Zaskakujace doświadczenie - siedzę w Bibliotece Narodowej i porównuję ilustracje do "Małego Księcia".

Agata Łuksza w wydaniu Zielonej Sowy jakby bała się zmierzyć z tematem, bohater nie ma twarzy, a rysunki są czasem zbyt dorosłą metaforą. Łuksza nie ilustruje też wielu fragmentów, które znamy z rysunków Saint-Exupéry'ego.

Aleksandra Kucharska-Cybuch (wyd. Wilga) widzi Małego Księcia całkiem dojrzałym młodzieńcem, a jej ilustracje choć ładne, to zdają się zbyt bazować na dość naiwnej i prostej stylistyce. Tu nie ma metafor, wszystko jest jasne i przez to trochę mdłe.

Paweł Pawlak powiedział...

“Ada to wypada!” Sylwii Stano i Zofii Karaszewskiej to kolejna książka z rodzaju “mądre i pouczające opowieści dla dziewczynek”. Choć wydaje się być zbyt bliskim przeniesieniem pomysłu z książki o buntowniczkach, to nie czepiając się formy, bo trudno tu o oryginalność (portret kobiety, opis, jakieś ramki), to jednak o mądrzejszą treść można było zadbać. I tak od Ewy Błaszczyk dziewczynki (i chłopcy) dowiedzą sie, że “rzeczy materialne wydają się trwałe, ale tak nie jest" i wcale nie chodzi tu o naukę naprawiania i promocję grup “śmieciarka jedzie”, a o to, że “warto czynić dobro”. Mocno...

Published by Wojtek Szot · Yesterday at 11:05 · 

“Danusia ze Lwowa" to książka skromna, niezbyt rozbudowane wspomnienia Danuty Kominiak zilustrowane przez Krzysztofa Ziębę, a wydane przez Dom Spotkań z Historią. Nie wiem czy 19 zł to tanio za ten tytuł, ale zaryzykuję napisać, że przynajmniej nie drogo.

Książka wydana została w serii “Historia Mówiona Dzieciom" i ma wiele szlachetnych celów, ale ich realizacja pozostawia trochę do życzenia. Ilustracje niezbyt ciekawe, opowieść przeciętnie wciągająca i do tego zdecydowanie nastawiona na wspólną z dzieckiem lekturę, bo wyjaśniać tu trzeba...

Emilia Dziubak i Madlena Szeliga prezentują "Horror". Czy ja już mogę wyjść z biura? #kurzojady #horror #madlenaszeliga #emiliadziubak #aromatsłowa

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lip 24, 2018 o 4:09 PDT

Mam trzydzieści dwa lata. Kupiłem sobie. Nieprzymuszany. Kocham Cię Socha! #kurzojady #drzewa #piotrsocha #wojciechgrajkowski #dwiesiostry

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Cze 22, 2018 o 8:49 PDT

Tomasz Zysk i Jan Skuratowicz napisali, a Karolina Ostrowska zilustrowała kuriozalną książkę “Dwór dla dzieci”. Jest to opowieść o małej, dzielnej myszce, Jasiu Ogonku, który “skończywszy trzy miesiące, uznał, że jest już na tyle dorosły, iż powinien wyprowadzić się z domu”. Jaś Ogonek chce do wielkiego świata i tym sposobem trafia…. do polskiego dworku, w którym jedno skrzydło należy do Pana (akurat to z biblioteką), a drugie do Pani (przypadkiem jest tam buduarek i pokój dzieci). Wraz z Jasiem Ogonkiem poznajemy kolejne miejsca w dworze, a naszymi przewodnikami są: niedźwiedź, którego...

Książka Mieczysława Piotrowskiego to niezwykły komiks dla młodych czytelników i czytelniczek rozpoczynajacych dopiero swoją przygodę z czytaniem. Autor uczy czytać komiksową formę i pokazuje, że jest to doskonała zabawa. Mimo lat postarzała się z wdziękiem, a nowe wydanie przez @wydawnictwo_wolno jest naprawdę urocze. Nie można przegapić. 

"Hej, Szprotkę!" dostaliśmy od red. Wróbel i bardzo nam się spodobała. Agnieszka Kowalska adoptowała Szprotkę, starszego kundelka i napisała o tym krótką acz wzruszającą historię. "Szprotka niedowidzi już, niedosłyszy" ale dzięki świetnym, prostym, jakby szablonowym ilustracjom Oli Jasionowskiej, Szprotka patrzy na nas tym swoim cudownym pyskiem.

Starsze pieski są cudownymi kompan(k)ami życia, o czym jako towarzysz Czarusia zwanego Krótkołapym lub Ropuszkiem, wiem dobrze. Czaruś niedowidzi, niedosłyszy, ale nie można powiedzieć o nim, by niedojadał. Ropuszek po wigilii mówił po człowieczemu,...

Jak wyglądają wasze świąteczne plany czytelnicze? U mnie Zagłada przetykana bajkami dla dzieci, tacy weseli jesteśmy w tym czasie. Teraz zatem coś dla dzieci. Bardzo źle reaguję na książki, o których wydawca pisze, że są rozbudowaną wersją nigdy niepublikowanej powieści czy bajki. Po fatalnych doświadczeniach z lekturą Tolkiena w wersjach uzupełnionych, rozszerzonych, dwujęzycznych i ze specjalnie powiększoną czcionką, na dokonania Prószyński i s-ka w tym zakresie patrzę bardzo ostrożnie i po “Uprowadzenie księcia Margaryny” sięgnąłem niechętnie.  Ktoś na okładce tej książki napisał, że...