Gdyby minister Czarnek był naprawdę ministrem edukacji, a nie propagandy i chaosu, książka Justyny Sucheckiej nie musiałaby powstać.

Ale ponieważ jest jak jest, to ktoś musi edukować młodych ludzi w zakresie zdrowia psychicznego. Suchecka i eksperci/ekspertki, którzy się w tej książce wypowiadają, robią to w fantastyczny, mądry, empatyczny i nieprzemądrzały sposób.

Jest zwyczaj dawania książek dzieciakom na koniec roku szkolnego. "Nie powiem ci, że wszystko będzie dobrze" to książka, którą każda osoba chodząca do późnej podstawówki czy liceum powinna dostać 1 września.

Lektura obowiązkowa też...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Pewnie niektórzy z moich czytelników pamiętają, że mam za sobą epizod maryjny, czyli pracę w warszawskim Muzeum Marii Skłodowskiej-Curie. Była to praca z jednej strony wspaniała, bo codziennie mijałem tekturową Marię, z którą japońscy turyści robili sobie selfie, a z drugiej okropna, bo miałem dyrektora, który przychodził do pracy w momencie, gdy my już mentalnie z niej wychodziliśmy i robił lekko psychodeliczne zebranka, podczas których musieliśmy wysłuchiwać jego wykładów. Szybko się z tej historii wypisałem, ale Maria została ze mną na całe życie. Bakcyla “mariologii” połknął również...

To, że miłość niejedno ma imię, wiemy już chyba dobrze i nie zaskakuje fakt, że w książce Katarzyny Tubylewicz o “szwedzkiej sztuce kochania” znajdujemy bardzo różnorodne historie miłosne. Od życia w związkach mnogich, przez singli, po skomplikowane konstrukcje patchworkowych rodzin. Bardziej zaskakuje to, że książka naprawdę udanie zachęca czytelnika do odpowiedzenia sobie na pytania nie o to, jaki ma stosunek wobec cudzych miłości, a wobec własnego przeżywania tego uczucia. Z rozmowy z Małgorzatą Anną Packalen Parkman, mieszkającą od lat w Szwecji literaturoznawczynią urodzoną w Polsce...

- W tej historii zaintrygowało mnie wszystko - pisze Elizabeth Kolbert o karpieńcach diablich, które żyją w Devils Hole, niewielkim acz głębokim zbiorniku wodnym w amerykańskim stanie Newada. Walkę o przetrwanie małych rybek, których liczebność waha się od kilkudziesięciu do ponad stu osobników, prowadzą biolodzy i biolożki z kilku instytucji, a jej koszty sięgają milionów dolarów. Żeby uchronić zwierzątka przed turystami zbudowano nawet Devils Hole Junior, która imituje oryginalną pieczarę, co ma umożliwić rozmnożenie gatunku. Nie jest to łatwe, bo natury - jak się okazuje - nie można...

Z Panem Grzegorzem poprawiliśmy okładkę książki Magdaleny Okraski, której recenzję napisałem dla GW. Na zdjęciu zamiast asfaltu przed dworcem w Myszkowie... dworzec w Myszkowie - wyremontowany, nowoczesny, a w tle równie nowoczesna fabryka powstała na terenach dawnego Wartexu. A teraz czas na zapowiadaną rozmowę.

---

- Dzień dobry Pani Mariuszu - od tego zdania zaczęła się moja znajomość z Grzegorzem z Poraja. Nie, nie zmieniłem imienia. Grzegorz Bojanek z Poraja napisał do Szczygła po tym, jak reporter krótko zrecenzował “Nie ma i nie będzie” Magdaleny Okraski. Książkę, o której dzisiaj rano dla was pisałem.

Pięć spotkań, pięć osób aktywistycznych, pięć wyjątkowych lekcji obywatelskich.

Gościnią pierwszego spotkania była Maja Heban, dziennikarka i aktywistka działająca na rzecz osób transpłciowych. Jest laureatką Korony Równości Kampanii Przeciw Homofobii w kategorii media. Rozmawiamy o mediach, terfach i nie tylko. O liberalnych mediach, w których wciąż osoby transpłciowe przedstawiane są jako te, które niszczą feministyczny konsensuns. I o życiu.

- Byłoby dobrze, gdyby do Boga i ukraińskiej armii dołączyło NATO - pisze autorka książek dla dzieci Wiktoria Amelina w najnowszym numerze “Znaku”. Specjalna edycja miesięcznika poświęcona jest Ukrainie i to właśnie pisarze i pisarki z Ukrainy przedstawiają nam swoje “Pamiętniki z czasów wojny”. Olena Szeremeta dodaje: “Jeszcze dwa dni przed wojną oglądałam filmik, jak szydełkować rękawiczki, a teraz oglądam instrukcję obsługi przeciwpancernych wyrzutni NLAW”. Tłumaczka z polskiego nie zamierza wstąpić do armii, “po prostu w tych czasach trudno znaleźć bardziej odpowiedni sposób na...

“Utonąć można na wiele sposobów” pisze w doskonałym, autobiograficznym eseju Lidia Yuknavitch. “Chronologię wody” (tłum. Kaja Gucio) czyta się jak thriller, tym bardziej przerażający, że traktujący o rzeczywistych wydarzeniach. Ktoś to wszystko przeżył. A raczej przepłynął. I opisał tak, że trudno po tej lekturze zasnąć. Zaczynamy od trzęsienia ziemi, którego amplituda nie obniży się nawet na chwilę. “W dniu, w którym moja córka urodziła się martwa…” - pierwsze zdanie zanurza nas w oceanie bólu i cierpienia, który wypełniał autorce całą młodość. Miała być pływaczką. Była w tym naprawdę...

Wymarzyłem sobie tę książkę. I będzie! Miron Białoszewski, "Na każdym rogu ta sama truskawka", oprac. Adam Poprawa, wyd. Dowody na Istnienie Czy wiecie, że w tużpowojniu Miron Białoszewski pisał reportaże? / Niecałe dwa lata po Powstaniu Warszawskim publikował trasy "wycieczek" śladami zrywu. Z omówieniem. / Śledził ceny na bazarkach i oglądał w Wielką Sobotę "groby pańskie". / Wdrapał się na spaloną ruinę Prudentialu, przed wojną najnowocześniejszego warszawskiego budynku. / Pisał relacje z obozu ZMP i przeprowadzał wywiady ze "zwykłymi ludźmi", księgarką czy taksówkarzem. Kilka...