"Wiosno, Warszawo, córeczko, zdmuchnijcie mary, mam dość ich, niech radość w maju zamieszka, litości!" Jaki to był dobry (choć potwornie nierówny) poeta! Przeczytałem Broniewskiego w wybirze Podsiadły i choć mocno nie zgadzam się z wizją Broniewskiego tu przedstawioną, tak była to lektura, jakiej mi brakowało. #kurzojady #władysławbroniewski #państwowyinstytutwydawniczy #jacekpodsiadło #wiosnowarszawocóreczko

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 7, 2018 o 11:43 PDT

Jacek Podsiadło wybrał i wstępem opatrzył. Broniewski w wydaniu Podsiadły jest liryczny, mniej słuszno-słuszny i choć ja lubię Broniewskiego-socrealistę-rewolucjonistę, bo taki Broniewski też jest ciekawy, tak ta wizja również mi się podoba. #władysławbroniewski #jacekpodsiadło #piw #państwowyinstytutwydawniczy #wiosnowarszawocóreczko #poezja #tompoezji #jachcęwdychaćwarszawskiepowietrze

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 7, 2018 o 12:07 PDT

Nie dość, że doskonale napisane to jeszcze wygląda. Maciej Chorąży. dixit #kurzojady #dorotamasłowska #inniludzie #wydawnictwoliterackie #maciejchorazy

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 7, 2018 o 4:17 PDT

A teraz kilka zdań o Maćku Chorążym. Pierwsze - uwielbiam jego ilustracje i sposób myślenia o książce. Drugie - czasem mnie drażnią, ale wtedy myślę o punkcie pierwszym i mi przechodzi. Wystarczy.

"Czterdziestoletnia dziewczyna, co mieszka w pracy, a chacie trzyma airmaxy. Airmaxy na śluby, airmaxy na pogrzeby, airmaxy na różne okazje, na Instagramie #szczescie #wolnyweekend #noraczej, w realu #znowusamawłóżkupłaczę #błagamprzyjadźMaciek.

#błagamwięcejtakichksiążekMaciek

Jerzy Jarniewicz na dzień dobry. #kurzojady #jerzyjarniewicz #poetry #instapoezja #dobrapoezja

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 3, 2018 o 12:53 PDT

Byłem na rowerze w Czarnolesie, Opinogórze, Lipcach Reymontowskich, jakichś dworkach Norwida i Świętochowskiego, ale marzył mi się Oblęgorek. Dar od Narodu ładny ale bez szaleństw. Nie trzeba. Zwłaszcza na rowerze z Warszawy. Z Kielc już bardziej. Potrzebuję nowego literackiego celu. #kurzojady #oblęgorek #henryksienkiewicz #kurzojadywtrasie #rower #domekodnarodu

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 2, 2018 o 10:41 PDT

Podróże kształcą. #kurzojady #stefanżeromski #strawczyn #kurzojadywtrasie

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 2, 2018 o 10:21 PDT

Nie znasz? Nigdzie z Tobą nie idę! Bardzo ładne z powierzchni nowe wydanie, font środków jednak mało czytelny. Tak czy owak - to jeden z najważniejszych tekstów polskiej humanistyki i trzeba go znać. Teraz znowu łatwiej dostać. #kurzojady #szczelinyistnienia #jolantabrachczaina #jolantacórkaireny

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Kwi 29, 2018 o 10:45 PDT

O podróżowaniu, także tym lokalnym, zapisano tysiące stron. A jednak nadal można napisać coś nowego i ciekawego. "Hajstry" Adama Robińskiego to taka książka, którą sam bym chciał napisać, gdybym tylko potrafił operować tak ładną frazą i lubił nocować pod namiotem. Wakacyjne włóczęgi z namiotem po pustyni Błędowskiej nie dla mnie, ale przyjemność z lektury Robińskiego już moja. Może nas być więcej. Warto. 

Świat z książek Masłowskiej nie jest bajką, nie pokrzepia i nie ocala. Zamiast tego przeraża i rani. Masłowska atakuje przekonanie i wiarę w to, że w literaturze znajdziemy pocieszenie, a siebie umieścimy po lepszej stronie świata, bo taka musi być. Ludzie nie po to nauczyli się czytać, by ten swój język pokaleczony jeszcze w książce widzieć. Tam ma być pięknie, na wysoki połysk, literacko. A nie jest. Są jacyś ludzie, straszne Polaki, na ich plecach quechua plecaki.

Wbrew zmartwieniom niektórych, ku zgrozie innych, przy biernej postawie większości społeczeństwa Masłowska pisała. I napisała...