W najnowszym "Notesie na 6 tygodni" piszemy o: - "Opowiastkach dla Carlosa", czyli wspaniałej księdze dla Carlosa Alexa Marrodána Casasa, przygotowanych przez tłumaczy i tłumaczki literatury hiszpańskojęzycznej. - "Głodnych zielonej Warszawy" Jodie Baltazar i Pauliny Jeziorek, która to książka więcej obiecuje niż dostajemy. - "Osobowości na talerzu" Barbary J. King w przekładzie Adama Pluszki - "Czyste mięso" Paula Shapiro (tłum. Natalia Mętrak-Ruda) i literaturze antymięsnej. Mnóstwo recenzji! Kurzojady bezmięśnie, wegańsko, na warszawskich trawnikach! Musicie to przeczytać. I do...

Prawie dwugodzinna rozmowa o pisaniu, poezji i prozie... super! #kurzojady #pawełsołtys #joannalech #wojciechszot

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lis 6, 2018 o 11:11 PST

Wszystko super, bardzo mądra treść i żałuję, że jak miałem 15 lat to nie miałem takiej pomocy, ale... dlaczego w tej książce prawie wszyscy ludzie są szczupli? Znalazłem trzy na ponad setke zdjęć, gdzie ktoś ma kilogramy czy niedoskonalości. I trochę jednak brakuje ludzi starszych, by oswajać już od najmłodszego z tym, że seks można uprawiać długo i czerpac z niego radość też gdy ma się smuge cienia w zanadrzu. #kurzojady #sexedpl #wab #anjarubik

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Wrz 27, 2018 o 7:41 PDT

“Wstaw 7 ulubionych książek. / Codziennie jeden post, ze zdjęciem okładki. / Bez wyjaśnień, bez słów”

Elias Canetti pisał, że “powieści powinny być policyjnie zakazane”, mam podobne zdanie o łańcuszkach internetowych. Jednak tu uległem.

Po tygodniu wrzucania zdjęć okładek - zestaw obowiązkowy. Są tu tytuły, dzięki którym moje rozumienie literatury i oczekiwania wobec niej się zmieniały, rozszerzały. Powieści, bo wszystkie prezentowane tu książki to - mimo wszystko - powieści, dzięki którym uświadomiłem sobie, że w literaturze można napisać coś z erudycją (Barnes), stworzyć prostą ale...

Dwie książki wydane w jednej serii, dwie raczej nieudane w efekcie koncepcje literackie. “Stopa od nogi” Marty Kozłowskiej to książka skrząca się dowcipem, pięknym językiem, w którym grają różne rejestry, okraszona fantastycznym wyczuciem autorki, ale niestety tak jakby o niczym. Przeczytałem, przyswoiłem i wyszedłem z tego spotkania bez niczego dla siebie, a lubię coś podkraść z lektury. Kozłowska napisała satyrę, w której pobrzmiewa wiele melodii - od bajki magicznej, przez Schulza i Topora aż do Myśliwskiego czy najnowszych “powieści chłopskich”, jak książki Gogoli, Muszyńskiego czy...

Czytamy. #kurzojady #wab #jarosławmaślanek #góramiłości

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sie 11, 2018 o 2:23 PDT

Pomysł na wykorzystanie popularności instapoezji i pokazanie, że poezja nie musi być zbiorem prostackich komunałów? Jestem za. Wiersze o miłości? Już mniej, bo to jednak dość oklepane, ale rozumiem, że żeby wyjść do masowego czytelnika, to trzeba uderzać w takie tony. Rozumiem też, że trzeba wybrać poetki i poetów popularnych i kojarzących się z wpisami do pamiętniczków, cieszę się, że dorzucono osoby z młodszych pokoleń, ale kto wpadł na pomysł, by to wszystko podać… alfabetycznie! Antologia poezji miłosnej autorów i autorek ustawionych w kolejności alfabetycznej, gdzie ciężko wyciągnąć...

Miłosz Biedrzycki o tym, co może się przydarzyć w czerwcu. Z antologii "znowu pragnę ciemnej miłości" Joanny Lech, wydanej przez WAB. #kurzojady #miloszbiedrzycki #joannalech #wab #znowupragneciemnejmilosci #poezja #poetry

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Cze 23, 2018 o 12:29 PDT

Książka Agnieszki Szpili, “Bardo” to dość pokazowe zmarnowanie potencjału pisarskiego. Jest to powieść zabawna, chwilami nawet bardzo, ale jednocześnie położona fabularnie i w efekcie dość prosta w wymowie.

Zrealizowano w niej najprostszy schemat - przez ponad połowę książki dostajemy charakterystyki postaci, które w finale się spotkają, a ponieważ autorka nie miała pojęcia co z nimi zrobić, to zamordowała swoich bohaterów bez skrupułów. To trochę za proste jak na ponad dwustustronicową książkę. A zaczyna się tak dobrze…

Jeremi Knot “miał kochającą rodzinę - żonę Magduszkę i syna,...

"Najpierw wyłapać wszystkich malujących na murach gwiazdy Dawida na szubienicy gówniarzy wraz z ich najbliższą rodziną, a potem – tu Jezus zawiesił teatralnie głos, chcąc wzbudzić w Małgorzacie i spotęgować jak największe napięcie – kula w łeb! – dokończył, pękając ze śmiechu na widok eksplozji przerażenia w niewinnych oczach siostrzyczki. Po czym dodał: „Żartowałem!!”, czym przeciągnąć Małgorzatę znowu na swoją stronę. Stali razem na chybotliwym mostku rozpiętym pomiędzy przepaścią w drodze na Broad Peak. To był mostek lodowy, z którego raz po raz padali brawurowi śnieżni zdobywcy,...