Bez Szlengla tego wieczoru nie można zamknąć. Fragment zatem.

Niedługo po tym, jak załoga Apollo 11 stanęła na Księżycu, W. H. Auden, uważany wtedy za największego żyjącego angielskiego poetę, napisał o tym wiersz "Lądowanie na Księżycu". Auden narzeka w nim na potęgę; nic mu się w tym lądowaniu nie podoba, a hiperentuzjastyczne reakcje na wydarzenia z 20 lipca tylko go drażnią.

Ale warto zajrzeć do "Lądowania..." też z innych powodów. Choć nie jest to wiersz szczególnie wybitny, a jak na Audena to nawet przeciętny, ale prezentuje wszystko to, co w jego poezji jest ważne - wybrzmiewa idylliczne, angielskie dzieciństwo, łatwo dostrzec wątki żydowskie...

Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki jest poetą, który jak mało kto sprawdza się gdy nagle człowiek się obudzi i potrzebuje wiersza.

Wiersz Roberto Juarroza w tłumaczeniu Marty Eloy Cichockiej dostalem dzisiaj od przyjaciela. Bo wiersze czasem się daje. A jaki to jest dobry wiersz! 

Joanna Oparek z tomu "Czerwie". Bo dzisiaj tak cieleśnie.

Dzisiaj Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, jakiej trochę nie znamy. Plotkarsko-anegdotyczna. I o Lechoniu, mocno queerowa.

Oczywiście Miron Białoszewski, którego trzydziestą szóstą rocznicę śmierci dziś obchodzimy. To jeden z najważniejszych dla mnie twórców, o którym coś tam na boku popisuję. Oj, przyjdź pismo!

Miłosz w "Piosence o końcu świata" mówi, że nastąpi on dość zwyczajnie - ptaki będą śpiewać, a w morzu pływać delfiny. Po ostatnich doniesieniach na temat przyszłości planety ta wizja staje się mało aktualna. Czy w takiej perspektwie można być optymistą? Jak odnaleźć się w świecie z widmem katastrofy? Czego bronić? O to zamierzam jutro zapytać Tomasa Venclovę oraz Simona Armitage, poetę posiadającego m.in. Order Imperium Brytyjskiego, który będzie kolejnym Poet Laureate. A na dobranoc dzisiaj jego piękny wiersz w tłumaczeniu Jacka Gutorowa.

Fragment z Tuwima dzisiaj, bo tacy nostalgiczni jesteście na fejsie.

"Dzieciństwo"

Gdzie mój rycerz ze swym Rossynantem? Gdzie ów Petzold z obliczem jak grabarz? Kasztelanka gdzie? Cygan Barnabasz Barligunti zwany Rumbarbarum? Gdzie Panagel z Kapitanem Grantem? Tam zostali. A ja – emigrantem Jestem… Tęsknię za ojczyzną moją! Tutaj, u was, obco mi, nieswojo.

Tam wielbłąda miałem na Sudanie, A żyrafę i palmę na Niassie! Gwatemala miała głowy ptasie, Na Jamajce wodospad się pienił, Ktoś rogaty był na Labuanie, Fioletową kochałem Tasmanię, Z dzikusami nocą szły do tańca Jaguary z ”Młodego wygnańca”.