Zbigniew Herbert, "Potęga smaku” "To wcale nie wymagało wielkiego charakteru nasza odmowa niezgoda i upór mieliśmy odrobinę koniecznej odwagi lecz w gruncie rzeczy była to sprawa smaku Tak smaku w którym są włókna duszy i cząstki sumienia Kto wie gdyby nas lepiej i piękniej kuszono słano kobiety różowe płaskie jak opłatek lub fantastyczne twory z obrazów Hieronima Boscha lecz piekło w tym czasie było jakie mokry dół zaułek morderców barak nazwany pałacem sprawiedliwości samogonny Mefisto w leninowskiej kurtce posyłał w teren wnuczęta Aurory chłopców o twarzach...

Ja mam dzisiaj różne, niezbyt wesołe przemyślenia. Zatem Czesław Miłosz: "W mojej ojczyźnie" W mojej ojczyźnie, do której nie wrócę, Jest takie leśne jezioro ogromne, Chmury szerokie, rozdarte, cudowne Pamiętam, kiedy wzrok za siebie rzucę. I płytkich wód szept w jakimś zmroku ciemnym, I dno, na którym są trawy cierniste, Mew czarnych krzyk, zachodów zimnych czerwień, Cyranek świsty w górze porywiste. Śpi w niebie moim to jezioro cierni. Pochylam się i widzę tam na dnie Blask mego życia. I to, co straszy mnie, Jest tam, nim śmierć mój kształt na wieki spełni.

Krzysztof Mrowcewicz w brawurowym eseju o “rozpaczy oświeconego rozumu”, czyli twórczości Jana Potockiego na tle różnych zdarzeń z epoki pokazuje, że jest niezrównanym interpretatorem poezji. Przed wami interpretacja ody księdza Adama Naruszewicza, “Balon”. Komentarze Mrowcewicza w nawiasach.

Gdzie bystrym tylko Orzeł polotem Pierzchliwe pogania ptaki. A gniewny Jowisz ognistym grotem Powietrzne przeszywa szlaki,

(czyli w języku niepoetycznym: w powietrzu)

Niezwykłych ludzi zuchwała para, Zwalczywszy natury prawa, Wznawia tor klęską sławny Ikara I na podniebieniu już stawa.

(czyli: leci dwóch śmiałków)

Anna Kamieńska pytała "Skąd przychodzą umarli do snów ludzi?"

Skąd przychodzą umarli do snów ludzi?  Rozsuwają ściany czasu,  Zjawiają się prawdziwi i czuli.  Pytają się z ogromnym zdumieniem:  Nie boicie się nas?

Gdzie przebywają wówczas, gdy nikt ich nie wspomina?  Gdy twarze ich zaczynają blaknąć  I myśl nasza nie tak łatwo przywołuje  Postać ich schyloną?  Którędy wiedzie droga umarłych do snów ludzi?  Z grobów znowu wyciągają ku nam ich ręce  Rzeczywiste i żywe.  Pragną naszych objęć i uścisków,  Jakby w nich ożywali na nowo.  I poprzez oczy nasze omglone snem  Szukają...

[WIERSZ NA DOBRĄ NOC] Bardzo chciałem z nim zdążyć dzisiaj. Jeszcze "Październik" Jamesa Schuylera w tłumaczeniu Piotra Sommera. Jeśli nie wiecie, co chcecie na Mikolajki, to ja wam teraz to napiszę.... "O krok od nich. Przekłady z poetów amerykańskich" Piotra Sommera w nowej, rozszerzonej m.in o Schuylera, wersji. Wydał Karakter. Must have i takie tam.