorzko, ale przecież nie tragicznie. Bez kasy, no ale są oszczędności. Bez sensownych zleceń, ale przecież czasem nie odchodziłem od komputera i książki całymi dniami. Z przeniesioną premierą, ale przecież nieodwołaną. Z jako takim sukcesem mija mi ten 2020. Powoli go podsumowuję - było już top 10 polskiej literatury, były patronaty, a teraz czas na książki, którymi miałem przyjemność w tym roku się jakoś tam zajmować. Gdy Joanna Bator w wywiadzie Michała Nogasia powiedziała, że...

Wbrew pewnym nieprzyjemnym okolicznościom, które wszyscy znamy i mamy ich serdecznie dość, to był dla mnie całkiem przyjemny rok - wyszła moja książka, trochę popracowałem nad książkami innych osób, ale też patronowałem czy pisałem blurby. I tak, ja wiem, że co chwilę pojawiają się opinie, że ile można blurbów, że to płacenie za opinie na okładkę (ale też za nazwisko na niej, polecanie w swoich mediach i czytanie przeważnie na ostry akord, czego już krytycy nie zauważają), ale robię to rzadko i naprawdę uważnie sprawdzam książki, na których miałbym się pojawić z imienia i nazwiska. W tym...

Już nie pamiętam przy którym śmietniku znalazłem ten tom poezji Miłosza, ale wciąż wydaje mi się on jedną z ciekawszych rzeczy wyratowanych od bycia odpadem (a ja potrafię nurkować w kontenery bez najmniejszego oporu). Dzisiaj wiersz o tym, że świat się zmienia, ale pełen pogodzenia się z tym, że przeszłość opowiadać powinniśmy niepewni tego, czy naprawdę wiemy jaka była.

O tym, że natura koryguje wygłupy człowieka.

O tym, że świat jest pełen złych pokus.

O metafizyce, o erotyce.

O irracjonalności człowieka.

Ale też o strachu na wróble…

O przedziwnej rzeczywistości, która jest teraz.

I o tym, co będzie dalej...

O „Małych Grozach".

I nie tylko…

Rozmawiali. 

Z autorem książki „Małe Grozy", z Łukasz Staniszewski - autor spotkał się Wojciech Szot /blog Zdaniem Szota/.

Zapraszamy!

Irena Tuwim dla Państwa dzisiaj. Nie jest to może wybitne osiągnięcie poetyckie, ale wiersz ładny i feministyczny. Taki w sam raz na piątkową noc.

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Byłem wydawcą pierwszego pełnometrażowego komiksu Gosi Kulik, więc mogę być trochę nieobiektywny w ocenie “Poczwarek”. A ta ocena jest prosta - mistrzostwo. Kulik dla polskiego komiksu jest - tak mi się przynajmniej wydaje wciąż podpatrując jak nudno tam jest - wyzwaniem. Bo jej styl rysunkowy jest niezwykle wyrazisty, ale też odległy od przyzwyczajeń czytelniczych - płaskie, duże wielokolorowe ilustracje na wyrazistym, jakby ceratowym tle (choć miały być to kafelki) sprawiają, że blisko jej do Roz Chast, gdyby ta częściej kolorowała swoje dzieła i odrobinę je przeskalowywała. Treść jest...

Michał Śledziński i Wojciech Szot rozmawiają o komiksach