Ponieważ kocham Barnesa w każdym wydaniu, to mogę się wydawać nieobiektywny, ale "Jedyna historia" nie tak dawno zauroczyła mnie w oryginale, a już mamy polskie wydanie. Nie wiem czemu każdą jego książkę przeżywam, czuję jakby pisał ją dla mnie i dla mojej wrażliwości. Nie rozumiem tego, ale Barnesa kocham i choć miewa książki gorsze, to miłość chyba od tego jest, by trwać. Zatem trwamy, trwamy, trwamy. I czytamy. #kurzojady #julianbarnes #światksiążki #jedynahistoria #dominikalewandowskarodak

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 18, 2018 o 3:08 PDT

O słabości najnowszej książki Kuby Wojtaszczyka, jak i mankamentach całej jego twórczości wielce słusznie napisał Maciej Jakubowiak na dwutygodniku i muszę przyznać, że niewiele mam do dodania, poza wskazaniem momentów, gdzie na przykład brakuje orzeczenia (nawet w czasie teraźniejszym jest ono ważnym składnikiem zdania), czy gdzie po prostu nie domagała wiedza autora i redakcji. “Słońce narodu” to książka najzwyczajniej w świecie źle napisana, nudna i nadmiernie siląca się na hipster-historyczną narrację, która ostatnimi czasy jest niezwykle modna. W “Delfinie z malinami” Iwona Kurz...

Natalia Fiedorczuk po świetnie przyjętej powieści “Jak pokochać centra handlowe” nadciąga z “Ulgą”. I choć to bardzo ryzykowna literatura, balansująca na pograniczu kiczu i materiału interwencyjnego (to samo było też w “Jak pokochać…”) kolorytu rodem z “Uwagi”, to w efekcie dostajemy mocny i dość świeży obraz polskiej przemocy.

Fiedorczuk pokusiła się o powieść o pokoleniu trzydziestolatków, którzy choć mieszkają w apartamentowcach, stać ich na kredyty, samochody i zachcianki, to nie radzą sobie z możliwościami i powielają schematy, które - nawinie - chcielibyśmy, żeby przestały...

Czy są tu fani i fanki? @nogasnastronie twierdzi na okładce, że w książce się zakochamy. Mamy taką nadzieję. #kurzojady #jaumecabré #marginesy #annasawicka #podróżzimowa #piękniewydane

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 16, 2018 o 3:53 PDT

Takie miasto. #kurzojady #lublin #ryszardkrynicki

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 15, 2018 o 6:33 PDT

To miejsce zawsze mnie wzrusza. #lublin #kurzojadywtrasie #juliahartwig #lubelskieforumbibliotekarzy

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 15, 2018 o 1:11 PDT

Jest jakimś osiągnięciem blogera książkowego pamiętanie, by zanim się zje ciastko i wypije kawę, zrobić zdjęcie aktualnej lektury. #kurzojady #jerzypietrkiewicz #jacekdehnel #wab #gwfoksal #archipelagi #dobraksiążka #bookstagram

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 15, 2018 o 9:25 PDT

Wojciech Bonowicz dla tych, co o poranku. Red. Szot w drodze na VIII Lubelskie Forum Bibliotekarzy (i na pewno Bibliotekarek). Tym razem nie na rowerze. #kurzojady #wojciechbonowicz cz #nagrodaimwislawyszymborskiej #lubelskieforumbibliotekarzy #lublin #kurzojadywtrasie #poezja #poetry #earlymorning

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 14, 2018 o 9:09 PDT

‘Mam swoje tajemnice zapisane brajlem. I jestem spokojna, że nikt ich nie odkryje”.  Po “Ślepaka” Jadwigi Stańczakowej sięgnąłem oczywiście z powodu białoszewskiej pasji, która mnie wykańcza chwilami i każe czytać kolejne tomy literatury pomocniczej. Pomijając kwestie biograficzne, o których jeszcze będzie okazja porozmawiać, to bardzo bym chciał, żeby “Ślepak” został wznowiony i może was namówić do jego lektury w wersji antykwarycznej lub wypożyczonej z biblioteki. Takie świadectwo bycia-w-PRL, świadectwo osoby niewidzącej, jest unikatowe i warto się z nim zapoznać. Do tego dochodzą...

„Rzeź na Tarlabaşı. Opowieść o Nowej Turcji” Thomasa Orchowskiego to zbiór reportaży poświęconych Turcji, co się samo przez się rozumie. Powiedzieć zaś, że się rozczarowałem, to mało powiedzieć. Orchowski wypełnił 250 stron książki ze sporym fontem i interlinią wyraźną, reportażami z kategorii „jazda obowiązkowa po anatolijskiej wyżynie”. Mamy zatem przydługi wstęp historyczny, który ma nas wprowadzić we współczesne zagadnienia, ale który nie wychodzi ponad to, co do tej pory w książkach o Turcji było pisane. Sam Tarlabaşı gdzieś po drodze ginie, choć można o nim napisać osobną książkę nie...