Mam tydzień z naprawdę dobrą literaturą - Włodkowska, Bator, a zwieńczeniem tych lektur jest nowa książka Juana Gabriela Vásqueza, "A gdy obejrzysz się za siebie" w przekładzie Katarzyny Okrasko. --- “A gdy obejrzysz się za siebie” to monumentalna saga rodu Cabrerów, w której przegląda się historia XX wieku. Historia wciąż nieukończonej rewolucji. Zacznijmy od pewnej sceny. Sergio Cabrera usiadł w ostatniej ławce. Nic w tym dziwnego, chłopak nie zna jeszcze dobrze języka, którym prowadzona jest lekcja. Czyta książkę. I dopiero po chwili odkrywa, że wszyscy się na niego gapią....

"Dzieciństwo jest potężniejsze niż fikcja" – pisze Barba w "Świetlistej republice", a cytat pomaga w odczytaniu drugiej jego powieści, która ukazała się w Polsce – "Małych rączek". To również historia dziecięcej wspólnoty, tym razem sierocińca, do którego trafia siedmioletnia Marina. Przebywające tam od lat dziewczynki stanowią jeden organizm, który rozbija pojawienie się atrakcyjnej koleżanki. Co wieczór Marina wybiera jedną z nich, rozbiera, maluje i traktuje jak lalkę, której wszystkie dzieci opowiadają swoje smutki i troski. Ta perwersyjna zabawa znajduje swój tragiczny finał, w którym...

Andrés Barba, hiszpański pisarz mieszkający w Argentynie, który zachwycił "Świetlistą republiką" i "Małymi rączkami" postanowił napisać zbeletryzowaną biografię dwóch Rafaelów Guastavinów - inżyniera, który odmienił Nowy Jork i jego syna, który już nie musiał niczego odmieniać, poza może własnym życiem. Emigrant z Hiszpanii, który do Wielkiego Jabłka przypłynął w 1881 roku razem ze swoim najmłodszym synem, noszącym to samo imię i nazwisko, wprowadził do amerykańskiego pejzażu architektonicznego charakterystyczne sklepienia. "System łukowy Guastavino" przypominający sklepienie katalońskie...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Miłego dnia. O kalendarzu, w którym znajdziecie takie historie piszę oczywiście na FB. #zdaniemszota #eduardogaleano #dzieciczasu #katarzynaokrasko

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lut 19, 2020 o 12:54 PST

Pamiętam, że gdy otworzyłem kopertę z książką Eduardo Galeano i rzuciłem okiem na okładkę, ruchem zdecydowanym odłożyłem ją na stosik “książki, które bym przeczytał gdybym wygrał w totka i spędzał czas pomiędzy Miami a chatką w stylu zakopiańskim”. Książkowy kalendarz “z dziejów ludzkości” - to nie brzmiało najlepiej. Na wikipedii mam serwis, który mówi mi co wydarzyło się każdego dnia i nie sądziłem, że Galeano przebije te informacje. I tak książka się odleżała, aż nadszedł ten moment, gdy - nie, nie wygrałem w totka - znudzony czytaniem zarobkowym postanowiłem dać jej kilka minut szansy....