Mam kolegę. Kolega ma żonę, małego Gustlika i skłonność do ryzyka. Gdyby tu jeszcze mowa była o skokach na banjee, wyprawach w góry skaliste i nieprzystępne, czy pływaniu z orkami - zrozumiałbym. Ale ryzyko, które podejmuje mój kolega jest ryzykiem najwyższej miary, jest ryzykiem, którego nie ubezpieczy nawet najbardziej liberalny kapitalista. Mój kolega wydaje książki. Właśnie ukazało się “Moje drzewko pomarańczowe” Jose Mauro de Vasconcelosa w przekładzie Wojciecha Charchalisa wydane przez wydawnictwo Sto Stron, współprowadzone przez mojego kolegę. De Vasconcelos, zmarły w 1984...

Wpadnijcie posłuchać dwóch Wojtków - Charchalisa i Szota, którzy będą rozmawiać o książce Rosy Montero, "Ta żałosna myśl, że nigdy więcej cię nie zobaczę", ale nie tylko...

O czym jest książka? Opis wydawcy:

Kiedy Rosa Montero odkrywa pamiętnik Marii Curie-Skłodowskiej, który ta zaczęła pisać po śmierci męża, Pierre’a, w słowach Marii odnajduje echo własnego smutku. Na przestrzeni czasu obie kobiety doświadczają tego samego bólu w obliczu niewyobrażalnej straty. Ich głosy mieszają się ze sobą, by opowiedzieć historię odradzania się do życia. Bo życie jest tak potężne, że od pierwszych chwil...

Przed Państwem długo wyczekiwany esej "Ta żałosna myśl, że nigdy więcej Cię nie zobaczę" Rosy Montero w przekładzie Wojciecha Charchalisa. Mój patronat. --- Jest tak wiele powodów, dla których warto sięgnąć po książkę Rosy Montero, że nie mogę się zdecydować, od którego zacząć. Początków może być wiele. Na przykład… …początek patriotyczny Kto kocha Marię Skłodowską-Curie? Palec pod budkę (dajcie lajka i szera)! Rosa Montero, hiszpańska legenda dziennikarstwa i prozaiczka (tu trochę mniej legendarna) napisała intymny esej, którego kanwą jest biografia polskiej uczonej oraz...

Już za kilka dni* nowa - długo wyczekiwana - powieść Rosy Montero “Ta żałosna myśl, że nigdy więcej cię nie zobaczę” w przekładzie Wojciecha Charchalisa. Montero, hiszpańską pisarkę i dziennikarkę, możecie znać m.in. z powieści "Instrukcja, jak ocalić świat" i "Łzy w deszczu". Autorka tak pisała o "Tej żałosnej myśli..." : "Kupiłam pół tuzina biografii Madame Curie, o której już wcześniej co nieco wiedziałam, ale nie za wiele. I zaczęło w mojej głowie rosnąć coś bezkształtnego. Pragnienie opowiedzenia jej historii moimi słowami. Pragnienie, żeby użyć jej życia jako idealnej miary,...

Nagroda im Wisławy Szymborskiej dla Małgorzaty Lebdy i Wojciecha Charchalisa za tłumaczenie wierszy składających się na tom "Heteronimy. Utwory wybrane" Fernanda Pessoi!

Wraz z Wydawnictwem Pauza zapraszamy na spotkanie z brazylijskim pisarzem Michelem Laubem, autorem wydanej w ubiegłym roku powieści "Dziennik upadku". Rozmowę poprowadzą Wojtek Szot i Michał Nogaś, a tłumaczyła będzie Justyna Seweryńska (j. angielski).

Obiecałem sobie, że jeszcze w roku ZOZO napiszę wam, jakie tłumaczenia i książki zagraniczne zrobiły na mnie największe wrażenie, zatem w ostatnich momentach tego jakże zaskakującego roku - “zagraniczna topka Szota”. “Literaturę trzeba wymyślić od nowa” napisałem na okładce “Mojej znikającej połowy” Brit Bennet w przekładzie Jarka Westermarka, a dzisiaj chciałbym jeszcze do tego zdania dodać jedno - “musimy przemyśleć nasze wybory”. Zastanowić się dlaczego czytamy tych, których czytamy i czy czasem świata literatury nie zawężamy do utartych ścieżek, nie widząc, że świat nam ucieka, a...

Wbrew pewnym nieprzyjemnym okolicznościom, które wszyscy znamy i mamy ich serdecznie dość, to był dla mnie całkiem przyjemny rok - wyszła moja książka, trochę popracowałem nad książkami innych osób, ale też patronowałem czy pisałem blurby. I tak, ja wiem, że co chwilę pojawiają się opinie, że ile można blurbów, że to płacenie za opinie na okładkę (ale też za nazwisko na niej, polecanie w swoich mediach i czytanie przeważnie na ostry akord, czego już krytycy nie zauważają), ale robię to rzadko i naprawdę uważnie sprawdzam książki, na których miałbym się pojawić z imienia i nazwiska. W tym...

Rodzinna trauma na niedzielę? Zawsze możecie na mnie liczyć (i na rodziny, ale to już nie moja wina). “Dziennik upadku” byłby jedną z wielu opowieści o rodzinie, która żyje w cieniu Zagłady z - w tym przypadku - dziedziczonej raczej po mieczu niż po kądzieli, gdyby nie to, że Michel Laub napisał książkę z niezwykłą - czas na słowo, które niezbyt lubię, a które robi ostatnio gigantyczną karierę - czułością.

Pierwsze słowo książki Lauba to “dziadek”. Żyd, który przypłynął do Brazylii myśląc, że “historia najwyraźniej dobiegła kresu”. Pozostały po nim zeszyty zapisane wspomnieniami, w których...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)