Czasem warto zrobić sobie dzień z odkopywaniem nadesłanych tomików ze stosu książek na biurku. Można wtedy trafić na perełki. Taka teraz. Historia, którą opowiada Anna Matysiak w tomie "Tyle nieznanych ryb" jest wstrząsająca i jednak dość jak na polską poezję oryginalna. Na tyle, że mam ochotę podrążyć w tym tomie głębiej. Zostawiam was na dobrą noc z wierszem, który w dość prosty sposób sytuuje historię, wokół której Matysiak będzie poetycko spacerowała w tym tomie. Mnie to rusza.

Dzisiaj trochę szybciej. Officyna wydała wiersze Emily Dickinson w przekładzie Krystyny Lenkowskiej, które możemy łatwo zestawić z oryginałem, ale jeszcze ciekawsze jest ich porównanie z tłumaczeniem Barańczaka. Kto stał w kącie? Życie czy strzelba? U Barańczaka strzelba. Jakie były łanie? Wg Lenkowskiej one po prostu były, Baranńczak doczarował "płoche", no bo taka ich cecha. Czy ktoś widział w poezji niepłochą łanię? Jest gigantyczna różnica pomiędzy wersami: "Jego wróg - we mnie ma pogromcę" (Barańczak), a "Jego wróg - jest moim wrogiem" (Lenkowska).  Przepyszna to zabawa i dlatego...

Julia Szychowiak jest pewnie bardziej znana z wrzucania na fejsa zabawnych memów i opowieści o swoim ojcu niż z poezji. I trochę słusznie, bo w tomie "Dni powszednie i święta" jest dużo wierszy bardzo przeciętnych, ale na szczęście kilka wyjątkowo ciekawych też można znaleźć. Nierówny to wyjątkowo tom. Ale dwa wiersze ciekawe. Dzisiaj w nocy pierwszy z nich.

[WIERSZ NA DOBRĄ NOC] Pisanie wierszy zawsze wydawało mi się czynnością nocną. Dzisiaj Breyten Breytenbach w tłumaczeniu Jerzego Kocha. #kurzojady #breytenbreytenbach #a5 #poezja #wiersznadobrąnoc

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lis 20, 2018 o 3:25 PST

Jakobe Mansztajn odnaleziony w antologii "Zebrało się śliny. Nowe głosy z Polski". Antologii pokazującej, że młode pokolenie poetów i poetek chce być głosem politycznym i krytycznym, ale niezbyt mu to wychodzi. Mansztajnowi wyszło trochę bardziej, a za chodzenie "na pełnej kursywie" ma u mnie dodatkowe miejsce w serduszku.