No właśnie panie Marcinie Świetlicki, "ale o co ci chodzi?" Śledztwo w tej sprawie prowadzę od lat i trochę dowodów już zgromadziłem. O co chodzi Świetlickiemu? Wiecie? #zdaniemszota #marcinświetlicki #aleococichodzi #poezja

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 16, 2019 o 1:26 PDT

Takiego Świetlickiego cenię najbardziej, lirycznego, pozbawionego tanich publicystycznych chwytów, prostych prowokacji, naiwnych ironii, czyli tego co ostatnio głównie wypełnia jego poezję. Ale czasem jeszcze potrafi zachwycić.

Dziś na dobrą noc czytam Bruno Jasieńskiego. Jakże chwilami to aktualny wciąż poeta.

Jeśli piłkarskie emocje to tylko z Marcinem Świetlickiem. #zdaniemszota #strefakibica #deltadietla

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 9, 2019 o 12:38 PDT

Przerzuciłem w ostatnich dniach pewnie koło tony książek i nawet pudło z poezjami było ciężkie nieprzyzwoicie. Ale pojedyncze tomy ważą niewiele, w przeciwieństwie do zawartości. Jak w tym wierszu Adama Zagajewskiego wygrzebanym na życzenie czytelniczki.

Zapraszam do obejrzenia nagrania z Simonem Armitagem zrealizowanym przy okazji Festiwalu Miłosza 2019

Adam Zagajewski nie traci ironii i wiary w to, że poeta jednak cierpi za miliony. Piękny, skromny i jakże zacny wiersz z nowego tomu.

Każdy nowy tom wierszy Zagajewskiego to wydarzenie. Właśnie dotarł najnowszy i najchętniej bym porzucił stanowisko pracy, ale jeszcze chwila. Obiecuję wam wiersz na dobranoc. #zdaniemszota #adamzagajewski #a5

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 4, 2019 o 3:31 PDT

Antoni Słonimski "Alarm" "UWAGA! Uwaga! Przeszedł!  Koma trzy!" Ktoś biegnie po schodach.  Trzasnęły gdzieś drzwi.  Ze zgiełku i wrzawy  Dźwięk jeden wybucha rośnie,  Kołuje jękliwie,  Głos syren - w oktawy  Opada - i wznosi się jęk: "Ogłaszam alarm dla miasta Warszawy!" I cisza  Gdzieś z góry  Brzęczy, brzęczy, szumi i drży.  I pękł  Głucho w głąb  Raz, dwa, trzy,  Seria bomb. To gdzieś dalej, nie ma obawy.  Pewnie Praga.  A teraz bliżej, jeszcze bliżej.  Tuż, tuż.  Krzyk jak strzęp krwawy.  I cisza, cisza, która się wzmaga. "Uwaga! Uwaga!  Odwołuję alarm dla miasta Warszawy!" Nie, tego...